Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Ελλάς – Γαλλία Συμμαχία;

Πανηγύρια έχουν στήσει τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, από κοινού με τα κυβερνητικά επιτελεία για την επίσκεψη του Ολάντ στη χώρα. Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στο πλαίσιο της εξωτερικής της πολιτικής αναζητά συμμαχίες στην υπόλοιπη «σοσιλαδημοκρατία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης το ελληνικό μιντιακό σύστημα αναπαράγει από τις δηλώσεις του Ολάντ για στήριξη της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από τη Γαλλία, μέχρι και για τα γεύματά του με το ΠτΔ Πάκη. Και εκεί που λέγαμε ότι τα όρια της γελοιότητας έχουν ξεπεραστεί με τη χιλιοστή αναπαραγωγή της Μασσαλιώτιδας, από τα ίδια κανάλια και δημοσιογράφους που καθημερινά υπερασπίζονται την καταπίεση, την καταστολή και την ανελευθερία, ήρθε το εξώφυλλο της αυριανικής «Κόντρας» με τίτλο «Bienvenue President Hollande» να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν στην  πραγματικότητα όρια. Με βάση αυτά θα θέλαμε να επανορίσουμε τι σημαίνει η ελληνογαλλική συμμαχία για τα αντίπαλα κοινωνικά στρατόπεδα.

  Η «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» των από πάνω

  Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ευρύτερα για το κεφάλαιο η επίσκεψη του Ολάντ είναι κομμάτι της στρατηγικής συμμαχιών για την ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ. Ο Κουρής του «Κόντρα» το περιγράφει ανάγλυφα : «Αλέξη, δωστου τα όλα, ό,τι ζητήσει ακόμα και τζάμπα για να ξεκινήσει η ανάπτυξη και γιατί, όσο πιο βαθιά μπαίνει η Γαλλία, τόσο πιο ισχυρή γίνεται η Ελλάδα». Βέβαια εμείς ξέρουμε στην πραγματικότητα τι σημαίνει η ανάπτυξή τους… Το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση, την οποία προσπαθεί να ξεπεράσει αυξάνοντας τα κέρδη του κεφαλαίου. Για να ξεπεράσουν λοιπόν, την κρίση τους οι καπιταλιστές έχουν συμμαχήσει σε μια στρατηγική τσακίσματος της εργατικής τάξης, η οποία συνεχώς θα χάνει προκειμένου να προσφέρει περισσότερο αίμα και τζάμπα εργασία στο βωμό της ανάπτυξης και των κερδών του κεφαλαίου. Αυτό το σχέδιο υλοποιείται μέσω των αντεργατικών πολιτικών, οι οποίες μας έχουν επιβληθεί σε πιο οξύ βαθμό τα τελευταία πέντε χρόνια μέσω των μνημονίων. Καταλυτική για την επίθεση στα πληττόμενα κοινωνικά στρώματα είναι η στρατηγική συμμαχία των αστικών τάξεων της Ευρώπης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δημιουργήθηκε ακριβώς για να οργανώσει σε ανώτερο βαθμό την επίθεση του κεφαλαίου. Και βέβαια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ την ίδια ώρα που χτίζει τις συμμαχίες της εντός ΕΕ, επιβάλλει το βάρβαρο τρίτο μνημόνιο, που διαλύει περαιτέρω τον εργασιακό τομέα (με τον αντισυνδικαλιστικό νόμο),το ασφαλιστικό, την εκπαίδευση, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι μπαίνουν στην προτεραιότητα οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
  
Και δεν σταματάει στην ΕΕ η «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία», αφού υπάρχει ένα ακόμα κοινό : το ΝΑΤΟ! Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Γαλλία οργανώνει πολεμικές επεμβάσεις στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, με την έγκριση του ΟΗΕ. Οι «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις φυσικά δεν είναι κάτι καινούριο, αφού έχουμε ακούσει πολλές φορές για αντίστοιχες στη Μέση Ανατολή και σε άλλες περιοχές που τυχαίνει πέρα από «ανθρωπιστική κρίση» να υπάρχουν πετρέλαια και άλλες ευκαιρίες πλουτισμού για τους ιμπεριαλιστές. Από την άλλη το ελληνικό κράτος συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και σε αντίστοιχες επεμβάσεις, ενώ μπορούμε να καταλάβουμε πολλά από τις πολεμικές ασκήσεις που κάνει είτε από κοινού με άλλα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ, όπως το κράτος – σφαγέας των Παλαιστινίων, Ισραήλ ή και από τις δικές του στρατιωτικές ασκήσεις, όπως μία τελευταία στην οποία ο στρατός μάθαινε πώς να εισβάλλει και να ξαναπαίρνει υπό τον έλεγχό του στρατηγικής σημασίας εργοστάσια που έχουν καταληφθεί από ταραξίες, δηλαδή από τον «εσωτερικό εχθρό» του κράτους.

 Η «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» των από κάτω

  Αν και αδόκιμος ο όρος, εμείς μπορούμε να σκεφτούμε και μια άλλου τύπου συμμαχία, η οποία θα θεμελιώνεται από τους «από κάτω», από τους εργαζόμενους, τους ανέργους, την πληττόμενη νεολαία, τους μετανάστες που ζουν σε αυτές τις χώρες (αλλά στην πραγματικότητα και σε κάθε χώρα του κόσμου). Και αυτή η συμμαχία των «από κάτω», θα χτίζεται στον αντίποδα της αστικής επίθεσης, του πολέμου και του θανάτου, πάνω στα οποία συμμαχούν οι κυρίαρχοι.

  Με τον διεθνιστικό αγώνα των εργαζόμενων για τα συμφέροντα και τις ανάγκες τους, κόντρα στα κέρδη του κεφαλαίου. Ένας αγώνας που συμπυκνώνεται στην αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης των κυβερνήσεων – ΕΕ – κεφαλαίου, ώστε να ανατραπούν οι αντεργατικές πολιτικές, τα πάσης φύσεως μνημόνια, να υλοποιηθούν τα αιτήματα του εργατικού κινήματος  στην εργασία, ώστε να χάσει πλούτο και εξουσία το κεφάλαιο, ώστε να περάσουν ολόκληρα στα χέρια της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτός ο διεθνιστικός αγώνας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την πάλη ενάντια στην ΕΕ, τον υπερεθνικό οργανωτή της κεφαλαιοκρατικής επίθεσης. Το εργατικό κίνημα μέσα από τους αγώνες του πρέπει να επιβάλλει την εδώ και τώρα ρήξη και έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, με κατεύθυνση να διαλυθεί και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να δώσουν εργατική διεθνιστική απάντηση στην κρίση. Για να απαντήσει από καλύτερες θέσεις το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα στο ερώτημα «καπιταλιστική βαρβαρότητα ή αντικαπιταλιστική ανατροπή» και να ανοίξει το δρόμο για μια άλλη κοινωνία, στην οποία θα ζούμε με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

  Η δική μας διεθνιστική συμμαχία με τους πληττόμενους, που ζουν στη Γαλλία έχει ιστορική βάση. Η Παρισινή κομμούνα είναι κομμάτι και της δικής μας ιστορίας, ως το πρώτο εργατικό ημι-κράτος, η πρώτη έφοδος στον ουρανό από εργάτες που οραματίζονταν μια άλλη κοινωνία και δημιούργησε για δύο μήνες έναν ανατρεπτικό τρόπο άσκησης πολιτικής, από τους «από κάτω» για τον εαυτό τους, πριν πνιγεί στο αίμα από τον συνασπισμό των αρχουσών τάξεων, των «αντίπαλων» μέχρι τότε, της Γαλλίας και της Πρωσσίας. Και βέβαια συνδέεται με την δικιά μας «έφοδο στον ουρανό», την επανάσταση του 1945-49 (που η επίσημη ιστορία θέλει να θυμόμαστε ως εμφύλιο, ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο) με την ηρωική μορφή του πάντα ανυπόταχτου Άρη Βελουχιώτη, αλλά και μιας ολόκληρης τάξης που δεν διεκδικεί τίποτα άλλο πέρα απ’ το να πετάξει τις αλυσίδες του. Αλλά και από τα σύγχρονα κινήματα δεν μπορούμε να μην μπαίνουμε στη θέση των εξεγερμένων μεταναστών στο Παρίσι το 2005, που πήρε «φωτιά» μετά τη δολοφονία δύο έφηβων μεταναστών απ’ τη γαλλική αστυνομία, όπως ακριβώς ξέσπασε και η δική μας εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που μέσα στις φλόγες της η δική μας γενιά φώναζε ότι δεν πάει άλλο με αυτή τη σάπια κοινωνία.


  Γι’ αυτούς και για άλλους τόσους λόγους σε όποιο κανάλι ακούμε «Ολάντ» ξέρουμε ότι από πίσω κρύβεται ο πόθος για την εφαρμογή του πιο βάρβαρου μνημονίου, ώστε να έρθει η ανάπτυξη μέσα από το τσάκισμα των εργαζομένων και της πληττόμενης νεολαίας. Και όταν το Πανεπιστήμιο Αθηνών επιλέγει να φέρει τον Ολάντ, ή το όποιο άλλο ηγετικό μέλος της ΕΕ μέσα στο ακαδημαϊκό άσυλο θα πρέπει να ξέρει από πριν ότι θα μας βρει απέναντί του! Όπως μας βρίσκει σε κάθε αγώνα ενάντια στην εφαρμογή των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου για την διάλυση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν Παιδείας και την επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου. Και θα μας βρει ξανά απέναντι γιατί η ΕυρωπαΪκή Ένωση και οι πολιτικές της λιτότητας και του πολέμου δεν χωράνε στο άσυλο!

Fuck Holland, fuck European Union. Refugees Welcome

Όλοι στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην επίσκεψη Ολάντ στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ 23/10 στη 1 (προσυγκέντρωση Πλατεία Κοραή)

Δεν υπάρχουν σχόλια: