Ερωτηματολόγιο ΔΑΠ : Παιδεία για τις ανάγκες του κεφαλαίου ή της κοινωνίας ;

  Ε, όχι και να λέει η ΔΑΠ για φοιτητικό κίνημα και να βγάζει διθυράμβους ενάντια στα κόμματα ! Γιατί ενόψει φοιτητικών εκλογών η ΔΑΠ, ο πολιτικός  εκφραστής των συμφερόντων της κυβέρνησης και του κεφαλαίου θέτει ερωτηματολόγια στους φοιτητές, παροτρύνοντάς τους να ασχοληθούν ξαφνικά με την “πολιτική”; Άραγε τι είναι πολιτική για την ΔΑΠ, τι είναι φοιτητικό κίνημα, τι είναι φοιτητικές και εκλογές γενικώς, τι σημαίνει εν τέλει οργανωνόμαστε στους συλλόγους για να διεκδικήσουμε ;

  Η καμπάνια της ΔΑΠ περιέχεται στη διαδικτυακή συμπλήρωση ερωτηματολογίου. Για μισό λεπτό… Διαδικτυακή;! Γιατί, άραγε, η ΔΑΠ επιλέγει ξανά να αξιοποιήσει την απρόσωπη συμπλήρωση ερωτηματολογίου, όπου μπορεί να μπει όποιος θέλει, όσες φορές θέλει, να απαντήσει ό,τι θέλει και οι απαντήσεις του να γίνουν δεκτές κάθε φορά, επηρεάζοντας τα στατιστικά αποτελέσματα ; Το ίδιο δεν έκανε η ΔΑΠ και στον αγώνα των διοικητικών, με τη συλλογή υπογραφών, όπου μπορούσε ο καθένας να συμπληρώσει απλά ένα όνομα και να υπογράψει την έκκληση να ανοίξουν επιτέλους τα πανεπιστήμια ; Και απ’ ότι φάνηκε οι δεκάδες χιλιάδες υπογραφές που ισχυρίζεται ότι συνέλλεξε η παράταξη της ΝΔ, που ενίσχυαν το σχέδιο απολύσεων της κυβέρνησης και δεν έχασαν την ευκαιρία να αναφέρουν τα «παπαγαλάκια» των ανεξάρτητων –κατά τα άλλα- ΜΜΕ, δεν μεταφράστηκαν σε κάτι παραπάνω από λίγες δεκάδες θλιβερούς ΔΑΠίτες, στο κάλεσμα για απεργοσπαστική συγκέντρωση στα Προπύλαια. Πολύ λιγότερους σίγουρα απ’ τους συγκεντρωμένους αγωνιζόμενους φοιτητές και εργαζόμενους, που ποτέ δεν πρόβαλλαν τα ΜΜΕ!

  Όμως πάμε στην ουσία της καμπάνιας της ΔΑΠ ΝΔΦΚ. Πρώτα απ΄ όλα τί είναι αυτό που διεκδικούμε όλοι μαζί, με μπροστάρη τη ΔΑΠ ΝΔΦΚ ; Οι φοιτητές της κάθε σχολής καλούνται να κάνουν “όργανα διεκδίκησης τους φοιτητικούς τους συλλόγους” ώστε να «υπηρετούν αποκλειστικά το πανεπιστήμιο, τη σύνδεσή του με την αγορά εργασίας, την ανάπτυξη του ερευνητικού έργου, τη συνεχή επιστημονική εξέλιξη» , «να βγουν μπροστά», ώστε να προωθήσουν (!) «τις αλλαγές που θα αναβαθμίσουν την Τριτοβάθμια εκπαίδευση», κάτι που «οι φοιτητικές παρατάξεις παλιότερα, φοβούμενες το πολιτικό κόστος, δεν το έκαναν». Δηλαδή, με λίγα λόγια, η ΔΑΠ ΝΔΦΚ ζητά να διεκδικήσουμε, μαχητικά, «ενώνοντας τις φωνές μας» το νέο, ολοκληρωτικά παραδομένο στην κοινωνία της αγοράς επιχειρηματικό πανεπιστήμιο. Γιατί δεν θέτει όμως την πραγματική ερώτηση στους φοιτητές ; Θέλετε πανεπιστήμιο που να μπορούν να σπουδάσουν όλοι, ανεξάρτητα απ’ την οικονομική τους κατάσταση ή πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς ; Πανεπιστήμιο για τις ανάγκες των επιχειρήσεων ή για τις ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας ;

  Μπορεί να μην θέτει τέτοια ερωτήματα, όμως η φοιτητική παράταξη της ΝΔ, τόσα χρόνια έχει δώσει τις δικές της απαντήσεις! Όταν στο σχέδιο Αθηνά έμπαιναν λουκέτα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη τη χώρα και φοιτητές πετάγονταν στο δρόμο η ΔΑΠ έκανε τικ στην απάντηση : Μεταρρυθμίσεις ! Στον αγώνα εργαζομένων και φοιτητών ενάντια στις διαθεσιμότητες – απολύσεις των εργαζομένων στα πανεπιστήμια που δημιουργούσαν ένα διαλυμένο τοπίο στα πανεπιστήμια, τα οποία θα υπολειτουργούσαν μαζί με την υποχρηματοδότηση που θα έφερνε κι άλλα λουκέτα σε τμήματα και σχολές μη κεδροφόρες για το κεφάλαιο, η ΔΑΠ έκανε τικ στην απάντηση : Ανοιχτές Σχολές! Όταν έρχονται αξιολογήσεις, για να δημιουργήσουν τη βάση δεδομένων, με βάση την οποία θα επιλεγούν ποια θα είναι τα επόμενα ΑΕΙ και ΤΕΙ που θα κλείσουν, ως άχρηστα για το κεφάλαιο, η ΔΑΠ κάνει τικ στην απάντηση : Λουκέτα! Κάθε φορά, που η κυβέρνηση και η ΕΕ βάζουν σχέδιο για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, είτε με το νόμο Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, είτε με τον Οργανισμό και τους εσωτερικούς κανονισμούς, η ΔΑΠ κάνει τικ στην απάντηση : ΝΑΙ σε όλα !

  Πιο θρασεία παρά ποτέ η πρόταση για συγκρότηση φοιτητικού «κινήματος» (!!!) με αίτημα την πλήρη εφαρμογή όλων των νόμων και των κατευθύνσεων της ΕΕ για την παιδεία. Ακόμη πιο ολοκληρωμένη από την καμπάνια της ΔΑΠ για φοιτητές (μέλη του συλλόγου όπως τον αντιλαμβάνονται αυτοί) είναι αυτή του Υπουργείου Παιδείας (και δια βίου μάθησης όπως έχει μετονομαστεί…).Στο πνεύμα των προγραμμάτων επιχειρηματικότητας όπως λέγονται, το Υπουργείο καλεί τους πολίτες να οικοδομήσουν την «κοινωνία της γνώσης».

  Είναι ξεκάθαρο τι σημαίνει γνώση και τι πολιτική για τους εκφραστές αυτού του παράλογου συστήματος! Μας ζητούν με θράσος να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του κεφαλαίου! Να αφήνουμε την πολιτική που θα έπρεπε να γίνεται από τους συλλόγους μας για τους ίδιους και για όλη την κοινωνία, να γίνεται πολιτική συμφωνία, απουσία πολιτικής συζήτησης στις Γενικές Συνελεύσεις μας, στα σχέδιά τους! Στα κοινά τους σχέδια με την κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση που σε συνεργασία με την ΕΕ και κάθε ολοκλήρωση,  για τον αποκλεισμό μας από μόρφωση, δουλειά, δημοκρατικά δικαιώματα, αφού μόνο από αυτό το δρόμο κερδίζουν εις βάρος της πληττόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας!

  Βέβαια, δεν πρέπει να προσπεραστεί και το κομμάτι της καμπάνιας της ΔΑΠ, που καλεί σε αγώνα ενάντια στα κόμματα ! Και αν η πρώτη απορία που γεννιέται σε κάθε έναν από μας είναι, πώς μπορεί η ΔΑΠ ΝΔΦΚ, η φοιτητική παράταξη του κόμματους που συγκυβερνά, δηλαδή της ΝΔ, να απορρίπτει ξαφνικά τα κόμματα, η ουσία βρίσκεται στη δεύτερη σκέψη. Η ΔΑΠ δεν αποφάσισε ξαφνικά να ανεξαρτητοποιηθεί, να σηκώσει μπαϊράκι ενάντια στη ΝΔ και τη συγκυβέρνηση, λόγω των αντεργατικών πολιτικών που επίβάλλουν μαζί με την ΕΕ στην κοινωνία. Επιχειρεί να επικοινωνήσει με ένα κομμάτι της νεολαίας, που βιώνοντας την κρίση, τη διάλυση της κοινωνίας και το μέλλον που μας ετοιμάζουν, κατηγορεί όλα τα κόμματα, ως υπαίτια για την κρίση. Όμως αυτό το θεωρητικό σχήμα έχει εξοπλίσει ιστορικά το οπλοστάσιο του φασισμού, αλλά και της Χρυσής Αυγής με τους «αλήτες προδότες πολιτικούς» και φυσικά δεν είναι τυχαία αυτή η φασιστικής έμπνευσης ρητορεία της ΔΑΠ, αφού μέσα της κρύβει τους φασίστες στα πανεπιστήμια, καταγγέλλοντας συγχρόνως τη βία των «δύο άκρων» ! Στην πραγματικότητα όμως, η κρίση δεν είναι των κομμάτων γενικά, αλλά των κομμάτων που εξυπηρετούν τα αστικά συμφέροντα και μας έφτασαν ως εδώ, για να συνεχίσει να βγάζει κέρδη το κεφάλαιο. Αλλά και πάλι η ρίζα του προβλήματος δεν είναι στα κόμματα, ούτε η λύση θα δοθεί με κάποια άλλη κυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι το ίδιο το σύστημα, που χρειάζεται να ανατραπεί για να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον, με την εξουσία και τον πλούτο στα χέρια αυτών που τον παράγουν.

  Όμως το φοιτητικό κίνημα τόσα χρόνια έχει συμπληρώσει τα δικά του ερωτηματολόγια! Σε κάθε αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και στην πάλη για τις ανάγκες μας, έχουμε κάνει τικ στην απάντηση : Αγώνας! Από τον αγώνα για να μπορούμε να σπουδάσουμε όλοι δωρεάν, μέχρι τον αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16 το 2006-2007, ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, στο σχέδιο Αθηνά, στις διαθεσιμότητες – απολύσεις των εργαζόμενων στα πανεπιστήμια, αλλά και ενάντια στην κυβέρνηση και την ΕΕ, που θέλουν να μας κάνουν τη γενιά της ανεργίας και της μετανάστευσης, έχουμε κάνει τικ στην απάντηση : Συλλογικοί ανυποχώρητοι αγώνες, για την επιβολή των αναγκών μας !

  Η ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος είναι ο δρόμος για να δώσουμε νέες απαντήσεις αγώνα :

  Ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων, του κυττάρου του φοιτητικού κινήματος! Όσο κι αν φαίνεται να ενδιαφέρεται η ΔΑΠ για τις γενικές συνελεύσεις στην καμπάνια της, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η ΔΑΠ είναι αυτή που δεν πατάει στις γενικές συνελεύσεις, μποϋκοτάροντάς τις με αυτόν τον τρόπο, ενώ σε όσες σχολές έχει μεγάλη δύναμη εκλογικά, δεν αφήνει να διεξαχθούν καν γενικές συνελεύσεις! Κόντρα σε αυτές τις λογικές πρέπει να παλέψουμε για την ανασυγκρότηση των φοιτητικών μας συλλόγων, με όλη την εξουσία στις γενικές συνελεύσεις ! Για να γίνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι η «ασπίδα» μας, που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας για να μπορούμε να σπουδάσουμε όλοι, αλλά και το «δόρυ» μας στην αντεπίθεση ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, τις διαγραφές φοιτητών, το κόψιμο της φοιτητικής μέριμνας, ενάντια  στην κυβέρνηση και την ΕΕ, αλλά και για να μην γίνουμε η γενιά της ανεργίας και της μετανάστευσης!

  Όμως χρειάζεται και ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος ! Απέναντι στη νέα κατάσταση του επιχειρηματικού πανεπιστημίου, χρειαζόμαστε ένα νέο φοιτητικό κίνημα, που να παλεύει ενιαία, με αγώνες επιβολής και όχι απλής διαμαρτυρίας, με πολιτικά επικίνδυνο πολιτικό περιεχόμενο, που να στοχεύει την κυβέρνηση, την ΕΕ, αλλά και το κεφάλαιο, για τα συμφέροντα των οποίων θυσιάζονται το δικαίωμά μας να μπορούμε να σπουδάσουμε, να εργαστούμε και να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Χρειαζόμαστε ένα φοιτητικό κίνημα, που θα εκφράζεται μέσα απ’ τις γενικές του συνελεύσεις και στη βάση αυτών θα εκφράζεται και πανελλαδικά, κόντρα στις λογικές συγκρότησης ΕΦΕΕ, του γραφειοκρατικού οργάνου, που διαμορφώνεται απ’ τις φοιτητικές εκλογές και ξαναβάζει στο τραπέζι η ΔΑΠ! Δεν χρειαζόμαστε ένα γραφειοκρατικό όργανο του φοιτητικού κινήματος, που θα λειτουργήσει σαν τροχοπέδη στους αγώνες! Χρειαζόμαστε ένα δυναμικό φοιτητικό κίνημα, που σε κοινό βηματισμό με το εργατικό κίνημα, να δώσουν μάχη για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου !

Και φυσικά για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται αγώνας για τις ανάγκες μας, αλλά και αγώνας για να πεταχτούν έξω απ’ τις σχολές μας οι επιχειρήσεις, οι εργολαβίες και οι τσάτσοι της ΔΑΠ ΝΔΦΚ !