Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΤΑΞΕΤΕ ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ !

Και ξαφνικά… διαγραφές φοιτητών! Οργή προκαλεί το θράσος της κυβέρνησης και του υπουργείου να ανακοινώνουν 180.000 διαγραφές φοιτητών, τη στιγμή, που έχουν διαμορφώσει ένα τοπίο σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπου δεν μπορούμε να σπουδάσουμε! Όταν 200 φοιτητές στο ΕΚΠΑ δικαιούνται δωμάτιο στις εστίες και πετιούνται έξω, όταν ιδιωτικοποιείται η σίτιση, όταν πληρώνουμε για βιβλία και σημειώσεις είναι πρόκληση να μιλάει το υπουργείο για το «βάρος των αιώνιων φοιτητών»! Οι διαρκείς περικοπές έχουν στερήσει κάθε δικαίωμα και παροχή από τον πρωτοετή φοιτητή, πόσο μάλλον από τους φοιτητές πάνω από το έκτο έτος. Λένε τα πιο χυδαία ψέματα όταν μιλάνε για κόστος, αποκρύπτουν ότι οι φοιτητές αυτοί δεν δικαιούνται ούτε καν πάσο, δεν κοστίζουν ούτε μισό ευρώ στο πανεπιστήμιο. Άλλοι είναι οι πραγματικοί στόχοι τους!
Φυσικά οι διαγραφές δεν ήρθαν από το πουθενά. Η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ υπό τις εντολές της ΕΕ συνεχίζει την προσπάθεια εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στα πανεπιστήμια. Οι διαγραφές είναι απαραίτητο βήμα του πανεπιστημίου που πάνε να φτιάξουν, ένα πανεπιστήμιο της αγοράς, με συνεχώς εντεινόμενη επιχειρηματική λειτουργία και αυξανόμενη εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών. Όποιος δεν συμμορφώνεται στο πρόγραμμα σπουδών, στις υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, στις φαστ τρακ εξεταστικές, θα διαγράφεται! Όποιος σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται για τις ανάγκες του, θα καταστέλλεται με την απειλή της διαγραφής. Είναι ξεκάθαρο ότι μέσω των διαγραφών, προσπαθούν να καταστείλουν το φοιτητικό κίνημα το οποίο έχει βγει με μαχητικούς και ανατρεπτικούς αγώνες διαρκείας, σε κάθε φάση της επίθεσης, για να χαλάσει τα σχέδιά τους. Γι’ αυτό θέλουν να το αφοπλίσουν! Αλλά έχουν και ένα μακροπρόθεσμο στόχο, θέλουν να εξασφαλίσουν ότι όταν θα δουλεύουμε θα φοβόμαστε να διεκδικήσουμε τα στοιχειώδη δικαιώματα μας. Οι κυβερνήσεις των αντεργατικών πολιτικών ξέρουν ότι μόνο με το φόβο θα κρατήσουν τους εργαζόμενους από το να εξεγερθούν, για αυτό και μας «εκπαιδεύουν» από νωρίς στην τρομοκρατία.
Απέναντι σε αυτά, μας έχουν ήδη απαντήσει τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ : «Μα δεν υπάρχει πρόβλημα που σπουδάζει κάποιος 7 και οχτώ χρόνια;». Για μας, πρόβλημα υπάρχει όταν η πλειοψηφία των φοιτητών εργάζεται και οι σπουδές μας διαρκώς εντατικοποιούνται. Πρόβλημα υπάρχει όταν αυξάνονται τα μαθήματα σε όλες τις σχολές με υποχρεωτικές παρουσίες και με το παραμικρό χάνεις το δικαίωμα να εξεταστείς. Πρόβλημα υπάρχει όταν είναι μαρτύριο για οικογένειες από την επαρχία να στείλουν τα παιδιά τους στην Αθήνα , ή οπουδήποτε αλλού. Πρόβλημα υπάρχει όταν ποινικοποιείται ο ελεύθερος χρόνος και θεωρείται «τεμπελιά» να έχουμε ασχολίες πέρα από το διάβασμα. Αυτή είναι η κατάσταση που δείχνει ότι το πραγματικό πρόβλημα για την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ είναι ότι δεν παρατάμε τις σχολές μας, ότι δεν παίρνουμε πτυχίο στα 3 ή στα δύο χρόνια, ότι δεν πηγαίνουμε ακόμα πιο πολλοί στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Αποδεικνύεται ότι ο αγώνας ενάντια στις διαγραφές δεν αφορά απλά τους συναδέλφους μας από μεγαλύτερα έτη αλλά είναι υπόθεση όλων όσων δυσκολεύονται να σπουδάσουν, είναι θέμα της πλειοψηφίας μέσα στις σχολές που έχει ανάγκη δωρεάν σπουδές για όλους.
Η κατάσταση που διαμορφώνεται στις σχολές ανοίγει για το φοιτητικό κίνημα δύο δρόμους: ή θα αποδεχθούμε την εντατικοποίηση των σπουδών μας, θα δεχθούμε να τρέχουμε από μάθημα σε μάθημα σε ένα πανεπιστήμιο εξεταστικό κάτεργο, με συγγράμματα που θα πληρώνουμε απ’ την τσέπη μας και την ίδια στιγμή θα κοιτάμε καχύποπτα το διπλανό μας μήπως είναι «αιώνιος». Ή θα επιβάλλουμε την ανάγκη μας, να μπορούμε να σπουδάσουμε με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, χωρίς να δίνουμε ούτε 1 ευρώ! Ή θα αποδεχθούμε το πανεπιστήμιο να λειτουργεί με τα κριτήρια της αγοράς, με δίδακτρα, διάσπαση πτυχίων, διαγραφές ή θα ορθώσουμε τείχος αντίστασης στις προωθούμενες από την ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις πολιτικές! Ή συνολικά θα αποδεχθούμε την υποτίμηση των ζωών μας και θα οδηγηθούμε σε ένα μέλλον ανεργίας και ελαστικής εργασίας με μπόνους την τρομοκρατία από το αφεντικό μας ή θα ανατρέψουμε το παρόν και μέλλον, που μας ετοιμάζουν και θα χτίσουμε ένα άλλο μέλλον, στα μέτρα των αναγκών μας!

ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ – ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ – ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΕΕ – ΔΝΤ 

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Εκπαιδευτική ημερίδα ΔΑΠ - Δάσκαλοι σε ποιο σχολείο όμως ;


ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΜΕ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ
«Αυτοί που μας πήραν το βιβλίο απ’ το χέρι,
Μας κατηγορούν γιατί μείναμε αδιάβαστοι»
                                                    Μπ. Μπρεχτ

  Στο τρίτο έτος του Ιστορικού – Αρχαιολογικού στην Κατεύθυνση Ιστορίας, για πρώτη χρονιά γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστεί μια ιδιότυπη «πρακτική άσκηση», η οποία αποτελείται από την υποχρεωτική παρακολούθηση τριών 5ωρων και ενός 6ωρου μαθήματος. Οι παρακολουθήσεις αυτές είναι απαραίτητες για την εξέταση του υποχρεωτικού μαθήματος κατεύθυνσης Μεθοδολογία της Ιστορίας. Μάλιστα γίνεται σαφές ότι η ανελλιπής παρακολούθηση των μαθημάτων θα τσεκάρεται με παρουσίες που θα κρατούνται αυστηρά κατά ημέρα και ώρα!
  Το πρόβλημα με όλα τα παραπάνω δεν είναι ότι είναι καινούρια η υποχρεωτική παρακολούθηση. Το πρόβλημα είναι ποιούς έρχεται να πλήξει. Ο αποκλεισμός απ’ την εξέταση όσων φοιτητών δεν δήλωσαν παρουσία στα μαθήματα αυτά χτυπά το πληττόμενο κομμάτι των φοιτητών, το κομμάτι των φοιτητών, που εργάζονται για να μπορούν να σπουδάσουν! Στην εποχή της κρίσης, όπου η πλειοψηφία της κοινωνίας παλεύει για την επιβίωσή της, απ’ την επίθεση της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, μεγάλο κομμάτι των φοιτητών εργάζεται, ιδιαίτερα σε μία σχολή, όπως η Φιλοσοφική στην οποία σπουδάζουν πλειοψηφικά παιδιά λαϊκών οικογενειών. Αυτοί οι φοιτητές, που αναγκάζονται να δουλεύουν για να πληρώσουν το φαγητό τους, όταν τους κόβουν τη σίτιση, για να πληρώσουν φωτοτυπίες και συγγράμματα, όταν δεν τα παίρνουν δωρεάν απ’ το πανεπιστήμιο, για να πληρώσουν νοίκι, όταν εστίες κλείνουν και δεν τους δέχονται, για να βοηθήσουν οικονομικά την οικογένειά τους, όταν αυτές διαλύονται απ’ τις αντεργατικές πολιτικές, για να μπορούν να βγουν για ένα καφέ, όταν ο ελεύθερος χρόνος ποινικοποιείται σαν «είδος πολυτελείας», είναι αυτοί που δεν μπορούν να «βολέψουν το πρόγραμμά τους» για να παρακολουθήσουν τα υποχρεωτικά μαθήματα.
  Φυσικά οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις μαθημάτων δεν έρχονται σαν κεραυνός εν αιθρία. Είναι κομμάτι του πανεπιστημίου, που πάνε να φτιάξουν (ίσως το πιο ελάσσων). Κομμάτι ενός πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις ανάγκες του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων και όχι για τις ανάγκες τις δικές μας και της κοινωνίας. Ένα πανεπιστήμιο με εντατικοποιημένους ρυθμούς σπουδών, με φαστ τρακ εξεταστικές, με απουσίες, με προόδους, που βάζουν περισσότερους φραγμούς για τη φοίτηση του πληττόμενου κομματιού των φοιτητών, αλλά και με επιχειρήσεις, με εργολαβίες, με λουκέτα και συγχωνεύσεις σχολών που δεν είναι χρήσιμες στο κεφάλαιο για την κερδοφορία του (βλ. Σχέδιο Αθηνά).
  Από την άλλη όμως καλλιεργείται και η λογική ότι η γνώση μετριέται ποσοτικά, δεν κατακτιέται ποιοτικά ! Αυτή η λογική πιστεύει ότι αν δεν μας υποχρεώσουν να παρακολουθήσουμε το μάθημα δεν θα πάρουμε τις επιστημονικές γνώσεις που μας χρειάζονται. Λες και γυρίσαμε μετά από τρία χρόνια ξανά στο σχολείο, στα χειρότερά του !
  Στην εποχή του κοινωνικού σκοταδισμού και της αμορφωσιάς, πάνω στην οποία καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση και η ΕΕ,  για να κρατούν υποταγμένους τους εργαζόμενους στους μύθους τους, για το ξεπέρασμα της κρίσης, όσο και ο φασισμός με τις ανορθολογικές του θεωρίες, η γνώση και η μόρφωση είναι δικαίωμά μας και όπλο μας στη μάχη για την ανατροπή ! Η γνώση είναι κτήμα του ανθρώπινου πολιτισμού, απ’ τη γέννησή του μέχρι σήμερα. Ο απελευθερωτικός πυρήνας της γνώσης είναι κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης ιστορίας. Με όπλο τη γνώση θα αλλάξουμε την κοινωνία, θα κάνουμε πέρα όσους την χρησιμοποιούν για να βγάζουν κέρδος, θα τη θέσουμε στην υπηρεσία της κοινωνίας και θα καταργήσουμε οποιαδήποτε μορφής καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο!    
  Κανένας δεν θα μας επιβάλλει υποχρεωτικές παρακολουθήσεις στο όνομα της γνώσης, γιατί εμείς ξέρουμε ότι η απελευθερωτική γνώση, είναι αυτή που φοβούνται όσοι σχεδιάζουν ένα πανεπιστήμιο για τις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι για τις ανάγκες του πληττόμενου κομματιού των φοιτητών και της κοινωνίας.
ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΡΥΘΜΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ – ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

                                                                                                                                                                                               

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Ο παλιός κόσμος πεθαίνει στην Ουκρανία – Ο νέος γεννιέται στη Βοσνία

Οι διεθνείς εξελίξεις μας έχουν παρουσιαστεί όλο αυτό το διάστημα μέσα από μια σύνθετη οπτικοακουστική προπαγάνδα, που ξεκίνησε απ’ το Mega και το ΣΚΑΪ και έφτασε μέχρι την απονομή των Όσκαρ, παρουσιάζοντας την πραξικοπηματική επιβολή ενός ακροδεξιού καθεστώτος απ’ την ΕΕ στην Ουκρανία, ως εξέγερση από ένα αυθόρμητο λαϊκό κίνημα κάποιων «ονειροπόλων».

Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική…

Νεοφασιστικές ομάδες ξεχύνονται στους δρόμους της χώρας, για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της ΕΕ και την ένταξη της χώρας σε αυτήν. Πιο συγκεκριμένα η απουσία ενός μαχητικού, αντικαπιταλιστικού, ταξικού εργατικού κινήματος καθιστά το λαό πιόνι των εκάστοτε αστικών συμφερόντων. Έτσι απ’ τη μία στοιχίζονται οι υπερασπιστές του διεφθαρμένου φιλο-ρωσικού καθεστώτος Γιανούκοβιτς και από την άλλη νεοφασιστικές ομάδες, που υπερασπίζονται τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα ΕΕ – ΗΠΑ,
Τα γεγονότα αυτά είναι ιστορικά, τόσο για την Ουκρανία, όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη.  Ένα γρήγορο φλασμπάκ θυμίζει ότι οι πολιτικές του έκπτωτου, πλέον, προέδρου Γιανούκοβιτς βύθιζαν στη φτώχεια τον ουκρανικό λαό. Κοινωνικά δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες περιστέλλονταν, η αυταρχικότητα άνθιζε, ενώ η οικονομική κρίση είχε ήδη ριζώσει για τα καλά. Η άρνησή του, όμως, να συμπράξει με την ΕΕ και η στροφή του προς τη δανειακή συμφωνία διάσωσης με τη Ρωσία, ήταν το γεγονός που έκανε την ΕΕ να δείξει το αμείλικτο και βάρβαρο πρόσωπό της.
Εκμεταλλευόμενη το φιλοδυτικό μέρος της χώρας και εξοπλίζοντας – στηρίζοντας παραστρατιωτικές νεοφασιστικές ομάδες πρωταγωνιστεί εμμέσως πλην σαφώς στις μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, με στόχο την καθαίρεση του φιλορώσου πρόεδρου κα την πραξικοπηματική εγκαθίδρυση μιας νέας φασιστοειδούς κυβέρνησης.
Διαφορετική στάση όμως έχει η ΕΕ στη Βοσνία. Απέναντι στην εργατική εξέγερση της Βοσνίας δείχνει το πιο επιθετικό της πρόσωπο οξύνοντας ακραία την καταστολή. Ενάντια σε ένα κίνημα με σαφή αντιεθνικιστική κατεύθυνση, που προτάσσει τα εργατικά συμφέροντα και με αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης, δεν βλέπει «ονειροπόλους» αλλά μαχητικούς αγώνες ανατροπής, γι’ αυτό τρέχει γρήγορα να το καταπνίξει.
Τα παραδείγματα της Ουκρανίας και της Βοσνίας δείχνουν ξεκάθαρα το ρόλο της ΕΕ, που συνειδητά επιλέγει το νεοφασιστικό ολοκληρωτισμό, ως νέα κυρίαρχη αστική εναλλακτική στην καπιταλιστική κρίση, ειδικά εκεί όπου η οικονομική και κοινωνική κρίση μετατρέπεται σε ανοιχτή πολιτική κρίση. Όποιος αυτή τη στιγμή υπερασπίζεται την ΕΕ, είτε απ’ τη σκοπιά της κυβέρνησης, που υπόσχεται στήριξη στον ουκρανικό λαό με μεταφορά οικονομικής τεχνογνωσίας, είτε απ’ τη σκοπιά του ΣΥΡΙΖΑ, που σπέρνει αυταπάτες ότι μπορεί να την μεταλλάξει σε Ευρώπη των λαών, στην πραγματικότητα υπερασπίζεται τις νεοφασιστικές ορδές της ΕΕ και τελικά ένα σύστημα που γεννά νεκροταφεία.
Παράλληλα καταδεικνύεται έντονα και ο ρόλος του φασισμού, ως το μακρύ χέρι του συστήματος. Οι φασίστες είναι πάντα πρόθυμοι να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των κυρίαρχων. Όπως στην Ουκρανία παλεύουν για την ΕΕ, έτσι και η Χρυσή Αυγή δεν αμφισβητεί ούτε το ευρώ, ούτε την ΕΕ, προσταττεύει στη Βουλή τα συμφέροντα των εφοπλιστών και στόχο έχει να διαλύσει του μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων (βλ. δουλεμπορικά γραφεία εργασίας). Υψηλά στην ατζέντα του φασισμού είναι πάντα η επίθεση στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά, όπως αποδεικνύεται και απ’ την άμεση έκδοση νόμου για την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας.
Από την άλλη πλευρά όμως, καθόλου αθώα δεν είναι και η Ρωσία, όπου ο φαρισαϊσμός και η υποκρισία της δεν έχουν όρια. Βλέποντας να διακυβεύεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο η οικονομικοπολιτική της κυριαρχία και επιρροή στην ευρύτερη περιοχή, στέλνει στρατεύματα στην Κριμαία, με την πρόφαση του κινδύνου των ρωσόφωνων κατοίκων από τους ακροδεξιούς – εθνικιστές. Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι στα σχέδια της Ρωσίας μπαίνει με περίεργο τρόπο και η Ουκρανική Αριστερά και το ΚΚ Ουκρανίας, που παρά την ακραία επίθεση που έχει δεχθεί απ’ τους νεοναζί, με αποκορύφωμα το νόμο για την απαγόρευσή του, το προηγούμενο διάστημα δεν λειτουργούσε προωθητικά για το λαό της Ουκρανίας, αλλά αντίθετα εγκλωβίστηκε σε ένα στρεβλό σχέδιο στήριξης του διεφθαρμένου φιλορώσου Γιανουκόβιτς. Η ανυπαρξία ανατρεπτικής Αριστεράς οδηγεί τους λαούς στην υποτέλεια στα συμφέροντα της αστικής τάξης και στο φασισμό.
Το δίλημμα για τους λαούς, όμως, δεν είναι ΕΕ-ΗΠΑ ή Ρωσία. Το πραγματικό δίλημμα είναι Ουκρανία ή Βοσνία! Το δρόμο στους λαούς δείχνει η εργατική εξέγερση της Βοσνίας, ο αγώνας για επιβίωση, κοινωνική δικαιοσύνη, δημόσια αγαθά, δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες, ενάντια σε ΕΕ – φασισμό.  Η εργατική τάξη και η νεολαία απ’ την Ουκρανία, μέχρι τη Βοσνία και από την Ελλάδα μέχρι την κάθε χώρα που υπάρχει καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, μόνο δρόμο έχουν την πάλη ενάντια στις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις και το σύστημα, για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, για την επανάσταση και για μια κοινωνία με την εξουσία και τον πλούτο στα χέρια αυτών, που τον παράγουν.