Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ Ε.Α.Α.Κ. ΑΘΗΝΑΣ


Διανύουμε μια περίοδο δύσκολη, ενδιαφέρουσα, αλλά και ελπιδοφόρα για τους αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων. Αυτή η νέα περίοδος έχει έντονα χρωματιστεί από τη βδομάδα του δημοψηφίσματος και το μεγάλο λαϊκό «ΟΧΙ», το οποίο μάλιστα στη σπουδάζουσα νεολαία ξεπέρασε σε ποσοστό το 80%. Το λαϊκό, ταξικό «όχι», παρά την εργοδοτική τρομοκρατία, της μιντιακή προπαγάνδα και τα capital controls, ήρθε σε σύγκρουση με τις πολιτικές της λιτότητας. Προφανώς αναγνωρίζουμε ότι δεν ήταν ενιαίο , ενείχε όμως ένα δυναμικό συνολικής ρήξης με τα μνημόνια , την Ε.Ε και το χρέος. Η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα, υπέστη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τη χειρότερη λαθροχειρία, όταν λίγο μετά υπέγραψε το 3ο μνημόνιο. Η αδυναμία πολιτικής έκφρασης του «ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ» και η απουσία μιας άλλης αφήγησης, ριζωμένης στο λαϊκό κίνημα, για το πώς μπορούν να πάνε αλλιώς τα πράματα χωρίς χρέος ,εκτός Ε.Ε.- ευρώ, αποτυπώθηκε και στο αποτέλεσμα των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την επικράτηση του ΤΙΝΑ, δημιούργησαν έναν αρνητικό συσχετισμό στο εσωτερικό της Βουλής, που αποτυπώθηκε στην κατά 95% σύνθεσή της με μνημονιακά κόμματα. Αυτή η κατάσταση σίγουρα δημιουργεί δυσκολίες στο να εμφανιστεί άμεσα ο λαϊκός παράγοντας στο προσκήνιο. Αναγνωρίζουμε ωστόσο ότι η ίδια η επικείμενη εφαρμογή του τρίτου μνημονίου σε όλα τα επίπεδα (φορολογικό, ασφαλιστικό, πλειστηριασμοί κλπ.) ανοίγει νέες δυνατότητες για τη συγκρότηση κινηματικών αντιστάσεων και θέτει νέες ευθύνες για την αριστερά.
Από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, είναι και οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τις προγραμματικές δηλώσεις Τσίπρα. Εκτίμησή μας αποτελεί ότι η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ θα σημάνει και για το χώρο των πανεπιστημίων την κήρυξη μιας ακόμα επίθεσης. Το νέο νομοσχέδιο που αναμένεται να κατατεθεί την άνοιξη, κινείται στην προώθηση, με ραγδαίους ρυθμούς, της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, στα πρότυπα του ν. Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, της συνθήκης της Μπολόνια και του ΚΕ.Χ.Α.Ε αλλά και των επιταγών του ΟΟΣΑ. Παράλληλα, εκτιμάμε πως τα Συμβούλια Ιδρύματος, τα οποία είχαν τεθεί υπό αμφισβήτηση υπό το βάρος του φοιτητικού κινήματος το προηγούμενο διάστημα, θα επανέλθουν στην προμετωπίδα της επίθεσης. Ταυτόχρονα, από τη πλευρά μας κάνουμε ξεκάθαρο ότι δε θα ανεχτούμε να υπάρξει καμιά σκέψη για επαναφορά του μέτρου των διαγραφών και του ορίου φοίτησης.
Η αναδιαρθρωτική κίνηση το επόμενο χρονικό διάστημα, αναμένεται να προωθηθεί με διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετική ένταση, στα εκάστοτε ιδρύματα και σχολές, θέτοντας ως έναν από τους βασικούς στόχους της την ευθυγράμμιση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας. Αυτό προωθείται σε ένα καθεστώς οριζόντιας υποχρηματοδότησης και αξιολόγησης, το οποίο επιταχύνει την επιβολή της αναδιαρθρωτικής κίνησης ενώ εντείνει και τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια μέσα στις σχολές.
Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, συνεχίζει και θα συνεχίσει να λιγοστεύει, γεγονός που συνεπάγεται μειωμένες παροχές, υλικοτεχνική ανεπάρκεια, περαιτέρω μείωση του προσωπικού και εν τέλει, με βάση το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, άνοιγμα της πόρτας στην ιδιωτική πρωτοβουλία να καταλάβει χώρο εντός των ιδρυμάτων. Υπό αυτό το πρίσμα, σε μια περίοδο κρίσης και μνημονίων, τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούνται από την διάλυσης της φοιτητικής μέριμνας, ακριβώς λόγω της υποχρηματοδότησης των ιδρυμάτων, έρχονται να αμφισβητήσουν τη δυνατότητα ενός μεγάλου κομματιού της νεολαίας να σπουδάσει.
Οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, γίνονται με στρατηγικό στόχο αφενός να εναρμονιστεί ο απόφοιτος με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, ως εντατικοποιημένος, πειθαρχημένος, ημικαταρτισμένος εργαζόμενος, και αφετέρου, την διαμόρφωσή τους με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Αυτή η διαδικασία γίνεται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε σχολή, είτε με  την εισαγωγή κατευθύνσεων, είτε με την αναβάθμιση των προϋποθέσεων παρακολούθησης και εξέτασης επιλεγόμενων μαθημάτων -προλειαίνοντας έτσι το έδαφος για την εφαρμογή κατευθύνσεων-, είτε με την εισαγωγή «αλυσίδων» μαθημάτων, είτε με τη χορήγηση επώνυμων εδρών σε ιδιώτες και την υπενοικίαση εξοπλισμού και εργαστηρίων στους τελευταίους. Σε σχετική συνάφεια με τις παραπάνω αλλαγές και στα πλαίσια  της υποχρηματοδότησης που περιγράψαμε παραπάνω, προωθείται η πιο άμεση εμπλοκή του επιχειρηματικού κόσμου, με σκοπό την εκπόνηση καινοτομίας σε τομείς αιχμής, για την κερδοφορία των κομματιών  του κεφαλαίου που σχετίζονται με αυτούς.
Στην υλοποίηση των παραπάνω κατευθύνσεων, κομβικό ρόλο θα παίξει η αξιολόγηση των Ιδρυμάτων. Ήδη κινήσεις όπως αυτή της πρυτανείας του ΕΚΠΑ, που δηλώνει ότι θα προβεί σε αξιολόγηση του ιδρύματος στη βάση των εγχώριων (ν. 4076) και των ευρωπαϊκών (ΟΟΣΑ, ΚΕΧΑΕ, ΣΤΑΝΤΑΡ), δείχνει ότι τα πορίσματά τους, ουσιαστικά αξιολογούν το κατά πόσο ή όχι εφαρμόζεται η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Οι επιμέρους αναδιαρθρώσεις στα προγράμματα σπουδών, η υποχρηματοδότηση που θα κλειδώνει χέρι – χέρι με την αξιολόγηση, αλλά και η προσπάθεια εμπέδωσης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, αποτελούν επίδικα του φοιτητικού κινήματος, τα οποία οφείλει να συμπεριλάβει από τώρα στην πάλη του, στον εκάστοτε κοινωνικό χώρο, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη συνολική αντιπαράθεση με το επερχόμενο νομοσχέδιο Φίλη. Δεν θα επιτρέψουμε  να αμφισβητηθούν οι δωρεάν σπουδές για όλους και οι αξιοπρεπείς όροι φοίτησης όπως ούτε την κατάργηση τμημάτων και σχολών. Επιπρόσθετα, το φοιτητικό κίνημα θα βρεθεί στο πλευρό του εργατικού κινήματος στις επόμενες γενικές απεργίες που θα καλεστούν, στις κινητοποιήσεις απέναντι στο τρίτο μνημόνιο και στους εφαρμοστικούς νόμους καθώς και στις αντι-ιμπεριαλιστικές, αντι-ΕΕ διαδηλώσεις. Οφείλει αναμφισβήτητα  να προτάξει την ταξική του αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Όλα τα παραπάνω, πρέπει να συνοδεύονται από πολιτικά αιτήματα ρήξης με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και την Ε.Ε, τη διαγραφή του χρέους και την ανατροπή των μνημονίων και της κυβέρνησης που τα εφαρμόζει. Τέλος, η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα, με τους ανυποχώρητους αγώνες τους θα αμφισβητήσουν στην πράξη τον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν και θα παλέψουν για το μέλλον τους.

Όσον αφορά την Ε.Α.Α.Κ. θα πρέπει το επόμενο διάστημα να προβεί σε ανοιχτό κάλεσμα κοινής αγωνιστικής δράσης στη βάση των παραπάνω κατευθύνσεων σε όλες τις αριστερές, αγωνιστικές δυνάμεις των σχολών. Τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ. είναι ανοιχτά σε δυνάμεις που αποδεσμεύονται από τον ρεφορμισμό και σε άλλες αριστερές, ριζοσπαστικές δυνάμεις. Πολλώ δε μάλλον η Ε.Α.Α.Κ- ως σχήματα που κινούνται όλα αυτά τα χρόνια σε αντι-αναδιαρθρωτική κατεύθυνση, κόντρα στην κίνηση του κράτους, κόντρα στα κυβερνητικά επιτελεία, το καθηγητικό κατεστημένο, απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές των μνημονίων και της Ε.Ε., σε αντισυνδιαχειριστική και ριζοσπαστική κατεύθυνση- είναι εκείνο το κομμάτι που οφείλει να συσπειρώσει και να εγκολπώσει το δυναμικό συντρόφων που ήδη κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, όπως είναι το ΑΡΔΙΝ. Οφείλει επίσης να επιχειρήσει να συντονιστεί, να διεμβολίσει και να μετατοπίσει τα κομμάτια της αριστεράς που αποσχίζονται από την αφήγηση του ευρωμονόδρομου (βλ. ΑΡΕΝ) και άλλες πολιτικές δυνάμεις που ενστερνίζονται τις παραπάνω κατευθύνσεις και αμφισβητούν το δόγμα του ΤΙΝΑ. Σκοπός λοιπόν είναι η Ε.Α.Α.Κ. να λειτουργήσει ως πόλος έλξης για κάθε αριστερόστροφη αναζήτηση στο εσωτερικό των φοιτητικών συλλόγων, υλοποιώντας συγκεκριμένη μεθοδολογία όπως είναι πρωτοβουλίες γύρω απο ζητήματα και επίδικα των σχολών καθώς και βάθεμα της συζήτησης για την ευρύτερη πολιτική συγκυρία και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με σκοπό μια περαιτέρω πολιτική σύγκλιση. 

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Ελλάς – Γαλλία Συμμαχία;

Πανηγύρια έχουν στήσει τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, από κοινού με τα κυβερνητικά επιτελεία για την επίσκεψη του Ολάντ στη χώρα. Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στο πλαίσιο της εξωτερικής της πολιτικής αναζητά συμμαχίες στην υπόλοιπη «σοσιλαδημοκρατία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης το ελληνικό μιντιακό σύστημα αναπαράγει από τις δηλώσεις του Ολάντ για στήριξη της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από τη Γαλλία, μέχρι και για τα γεύματά του με το ΠτΔ Πάκη. Και εκεί που λέγαμε ότι τα όρια της γελοιότητας έχουν ξεπεραστεί με τη χιλιοστή αναπαραγωγή της Μασσαλιώτιδας, από τα ίδια κανάλια και δημοσιογράφους που καθημερινά υπερασπίζονται την καταπίεση, την καταστολή και την ανελευθερία, ήρθε το εξώφυλλο της αυριανικής «Κόντρας» με τίτλο «Bienvenue President Hollande» να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν στην  πραγματικότητα όρια. Με βάση αυτά θα θέλαμε να επανορίσουμε τι σημαίνει η ελληνογαλλική συμμαχία για τα αντίπαλα κοινωνικά στρατόπεδα.

  Η «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» των από πάνω

  Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ευρύτερα για το κεφάλαιο η επίσκεψη του Ολάντ είναι κομμάτι της στρατηγικής συμμαχιών για την ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ. Ο Κουρής του «Κόντρα» το περιγράφει ανάγλυφα : «Αλέξη, δωστου τα όλα, ό,τι ζητήσει ακόμα και τζάμπα για να ξεκινήσει η ανάπτυξη και γιατί, όσο πιο βαθιά μπαίνει η Γαλλία, τόσο πιο ισχυρή γίνεται η Ελλάδα». Βέβαια εμείς ξέρουμε στην πραγματικότητα τι σημαίνει η ανάπτυξή τους… Το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση, την οποία προσπαθεί να ξεπεράσει αυξάνοντας τα κέρδη του κεφαλαίου. Για να ξεπεράσουν λοιπόν, την κρίση τους οι καπιταλιστές έχουν συμμαχήσει σε μια στρατηγική τσακίσματος της εργατικής τάξης, η οποία συνεχώς θα χάνει προκειμένου να προσφέρει περισσότερο αίμα και τζάμπα εργασία στο βωμό της ανάπτυξης και των κερδών του κεφαλαίου. Αυτό το σχέδιο υλοποιείται μέσω των αντεργατικών πολιτικών, οι οποίες μας έχουν επιβληθεί σε πιο οξύ βαθμό τα τελευταία πέντε χρόνια μέσω των μνημονίων. Καταλυτική για την επίθεση στα πληττόμενα κοινωνικά στρώματα είναι η στρατηγική συμμαχία των αστικών τάξεων της Ευρώπης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δημιουργήθηκε ακριβώς για να οργανώσει σε ανώτερο βαθμό την επίθεση του κεφαλαίου. Και βέβαια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ την ίδια ώρα που χτίζει τις συμμαχίες της εντός ΕΕ, επιβάλλει το βάρβαρο τρίτο μνημόνιο, που διαλύει περαιτέρω τον εργασιακό τομέα (με τον αντισυνδικαλιστικό νόμο),το ασφαλιστικό, την εκπαίδευση, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι μπαίνουν στην προτεραιότητα οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
  
Και δεν σταματάει στην ΕΕ η «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία», αφού υπάρχει ένα ακόμα κοινό : το ΝΑΤΟ! Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Γαλλία οργανώνει πολεμικές επεμβάσεις στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, με την έγκριση του ΟΗΕ. Οι «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις φυσικά δεν είναι κάτι καινούριο, αφού έχουμε ακούσει πολλές φορές για αντίστοιχες στη Μέση Ανατολή και σε άλλες περιοχές που τυχαίνει πέρα από «ανθρωπιστική κρίση» να υπάρχουν πετρέλαια και άλλες ευκαιρίες πλουτισμού για τους ιμπεριαλιστές. Από την άλλη το ελληνικό κράτος συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και σε αντίστοιχες επεμβάσεις, ενώ μπορούμε να καταλάβουμε πολλά από τις πολεμικές ασκήσεις που κάνει είτε από κοινού με άλλα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ, όπως το κράτος – σφαγέας των Παλαιστινίων, Ισραήλ ή και από τις δικές του στρατιωτικές ασκήσεις, όπως μία τελευταία στην οποία ο στρατός μάθαινε πώς να εισβάλλει και να ξαναπαίρνει υπό τον έλεγχό του στρατηγικής σημασίας εργοστάσια που έχουν καταληφθεί από ταραξίες, δηλαδή από τον «εσωτερικό εχθρό» του κράτους.

 Η «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» των από κάτω

  Αν και αδόκιμος ο όρος, εμείς μπορούμε να σκεφτούμε και μια άλλου τύπου συμμαχία, η οποία θα θεμελιώνεται από τους «από κάτω», από τους εργαζόμενους, τους ανέργους, την πληττόμενη νεολαία, τους μετανάστες που ζουν σε αυτές τις χώρες (αλλά στην πραγματικότητα και σε κάθε χώρα του κόσμου). Και αυτή η συμμαχία των «από κάτω», θα χτίζεται στον αντίποδα της αστικής επίθεσης, του πολέμου και του θανάτου, πάνω στα οποία συμμαχούν οι κυρίαρχοι.

  Με τον διεθνιστικό αγώνα των εργαζόμενων για τα συμφέροντα και τις ανάγκες τους, κόντρα στα κέρδη του κεφαλαίου. Ένας αγώνας που συμπυκνώνεται στην αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης των κυβερνήσεων – ΕΕ – κεφαλαίου, ώστε να ανατραπούν οι αντεργατικές πολιτικές, τα πάσης φύσεως μνημόνια, να υλοποιηθούν τα αιτήματα του εργατικού κινήματος  στην εργασία, ώστε να χάσει πλούτο και εξουσία το κεφάλαιο, ώστε να περάσουν ολόκληρα στα χέρια της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτός ο διεθνιστικός αγώνας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την πάλη ενάντια στην ΕΕ, τον υπερεθνικό οργανωτή της κεφαλαιοκρατικής επίθεσης. Το εργατικό κίνημα μέσα από τους αγώνες του πρέπει να επιβάλλει την εδώ και τώρα ρήξη και έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, με κατεύθυνση να διαλυθεί και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να δώσουν εργατική διεθνιστική απάντηση στην κρίση. Για να απαντήσει από καλύτερες θέσεις το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα στο ερώτημα «καπιταλιστική βαρβαρότητα ή αντικαπιταλιστική ανατροπή» και να ανοίξει το δρόμο για μια άλλη κοινωνία, στην οποία θα ζούμε με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

  Η δική μας διεθνιστική συμμαχία με τους πληττόμενους, που ζουν στη Γαλλία έχει ιστορική βάση. Η Παρισινή κομμούνα είναι κομμάτι και της δικής μας ιστορίας, ως το πρώτο εργατικό ημι-κράτος, η πρώτη έφοδος στον ουρανό από εργάτες που οραματίζονταν μια άλλη κοινωνία και δημιούργησε για δύο μήνες έναν ανατρεπτικό τρόπο άσκησης πολιτικής, από τους «από κάτω» για τον εαυτό τους, πριν πνιγεί στο αίμα από τον συνασπισμό των αρχουσών τάξεων, των «αντίπαλων» μέχρι τότε, της Γαλλίας και της Πρωσσίας. Και βέβαια συνδέεται με την δικιά μας «έφοδο στον ουρανό», την επανάσταση του 1945-49 (που η επίσημη ιστορία θέλει να θυμόμαστε ως εμφύλιο, ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο) με την ηρωική μορφή του πάντα ανυπόταχτου Άρη Βελουχιώτη, αλλά και μιας ολόκληρης τάξης που δεν διεκδικεί τίποτα άλλο πέρα απ’ το να πετάξει τις αλυσίδες του. Αλλά και από τα σύγχρονα κινήματα δεν μπορούμε να μην μπαίνουμε στη θέση των εξεγερμένων μεταναστών στο Παρίσι το 2005, που πήρε «φωτιά» μετά τη δολοφονία δύο έφηβων μεταναστών απ’ τη γαλλική αστυνομία, όπως ακριβώς ξέσπασε και η δική μας εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που μέσα στις φλόγες της η δική μας γενιά φώναζε ότι δεν πάει άλλο με αυτή τη σάπια κοινωνία.


  Γι’ αυτούς και για άλλους τόσους λόγους σε όποιο κανάλι ακούμε «Ολάντ» ξέρουμε ότι από πίσω κρύβεται ο πόθος για την εφαρμογή του πιο βάρβαρου μνημονίου, ώστε να έρθει η ανάπτυξη μέσα από το τσάκισμα των εργαζομένων και της πληττόμενης νεολαίας. Και όταν το Πανεπιστήμιο Αθηνών επιλέγει να φέρει τον Ολάντ, ή το όποιο άλλο ηγετικό μέλος της ΕΕ μέσα στο ακαδημαϊκό άσυλο θα πρέπει να ξέρει από πριν ότι θα μας βρει απέναντί του! Όπως μας βρίσκει σε κάθε αγώνα ενάντια στην εφαρμογή των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου για την διάλυση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν Παιδείας και την επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου. Και θα μας βρει ξανά απέναντι γιατί η ΕυρωπαΪκή Ένωση και οι πολιτικές της λιτότητας και του πολέμου δεν χωράνε στο άσυλο!

Fuck Holland, fuck European Union. Refugees Welcome

Όλοι στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην επίσκεψη Ολάντ στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ 23/10 στη 1 (προσυγκέντρωση Πλατεία Κοραή)

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

3ο μνημόνιο...Να ένας λόγος να πάω στη Γενική Συνέλευση!

  Φέτος η νέα φοιτητική χρονιά μάς καλωσόρισε με ένα μνημόνιο  στο οποίο, όσο και να μην θέλουμε να το πιστέψουμε , εγκυμονούν πολύ μεγάλοι κίνδυνοι για την εκπαίδευση, τόσο για  την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, όσο και για την τριτοβάθμια. Και τονίζουμε το «όσο και να μην θέλουμε να το πιστέψουμε», γιατί πραγματικά κυριαρχεί η εντύπωση ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται δεν μας αγγίζουν, δεν επηρεάζουν άμεσα τη ζωή μας , ότι είναι παιχνίδι που παίζεται στα χέρια των λίγων εκλεγμένων βουλευτών. Ότι τέλος πάντων η πολιτική που εφαρμόζεται ανήκει σε μια παράλληλη πραγματικότητα και όχι τη δική μας. Όμως , δυστυχώς, οι πολιτικές που εφαρμόζονται τόσα χρόνια ανήκουν στην δική μας πραγματικότητα και την καθορίζουν. Και μπορεί εμείς σαν φοιτητές να μην καταλαβαίνουμε ακριβώς  τους νομικούς όρους  στα μεγαλεπήβολα σχέδια των από πάνω για ένα απώτερο μακρινό μέλλον που «η Ελλάδα θα είναι σε ανάπτυξη», αυτό όμως  που ξέρουμε πολύ καλά γιατί το βιώνουμε κάθε μέρα  είναι το πιο απλό : ότι τόσα χρόνια που υλοποιούνται αυτές οι πολιτικές, πολλοί από μάς δεν κάναμε  διακοπές γιατί αναγκαστήκαμε  να δουλέψουμε  για 3 ευρώ την ώρα, ότι οι γονείς πολλών από μας έχασαν τη δουλειά τους , ότι πολλοί από μας δεν παρακολουθούμε τα μαθήματα της σχολής μας γιατί χρειάζεται να εργαζόμαστε για να βγάζουμε το νοίκι μας. Αυτό που το ξέρουμε καλύτερα από όλους είναι ότι  πολλοί από μας δεν έχουμε λεφτά για να πληρώσουμε το εισιτήριο για το 608, ούτε για να πληρώσουμε τα συγγράμματα που μας ζητάνε  να αγοράσουμε, δεν έχουμε να πληρώνουμε νοίκια, αλλά ούτε το μεταπτυχιακό μας. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι δεν θέλουμε να τελειώσουμε τη σχολή μας και να βρεθούμε άνεργοι, ότι θέλουμε να σπουδάσουμε όλοι δωρεάν και να κάνουμε όνειρα και σχέδια για το μέλλον. Όμως το μέλλον μας το καθορίζουν τα κέρδη των «από πάνω» αντί για εμάς. Και εμείς, χωρίς να μας ρωτήσει κανείς, προοριζόμαστε για να γίνουμε μια γενιά χωρίς εργασιακά δικαιώματα, που εναλλάσσει την ανεργία με τη μισοεργασία, με δουλειά σε συνθήκες γαλέρας. Και αυτό είναι το σημαντικό, αυτό είναι το πραγματικό.

 Για να ανατρέψουμε όμως αυτό το μέλλον που μας ετοιμάζουν είναι απαραίτητο να καταλάβουμε πρώτα τι ρόλο έρχεται να διαδραματίσει το 3ο μνημόνιο στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία και  με ποιόν τρόπο τα μέτρα που περιλαμβάνει διαλύουν κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν παιδείας και δημιουργούν ένα Πανεπιστήμιο Α.Ε. για λίγους.

  Το καπιταλιστικό σύστημα, στην προσπάθεια να ξεπεράσει την κρίση του αναζητά νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Με αυτή τη στρατηγική, τα μνημόνια και ιδιαίτερα το 3ο πιο βάρβαρο μνημόνιο έρχονται να υλοποιήσουν στην κοινωνία αντεργατικές πολιτικές, προκειμένου να αυξήσει το κεφάλαιο τα κέρδη του, εις βάρος του κόσμου της εργασίας. Έτσι λοιπόν τα μνημόνια στην παιδεία έχουν στόχο να μετατρέψουν και το πανεπιστήμιο σε πεδίο κερδοφορίας. Πώς όμως γίνεται αυτό; Σε έναν βαθμό γίνεται με τις εργολαβίες μέσα στις σχολές (σίτιση, κυλικεία, θέρμανση, security, καθαριότητα). Π.χ. αντί να έχουμε καθαρίστριες που να προσλαμβάνονται από το δημόσιο με σταθερές σχέσεις εργασίας, τα λεφτά του πανεπιστημίου πηγαίνουν σε κάποιον ιδιώτη, σε κάποιον εργολάβο, ο οποίος τα διαχειρίζεται όπως θέλει (όλοι θυμόμαστε την περσινή σχολή - χωματερή από τις ετσιθελικές απολύσεις των καθαριστριών). Ένας άλλος τρόπος άντλησης κέρδους του Κεφαλαίου από το «δημόσιο» πανεπιστήμιο  είναι τα προγράμματα έρευνας και πρακτικής. Συγκεκριμένα, στις περισσότερες σχολές, σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών, οι φοιτητές δουλεύοντας χωρίς να πληρώνονται, παράγουν γνώση και έργο τα οποία δεν γυρνάνε στο πανεπιστήμιο και στον κόσμο, αλλά τα εκμεταλλεύονται διάφορες επιχειρήσεις  ( π.χ. στο γεωπονικό η ΦΑΓΕ, στην ΑΣΟΕΕ ο ΟΤΕ κ.α.). Αυτές και άλλες τακτικές, που επιβάλλονται από τα μνημόνια, έχουν ως στόχο  τη διάλυση του πανεπιστημίου και την ιδιωτικοποίησή του.

 Κατ’ αρχήν, σύμφωνα με τις δηλώσεις του νέου υπουργού παιδείας Ν. Φίλη, θα χρησιμοποιηθεί η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και το Σχέδιο Ευρώπη 2020, που περιλαμβάνουν πλήθος μέτρων που εναντιώνονται στα συμφέροντα των εργαζομένων και της πληττόμενης νεολαίας και βαθαίνουν τη σύνδεση της λειτουργίας του πανεπιστημίου με τα κέρδη του κεφαλαίου. Το νομοσχέδιο, λοιπόν, θα αποτελεί πλήρη συνέχεια προηγούμενων αντιδραστικών τομών, όπως οι νόμοι Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου. Αυτό σημαίνει πλήθος νέων αλλαγών στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ. Ήδη υπάρχουν δημοσιεύματα για νέο σχέδιο Αθηνά, που φέρνει νέα λουκέτα σε σχολές που δεν είναι χρήσιμες  για το κεφάλαιο. Σε αυτό το σημείο έρχεται απ' τους πρώτους η φιλοσοφική, που η έρευνά της δεν παράγει άμεσοκέρδος για το κεφάλαιο, γι' αυτό απειλείται με νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων. Ακόμα το νέο μνημόνιο θα φέρει νέο γύρο διάλυσης στα προγράμματα σπουδών, με την διάλυση του γνωστικού μας αντικειμένου, ενώ επίσης θα επιδιωχθεί η πλήρης αποσύνδεση των πτυχίων από τα επαγγελματικά δικαιώματα, τα οποία έτσι κι αλλιώς είναι ήδη διαλυμένα από την επίθεση κυβερνήσεων – ΕΕ στον εργασιακό τομέα. Με αυτό τον τρόπο μας προετοιμάζουν να γίνουμε ημικαταρτισμένοι, εντατικοποιημένοι, ανταγωνιστικά και πειθήνιοι εργαζόμενοι άνεργοι.

  Βασικοί κόμβοι στα μέτρα που περιλαμβάνει το 3ο μνημόνιο είναι η αξιολόγηση και ηυποχρηματοδότηση στα πανεπιστήμια. Η διαδικασία αξιολόγησης, η οποία γίνεται με κριτήρια τις ανάγκες της αγοράς έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία σχολών πολλών ταχυτήτων, δηλαδή τη διάκριση των τμημάτων σε καλά και κακά και συνεπώς την αντίστοιχη διάκριση σε διαφορετικές ταχύτητες εργαζομένων με διαφορετικάδικαιώματα. Επίσης είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι αξιολογήσεις χρησιμοποιούνται ως  βάση δεδομένων για τη συγχώνευση και την κατάργηση ολόκληρων τμημάτων, με βάση τα κριτήρια της αγοράς (βλέπε σχέδιο Αθηνά).Την ίδια ώρα προετοιμάζεται νέος γύρος απολύσεων διοικητικών υπαλλήλων γεγονός που δίνει χώρο στις εργολαβίες και την ιδιωτικοποίηση,
 Όσον αφορά στην υποχρηματοδότηση  πρέπει να τονιστεί ότι ανέκαθεν στην πολιτική ατζέντα  της κάθε κυβέρνησης βρισκόταν η διάλυση κάθε έννοιας δωρεάν παιδείας. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία 5 χρόνια ο κρατικός προϋπολογισμός για την παιδεία έχει μειωθεί κατά 80%  με το 3ο μνημόνιο να προβλέπει για το 2016 έναν προϋπολογισμό για την παιδεία  μειωμένο κατά 20%! Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει τεράστιο ποσοστό από τον κρατικό προϋπολογισμό για τα στρατεύματα, το ΝΑΤΟ και τις πολεμικές επεμβάσεις. Με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης , εκτός από το ότι ενισχύεται ξανά η ιδιωτικοποίηση, μειώνεται κι άλλο η φοιτητική μέριμνα με αποτέλεσμα να πρέπει ο φοιτητής να βάλει από την τσέπη του χρήματα για να καλύψει τις ανάγκες τις οποίες το πανεπιστήμιο αμέλησε να του ικανοποιήσει. Έτσι, θεμελιώνονται ακόμα πιο βαθιά οι ταξικοί φραγμοί στο πανεπιστήμιο και μεγάλο κομμάτι δεν μπορεί ούτε υα αρχίσει, αλλά και ούτε να τελειώσει τις σπουδές του.

  Συγκεκριμένα στη φιλοσοφική μπορούμε ήδη να δούμε πτυχές της μνημονιακής επίθεσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το τμήμα ψυχολογίας, που οι φοιτητές του 4ου έτους δεν θα πληρώνονται από δω και πέρα  για την πρακτική τους  άσκηση, η οποία λειτουργεί σαν μια μορφή απλήρωτης εργασίας. Η πληρωμή τους κόβεται αυτόματα με το κόψιμο του αντίστοιχου ΕΣΠΑ, το οποίο δίνεται πάντα με βάση τα κριτήρια της αγοράς. καταλαβαίνουμε λοιπόν τι τζάμπα δουλειά μας περιμένει αν περάσει ο νόμος φίλη, που θα παγιώσει τη σύνδεση των σχολών με τα ΕΣΠΑ. Παράλληλα, σε μεταπτυχιακά του ίδιου τμήματος, αλλά και σε άλλα τμήματα έχουν επιβληθεί υπέρογκα ποσά διδάκτρων. Επιπλέον στα ξενόγλωσσα τμήματα μέσω αλλαγών στα προγράμματα σπουδών και την έλλειψη διδακτικού προσωπικού φαίνεται να επιχειρείται η συγχώνευσή τους σε ένα ενιαίο τμήμα ξενόγλωσσης φιλολογίας, που δε θα παρέχει πτυχίο φιλολόγου ξένης γλώσσας, αλλά απλά  πιστοποιητικά γλωσσομάθειας, που διασπούν το γνωστικό αντικείμενο (όπως στο σχέδιο Αθηνά1) και καταστρέφουν κι άλλο τα εργασιακά δικαιώματα των αποφοίτων.

 Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πως αφού όλα αυτά ανήκουν στην δική μας πραγματικότητα, οι ίδιοι όχι μόνο μπορούμε, αλλά έχουμε ευθύνη να παρέμβουμε σ’ αυτήνγια να την αλλάξουμε. Και ναι, είναι σίγουρα αλήθεια ότι επειδή έχουμε μεγαλώσει σε μια καταπιεστική κοινωνία  την έχουμε συνηθίσει. Επειδή έχουμε μάθει να ζούμε με την ανεργία την έχουμε αποδεχτεί. Θεωρούμε δεδομένες τις τωρινές συνθήκεςεξαθλίωσης. Δεδομένες και παγιωμένες. Πιστεύουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, γι’ αυτό παρατηρείται και η τόσο μεγάλη αποχή από οτιδήποτε συλλογικό. Όμως ξεχνάμε ιστορικά τους αγώνες του νεολαιίστικου και του φοιτητικού κινήματος, όπως το 2012 που το φοιτητικό κίνημα, κόντρα σε κυβέρνηση –εε , κατάφερε να ακυρώσει σε μεγάλο βαθμό το σχέδιο Αθηνά και να νικήσει. Και πρόκειται για μια νίκη, από τις πολλές που έχει κερδίσει το φοιτητικό κίνημα, που γεννήθηκε  μέσα στις γενικές συνελεύσεις του φοιτητικού συλλόγου, μέσα απόμαχητικούς αγώνες, καταλήψεις και πορείες πάντα συνδεδεμένες με το εργατικό και μαθητικό κίνημα. Γιατί  όσο εντείνεται η καταπίεση δεν πρέπει να απογοητευόμαστε, αλλά αντίθετα να οργιζόμαστε και να κάνουμε αυτή την οργή όπλο για να διεκδικήσουμε αυτάπου έχουμε ανάγκη, αυτά που θέλουμε, αυτά που ονειρευόμαστε .

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 22/10 ΣΤΙΣ 12 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 204

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Κάτω τα χέρια απ’ τους αγωνιστές!

            Στις 6/10 δικάζεται ο Θ.Κ. μέλος του Φοιτητικού Συλλόγου Φιλοσοφικής και αγωνιστής της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της ΕΑΑΚ για την αντιφασιστική του δράση, μέσα από τη συμμετοχή του στη μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση στα Προπύλαια, η οποία κατευθυνόταν για διαμαρτυρία προς τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, την περίοδο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Την ίδια ώρα που τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής δολοφονησαν τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα, η κυβέρνηση επέλεξε το χαρτί της κρατικής καταστολής απέναντι στο εργατικό, νεολαιίστικο και αντιφασιστικό κίνημα, που αντέδρασε μαζικά στο δρόμο. Το κράτος «έκτακτης ανάγκης» που έχει κινητοποιηθεί όλη την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, προκειμένου να επιβάλλει τις αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές των μνημονίων και της ΕΕ, έδειξε στις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις μια φορά ακόμα τα σάπια δόντια του.
         
   Καταγγέλουμε την αναίτια σύλληψη του Θ.Κ. η οποία έγινε μετά από την στοχευμένη επίθεση ομάδων ΔΕΛΤΑ στο σώμα της πορείας και συγκεκριμένα στο πολύ μαζικό μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων, προκειμένου να φοβίσουν και να καταστείλουν το κίνημα, που έβγαινε δυναμικά στο δρόμο για να τσακίσει τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής, το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά. Ξέρουμε ότι το «αντιφασιστικό» προσωπείο που φόρεσε το κράτος τις επόμενες μέρες από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ήταν απλά μια ανάπαυλα στη βαθιά σχέση που έχει καλλιεργήσει με το φασισμό, ο οποίος είναι το μαντρόσκυλο του συστήματος και των εργοδοτών. Ο φασισμός είναι ιστορικά ο άσσος στο μανίκι του συστήματος, που το χρησιμοποιεί από την Ουκρανία μέχρι το Κερατσίνι, μαζί με τη θεωρία των «δύο άκρων» για να επιτεθεί στο κίνημα και στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της εργατικής νεολαίας.

            Δεν είναι τυχαίο ότι το κράτος και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί βάζουν στο στόχαστρο τους το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα! Ξέρουν ότι εμείς, η πληττόμενη νεολαία είμαστε πάντα το «αγκάθι» στα σχέδιά τους. Ξέρουν ότι κόντρα στην ομαλότητα των «από πάνω» θα βγαίνουμε στους δρόμους να τους χαλάμε τα σχέδια! Οι αγώνες μας ιστορικά πυροδοτούν ευρύτερες κοινωνικές αναταραχές, ακόμα και εξεγέρσεις, όπως το Δεκέμβρη του 2008!

Όμως η τρομοκρατία τους δεν μας λυγίζει… Δεν μας πάει η ήττα, δεν χωράμε στα κουρέλια της εξαθλίωσης που μας ράβουν, δεν βολευόμαστε με λιγότερο ουρανό, δεν μπορούμε να σβήσουμε τη φωτιά που βράζει μέσα μας, τη φωτιά με την οποία θα σφυρηλατήσουμε τα εργαλεία για να χτίσουμε μια άλλη κοινωνία, καλύτερη από τον σάπιο καπιταλιστικό κόσμο, χωρίς φτώχεια, χωρίς εξαθλίωση, χωρίς ΕΕ, χωρίς φασίστες, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμετάλλευση! Μια κοινωνία όμορφη, μια κοινωνία διαφορετική, μια κοινωνία άξια να ζούμε σε αυτή, μια κοινωνία στα μέτρα των αναγκών μας και στο μπόι των ονείρων μας!

Η κρατική καταστολή, οι ανυπόστατες κατηγορίες, τα «σάπια δόντια» του συστήματος δεν μας τρομάζουν, μας εξοργίζουν. Το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα δεν το βάζει κάτω! Συνεχίζουμε μαχητικά τον αγώνα μας ενάντια σε κυβερνήσεις, ΕΕ, μνημόνια, φτώχεια, φασισμό, για να επιβάλλουμε τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας!

-        Απαιτούμε την άμεση αθώωση και απόσυρση των κατηγοριών του Θ.Κ. και όποιου άλλου μέλους του φοιτητικού κινήματος συνελήφθη αναίτια
-        Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στη δίκη στις 6/10 και όποια άλλη μέρα τυχόν ξαναδικαστεί η υπόθεση του