Νύχτα των κρυστάλλων στη Μυτιλήνη

Στις 23/4/18 πραγματοποιήθηκε φασιστική δολοφονική επίθεση σε συγκεντρωμένους μετανάστες στην Μυτιλήνη. Μετά την συνηθισμένη υποβολή της σημαίας περίπου 200 άτομα που φέρονταν ως ''αγανακτισμένοι πολίτες'' απαίτησαν την άμεση αποχώρηση των προσφύγων και των μεταναστών που ήταν συγκεντρωμένοι στην πλατεία Σαπφούς. Ακροδεξιοί, υπό τον μανδύα του αγανακτισμένου, πέταξαν φωτοβολίδες και βεγγαλικά, πέτρες και αναμμένους κάδους σε ανθρώπους που έφτασαν μέχρι εδώ με κίνδυνο τη ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο. ''Κάψτε τους ζωντανούς'' φώναζαν πολλοί από τους συγκεντρωμένους - όχι οργανωμένοι χρυσαυγίτες αλλά ''διαμαρτυρόμενοι πολίτες'' .Η όλη επίθεση υποκινήθηκε από την φασιστική οργάνωση ''Πατριωτική Κίνηση'' μέλη της οποίας στελεχώνουν την Ν.Δ.                                                                                                                                                        Όλοι αυτοί πέταξαν την μάσκα του αγνού πατριωτισμού και με περηφάνια κουνάνε πλέον την σημαία της ιδεολογικής τους πατρίδας ,αυτή του φασισμού .

Γιατί την Ελλάδα δεν την χαρακτηρίζει το "υπέροχο κλίμα με τον υπέρλαμπρο ήλιο της", τα γραφικά νησιά και τα ντόπια έθιμα γενικά και αόριστα .Τα περί φιλοξενίας ή φιλότιμου που αναμασούν συνεχώς είναι φαιδρές έννοιες που απασχολούν αποκλειστικά τον ευρύτερο κλάδο του τουρισμού. Για την επιβεβαίωση και τη διατήρηση του ελληνικού ιδεώδους. Την Eλλάδα την χαρακτηρίζουν και νύχτες σαν την συγκεκριμένη στην Μυτιλήνη όπου εξεγέρθηκαν τα πιο γερά κομμάτια του έθνους. Την χαρακτηρίζει και ο αντίκτυπος που έχει ο ρατσισμός όταν βρίσκει την θέση του στα σώματα όσων αντιμετωπίζονται ως κοινωνικό περίσσευμα από τους προμάχους της ελληνικότητας.

Αυτή την περίοδο ,λοιπόν, στο στόχαστρο βρίσκονται άνθρωποι οι οποίοι αναγκάστηκαν να στραφούν στην προσφυγιά και την μετανάστευση λόγω των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην Συρία λόγω των οικονομικών συμφερόντων και του οξυμένου ανταγωνισμού μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άνθρωποι που κατάφεραν να επιβιώσουν από τον πόλεμο και το δυσχερές ταξίδι τους για να βρεθούν στην Ελλάδα αποκλεισμένοι, απομονωμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και διαρκώς επαπειλούμενοι. Σε μία χώρα που η κυβέρνησή της φέρει ευθύνες για την σφαγή του λαού τους αφού αποτελεί το ορμητήριο των πολεμικών αυτών επιθέσεων με την συναίνεση στις βάσεις της Σούδας, την συζήτηση της γύρω από την αποδοχή των πυρηνικών όπλων στον Άραξο αλλά και με την συμμετοχή της σε στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ. Μία χώρα που επιτρέπει την κακομεταχείρηση των προσφύγων και συναινεί με τη στάση της στις εγκληματικές επιθέσεις εναντίον τους.  

Σήμερα, ο φασισμός, το πιο αποτελεσματικό εργαλείο του συστήματος, στην Ελλάδα έχει αρχίσει αναστήνεται μέσα από τις «επικίνδυνες» όπως τις λένε τα κανάλια «μαζικές εισροές» των καταπονημένων προσφύγων αλλά και μέσα από τον παροξυσμό των εθνικιστικών συλλαλητηρίων για την Μακεδονία,   βιώνοντας εποχές δόξας με τη Χρυσή Αυγή, όμοιες με εκείνες των ιδεολογικών τους προγόνων Τριεψιλιτών (1η σημαντική φασιστική οργάνωση στον Ελλαδικό χώρο) την δεκαετία του 30 στην Βόρεια Ελλάδα. Η μορφή που έχει πάρει είναι αυτή του αναβιωμένου εθνικισμού. Ο εθνικισμός και ο φασισμός έρχονται να πατήσουν πάνω στη φτώχεια και την απελπισία του κόσμου και να τον κοροιδέψουν με ψεύτικα ιδεολογήματα λέγοντας πως δε φταίνε οι κυβερνήσεις που περνάνε τους χειρότερους για τους εργαζόμενους νόμους, πως δε φταίνε οι εφοπλιστές και οι μεγαλοεπιχειρηματίες που έχουν ξεπουλήσει, επενδύσει και αγοράσει για την τσέπη τους όλους τους δημόσιους χώρους, πως δε φταίει το κεφάλαιο για το χρέος που μας βάζουν να πληρώνουμε, πως δε φταίνε οι εργοδότες για τις συνθήκες εργασίας που επιβάλλουν, πως δε φταίνε οι από πάνω για την κατάσταση που ζούμε, αλλά φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που αγκομαχούν για μια καλύτερη ζωή. Διατυμπανίζουν την «εθνική ενότητα», το «έθνος των Ελλήνων» προσπαθώντας να πείσουν τον έλληνα εργαζόμενο πως εχθρός του δεν είναι ο έλληνας εργοδότης αλλά ο τούρκος, ο αλβανός, ο κούρδος, ο πακιστανός εργαζόμενος.

Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ο εθνικισμός έχει κερδίσει.

 Η ιστορία κατά κάποιο τρόπο επαναλαμβάνεται και η κάθε είδους εθνικιστική και ναζιστική ιδεολογία θα γυρίσει εκεί που ανήκει εξαρχής, στο χώμα. Είναι υποχρέωση του καθενός από εμάς όχι απλά να καταδικάζει περιστατικά σαν της Μυτιλήνης αλλά να παίρνει ενεργό μέρος στον αγώνα ενάντια στον φασισμό (όπως και έγινε στην Μυτιλήνη όπου μέλη του αριστερού και αντιεξουσιαστικού χώρου έσπευσαν να υπερασπιστούν τους μετανάστες). Να μάχεται για τον τερματισμό των βομβαρδισμών στη Συρία, την απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς και να απομονώσει τους εθνικιστές και τους χρυσαυγίτες στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές.