Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Καλωσήρθες στη Γαλλική Φιλολογία…

«Μια νύχτα πήρα την ομορφιά στα γόνατά μου.
Και τη βρήκα πικρή.
Και τη βλαστήμησα.
Οπλίστηκα ενάντια στη δικαιοσύνη. Δραπέτευσα.»
Arthur Rimbaud – Μια εποχή στην κόλαση

Μετά από μια πολύ δύσκολη χρονιά.  Μια χρονιά γεµάτη άγχος, διάβασµα, φροντιστήρια, λεφτά, καταπίεση, νεύρα, τρέξιµο, τόνους νεσκαφέ, εκνευριστικά τηλεφωνήµατα και ερωτήσεις από ξεχασµένους συγγενείς, συγχαρητήρια και φιλιά στα µάγουλα για µια χρονιά «που άξιζε να θυσιαστεί µόνο στο διάβασµα, γιατί εν πολλοίς κρίνεται η υπόλοιπη ζωή µας, το µέλλον µας». Σίγουρα, οι σπουδές σου σ’ αυτή τη σχολή είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για μόρφωση, αναθεώρηση και αμφισβήτηση, για μια αρχή ενός διαφορετικού τρόπου κοινωνικοποίησης και αυτού που λέμε «φοιτητική ζωή».

Όλ’ αυτά είναι πολύ όμορφα, αλλά οφείλουμε να σε υποψιάσουμε και να σε ενημερώσουμε πως η πραγματικότητα έχει πολλές περισσότερες πλευρές που δυστυχώς θα επηρεάσουν σύντομα την ιδέα σου για το Πανεπιστήμιο, για αυτόν τον «Ναό της Γνώσης», θα απομυθοποιήσουν την ονειρική σχολή που έχτιζες μέρα με τη μέρα στην παιδική σου ηλικία και θα σου αποκαλύψουν και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: ότι τα προβλήματα της εκπαίδευσης που αντιμετωπίζουμε οι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο, στην ουσία συνδέονται άρρηκτα με τα προβλήματα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και γενικά με όλα τα κοινωνικά ζητήματα.

Δυστυχώς , το Πανεπιστήμιο αντί να είναι πηγή πραγματικής συνολικής γνώσης, γνώσης απελευθερωτικής για τον ίδιο τον άνθρωπο και την εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης, αντί να παράγει γνώση που να απαντά στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, γίνεται ένα εργαλείο εξαιρετικά χρήσιμο στα χέρια του Κεφαλαίου στην προσπάθειά του να ξεπεράσει την κρίση του. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα «Επιχειρηματικό Πανεπιστήμιο», ένα πεδίο κερδοφορίας για το Κεφάλαιο, που η αξία του «εξαργυρώνεται» ακριβώς στο βαθμό που παράγει κέρδος γι’ αυτό και τις επιχειρήσεις. Κυβέρνηση και Ε.Ε. διαλύουν κάθε έννοια «δημόσιας» και «δωρεάν» παιδείας προσπαθώντας όλο και πιο σκληρά να συνδέσουν με άρρηκτους δεσμούς τη λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με τις επιχειρήσεις και να την καθορίσουν με βάση επιχειρηματικά ανταποδοτικά κριτήρια.

Τώρα, σίγουρα όλα αυτά ακούγονται περίεργα και μακρινά. Παρ’όλ’αυτά, πρόκειται για απλά καθημερινά στοιχεία που αφορούν στη λειτουργία της σχολής.

 Για να καταλάβουμε καλύτερα ας ρίξουμε μια ματιά στον οδηγό σπουδών. Αρχικά, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι για την προετοιμασία των εξετάσεων χορηγούνται ‘’συνήθως’’ ένα σύγγραμμα ή ένα βοήθημα δωρεάν κάτι που όχι μόνο δεν συμβαίνει αλλά ίσα ίσα που χρειάζεται να βάλουμε και εμείς οι ίδιοι λεφτά από τις τσέπες μας, που δεν μας περισσεύουν, για να λάβουμε τη ‘’δωρεάν’’ παιδεία. Και μάλιστα αυτό συμβαίνει την ώρα που έχει καταργηθεί η δυνατότητα να μας δίνονται περισσότερα από ένα συγγράμματα για μαθήματα που τα χρειαζόμαστε. Η δικαιολογία φυσικά πάντα είναι ότι έχουμε να πληρώσουμε το «χρέος», στο βωμό του οποίου θυσιάζεται το δικό μας δικαίωμα στη μόρφωση. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι τα τελευταία χρόνια η δημόσια χρηματοδότηση για την παιδεία έχει μειωθεί κατά 80%, με αποτέλεσμα να διαλύεται όποιο δικαίωμα είχαμε σε δωρεάν σπουδές, στέγαση, σίτιση, μεταφορές. Και φυσικά στη γωνία περιμένουν οι επιχειρήσεις για να εμφανιστούν ως σωτήρες, οι οποίοι θα κάνουν επενδύσεις με αντάλλαγμα να αναπροσαρμοστούν τα πανεπιστήμια σύμφωνα με τις ανάγκες των κερδών τους.

Επιπλέον, ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον σημείο του οδηγού σπουδών του τμήματός μας προβλέπει ότι ‘’οι προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, ημεδαποί ομογενείς και αλλοδαποί δικαιούνται υγειονομική περίθαλψη, ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή, για διάστημα ίσο προς τα έτη φοίτησης που προβλέπονται ως ελάχιστη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών ενός Τμήματος προσαυξανόμενο κατά το ήμισυ’’. Συγκεκριμένα, οι φοιτητές για να έχουν πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χρειάζονται το ‘’φοιτητικό βιβλιάριο περίθαλψης’’ το οποίο δίνεται στο σπουδαστή κατά την εγγραφή του στο τμήμα. Τέτοιο βιβλιάριο, όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς δεν έχουμε δει ποτέ στα μάτια μας και ούτε πρόκειται. Μάλιστα δεν υπάρχει καμία πρόνοια ακόμα και για φοιτητές που αναγκάζονται να εργάζονται για να σπουδάσουν, οι οποίοι δεν έχουν το δικαίωμα ούτε διαφορετικής μέρας εξέτασης, λόγω εργασίας, ή απαλλαγής από υποχρεωτικές παρακολουθήσεις. Μάλιστα επιπρόσθετα το πιο ενδιαφέρον από όλα είναι το περίφημο ‘’Ταμείο Αρωγής φοιτητών’’ του Πανεπιστημίου Αθηνών, το οποίο μεταξύ άλλων έχει σκοπό την παροχή οικονομικού εισοδήματος σε περιπτώσεις έκτακτων αναγκών των φοιτητών που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική θέση, ιδιαίτερα εάν εξαιτίας αυτών τίθεται σε κίνδυνο η συνέχιση των σπουδών τους. Μάλλον μπερδεύτηκαν και το ταμείο αυτό άδειασε στην τσέπη καμίας εργολαβίας απ’ αυτές που κάνουν κουμάντο στη σχολή.

Είναι σίγουρο λοιπόν ότι δεν υπάρχει καμια δημόσια και δωρεάν παιδεία. Έτσι,  πολλοί φοιτητές αναγκάζονται να εργάζονται για να καταφέρουν να σπουδάσουν με αποτέλεσμα να μην παρακολουθούν τις παραδόσεις και οι εντατικοποιημένοι ρυθμοί σπουδών δεν τους επιτρέπουν να τελειώσουν τις σπουδές τους. Έτσι, εντείνονται  οι ταξικοί φραγμοί και η τριτοβάθμια εκπαίδευση καταλήγει να μετατρέπεται σε προνόμιο λίγων, αντί για δικαίωμα όλων.

Όμως τι είναι αυτές οι μπλε αφίσες έξω απ’ την AULA;

Με το που ήρθες στο Πανεπιστήμιο, αποκλείεται να μην πρόσεξες τη ΔΑΠ, αυτήν την «ανεξάρτητη» παράταξη της σχολής, που σίγουρα θα πέρασε στις εγγραφές να σε «βοηθήσει» να γραφτείς, σίγουρα θα σου έδωσε αυτόν τον περίφημο φάκελο ΔΑΠ και θα σου ζήτησε το κινητό σου. Σίγουρα θα σου υποσχέθηκε σημειώσεις για κάθε μάθημα και θα σου είπε πως θα τα πείτε στα μπουζούκια. Όμως αρκετοί φοιτητές που παίρνουν σημειώσεις απ’ τη ΔΑΠ, παρακολουθούν τα «επιστημονικά» της σεμινάρια ή της «πολιτιστικές» της εξόδους μετά (ίσως και για να γλιτώσουν το πρήξιμο) ψηφίζουν ΔΑΠ, όμως θεωρούν ότι δεν παίρνουν κάποια θέση και ότι είναι ουδέτεροι. Όμως αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα!

Αντίθετα, υποστηρίζοντας τη ΔΑΠ παίρνεις πολύ βαθιά και ξεκάθαρη θέση. Υποστηρίζοντας τη ΔΑΠ αμέσως υποστηρίζεις την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας στα Πανεπιστήμια, η οποία είναι ενεργός υποστηρικτής του σχεδίου διάλυσης κάθε έννοιας «δημόσιας» και «δωρεάν» παιδείας και της επιχειρηματικοποίησης του πανεπιστημίου. Αυτοί είναι που θέλουν τα security, τις εργολαβίες, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, τις διαγραφές φοιτητών, την κατάργηση κάθε συλλογικής διαδικασίας και την ιδιωτικοποίηση γενικά της σχολής. Υποστηρίζεις την παράταξη που ήταν υπέρ στο σχέδιο Αθηνά το 2012, ένα σχέδιο που το γαλλικό το συγχώνευε με τις άλλες ξενόγλωσσες φιλολογίες σε ένα ενιαίο τμήμα, απ’ το οποίο η κάθε φιλολογία θα ήταν κατεύθυνση (!) και πέταγε με αυτό τον τρόπο χιλιάδες φοιτητές στο δρόμο. Στη Φιλοσοφική όμως καταφέραμε μέσα απ’ τις Γενικές μας Συνελεύσεις και τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος να μπλοκάρουμε αυτό το νομοσχέδιο. Κάπως έτσι πρέπει να μπλοκάρουμε και να εξαφανίσουμε και τους πολιτικούς εκφραστές αυτών των πολιτικών, δηλαδή τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ.

Λίγα λόγια για το πώς βλέπουμε εμείς την ιστορία της Γαλλίας, ως μια ιστορία επαναστάσεων και εξεγέρσεων…

Από τη γαλλική επανάσταση του 1789 μέχρι την παρισινή κομμούνα του 1871 και από το Μάη του 68 μέχρι την εξέγερση των ‘’καταραμένων’’ στα γαλλικά προάστια το 2005 και το πρόσφατο κίνημα του Nuit Debout η Γαλλία αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί χώρα των μεγάλων κοινωνικών εξεγέρσεων. Συγκεκριμένα το ρεύμα αμφισβήτησης του  Μαΐου του 68 αποτέλεσε σημείο αναφοράς για το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα οδηγώντας το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών στο δρόμο της συλλογικής πάλης, του κοινωνικού αγώνα και της αντίστασης. Ξεκινώντας με σειρά καταλήψεων και απεργιών σε διάφορα πανεπιστήμια και σχολεία, ο αντίκτυπος του κινήματος έφτασε να διαδοθεί παγκοσμίως. Για εμάς ιδιαίτερα ο Μάης του ’68 αποδεικνύει ότι η νεολαία μπορεί να βγαίνει πρώτη μπροστάρης στους αγώνες και να δίνει το έναυσμα για κοινωνικές αναταραχές στις οποίες θα οδηγήσουν οι μαχητικοί αγώνες του εργατικού κινήματος.

Περνώντας σε σύγχρονα παραδείγματα ανυπακοής και κοινού αγώνα της νεολαίας και της εργατικής τάξης, φτάνουμε στη Γαλλία του 2016 όπου η κοινωνική έκρηξη ενάντια στην κυβέρνηση Ολάντ και την αλλαγή του «Εργατικού Κώδικα». έμελλε να ταράξει την ησυχία όχι μόνο της Γαλλίας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλει με τις πολιτικές της ένα σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα για τη νεολαία και την εργατική τάξη και σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και ο αντεργατικός νόμος της κυβέρνησης Ολάντ, όπως παρόμοιοι είναι και οι νόμοι για το ασφαλιστικό και τα εργασιακά (που έρχεται να ψηφιστεί το επόμενο διάστημα) της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Όμως απέναντι στο μέλλον της ανεργίας και της μετανάστευσης χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους της Γαλλίας, στους δρόμους του αγώνα να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους, να δημιουργήσουν ένα άλλο μέλλον από αυτό που τους υπόσχονται, να συντρίψουν  την αντιδραστική επίθεση της εργοδοσίας και του κεφαλαίου στα εργασιακά τους δικαιώματα. Ο νέος νόμος για τα εργασιακά στόχευε στην αύξηση των ωρών εργασίας, την ελαστικοποίηση της εργασίας και τη μείωση των απολαβών των εργαζομένων με απώτερο σκοπό την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Où disperserons-nous les cendres du vieux monde ? (Πού θα σκορπίσουμε τις στάχτες του παλιού κόσμου;) λέει ένα από τα συνθήματα του κινήματος nuit debout, ένα κίνημα με ξεκάθαρα εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, ένα κίνημα που κατάφερε να δώσει ένα μήνυμα ανυπακοής και αγώνα, αντίστασης και ρήξης με τις αντεργατικές πολιτικές, ένα κίνημα από το οποίο εμείς εμπνεόμαστε, διδασκόμαστε και επιδιώκουμε να απαντήσουμε με τον ίδιο τρόπο που απάντησε και ο γαλλικός λαός, ενάντια στην αντιδραστική πολιτική της ΕΕ, του ΔΝΤ, της κυβέρνησης και των ευρωμνημονίων που μας επιβάλλουν

Με ένα ανασυγκροτημένο και μαχητικό φοιτητικό κίνημα, πρωτοπόρο κομμάτι ενός ευρύτερου αγωνιστικού κινήματος της εργατικής νεολαίας πιστεύουμε ότι μπορούμε κι εμείς εδώ να πούμε όχι στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν, να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας για Μόρφωση – Εργασία - Ελευθερίες, να διεκδικήσουμε τα όνειρα μας, να σκορπίσουμε μια και καλή τις στάχτες του παλιού κόσμου!

Δεν υπάρχουν σχόλια: