Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Οι Αγορές Productions παρουσιάζουν...

...το νέο σίριαλ που θα σπάσει όλα τα ρεκόρ τηλεθέασης: Οι Ράμπο της παιδείας
Συντελεστές
Σκηνοθέτης σε αυτό το έργο είναι η ΕΕ μέσω της Συνθήκης της Μπολόνια που έχει θέσει χρόνια τώρα τις κύριες κατευθύνσεις για τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και της επιχειρηματικοποίησης της. Σεναριογράφοι δε είναι οι διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι που περιμένουν σαν τα κοράκια να κερδοσκοπήσουν και πάνω στην εκπαίδευση τόσο σε έρευνα όσο και σε προγράμματα σπουδών και γνώση. Βέβαια, οι πρωταγωνιστές/ηθοποιοί -ή καλύτερα οι κομπάρσοι θα λέγαμε εμείς- είναι οι εκάστοτε κυβερνήσεις, τα υπουργεία, οι Πρυτάνεις, οι Σύγκλητοι και τα αγαπημένα μας Συμβούλια Ιδρύματος.
Και αφού μάθαμε τους συντελεστές ας δούμε τι θα δούμε σε αυτό το σίριαλ...
Επεισόδιο νο1:Και τα πανεπιστήμια ανοίγουν σιγά-σιγά...
Και ενώ οι διοικητικοί του ΕΚΠΑ διανύουν τη 15η εβδομάδα της απεργίας τους οι δημοσιογραφίσκοι των χουντοκάναλων ως παραγωγοί του σίριαλ, αφού βοηθούν με τον τρόπο τους τη διεξαγωγή του, μαίνονται πως τα μαθήματα ξεκίνησαν, πως οι εγγραφές των πρωτοετών θα πραγματοποιηθούν από μέρα σε μέρα και πως η ζωή στην πανεπιστημιακή κοινότητα έχει επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα. Και ναι! Όντως! Η έναρξη των μαθημάτων σε κάποιες σχόλες είναι πλέον γεγονός. Είτε λόγω της λήξης της απεργίας των διοικητικών στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο (ΕΜΠ) είτε αντίθετα προς την απόφαση των ίδιων των υπαλλήλων ( Πληροφορική ΕΚΠΑ). Αυτό, όμως, το οποίο θα έπρεπε να μας απασχολεί δεν είναι εάν άνοιξαν ή εάν παραμένουν κλειστές οι σχολές, αλλά ο τρόπος λειτουργίας τους ή καλύτερα ο τρόπος υπολειτουργίας τους με ανύπαρκτους εργαζομένους στις γραμματείες(στο Ισπανικό δεν θα υπάρχει ούτε ένα άτομο στη γραμματεία),στη φύλαξη και σε κάθε λειτουργία των ιδρυμάτων. Μήπως τελικά το σίριαλ είναι επιστημονικής φαντασίας; Γιατί μόνο σε φαντασιακό επίπεδο θα μπορούσε να είναι εφικτή η φοίτηση των σπουδαστών υπό τέτοιες συνθήκες! Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν το πανεπιστήμιο του Αιγαίου, όπου οι φοιτητές έχασαν το εξάμηνο λόγω της αδυναμίας της ποσοτικά ανεπαρκούς γραμματείας να "τρέξει" το πρόγραμμα σπουδών, το τμήμα Πληροφορικής, που ανοιχτό πλέον από χθες δεν έχει γραμματεία, αλλά και το Πολυτεχνείο, στη σύγκλητο του οποίου γινόταν συζήτηση για εθελοντική εργασία των γονιών των φοιτητών για την κάλυψη των ελλείψεων, που θα δημιουργηθούν από τις διαθεσιμότητες του προσωπικού.
Το "εργάκι", όμως, όπως προαναφέραμε έχει και σεναριογράφο και σκηνοθέτη. Οι θέσεις εργασίας δεν νεκρώνονται, δεν καταργούνται. Αντίθετα μένουν εκτεθειμένες στους σεναριογράφους-ιδιώτες, οι οποίοι θα σπεύσουν μετά περισσής ευχαρίστησης να τις καλύψουν με εργαζομένους των 300 ευρώ. Και σε αυτό το σημείο της ιστορίας είναι που εμείς, οι φοιτητές, ως γνήσιοι κομπάρσοι θα πρέπει να βοηθήσουμε στην "αναβάθμιση" της Παιδείας, πληρώνοντας δίδακτρα.
Επεισόδιο νο2: Πρότυποι Εσωτερικοί Κανονισμοί
...ή αλλιώς πρότυποι καταστροφικοί κανονισμοί του πανεπιστημίου όπως το γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Το επεισόδιο αυτό αποτελείται από τις εξής σκηνές:
Σκηνή 1η λοιπόν η κατάρτηση 4ετών πλάνων ανάπτυξης της κάθε σχολής, τα οποία θα αλλάζουν με βάση τις εκάστοτε ανάγκες τις αγοράς. Παράλληλα, αναγνωρίζονται εταιρίες ως μέσα χρηματοδότησης των ιδρυμάτων ενώ ιδρύεται Οικονομικό Συμβούλιο αρμόδιο για την ''αξιοποίηση'' της πανεπιστημιακής περιουσίας. Και τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής; Ότι το οτιδήποτε μαθαίνουμε και το οτιδήποτε για το οποίο θα κάνουμε έρευνα θα είναι εναρμονισμένο με τις άναγκες του κάθε Μπόμπολα, Μάνεση και λοιπούς ευεργέτες.
Σκηνή 2η η διάσπαση των προγραμμάτων σπουδών σε δύο και τρεις κύκλους και η συνεπακόλουθη διάσπαση πτυχίων και γνωστικών αντικειμένων. Κερασάκι στην τούρτα τα προγράμματα δια βίου μάθησης( ή αμάθειας για όποιον θέλει) αλλά και συντόμου κύκλου σπουδών. Πίσω από τις λέξεις στη συγκεκριμένη σκηνή δε κρύβεται ο Αλέξης αλλά η επιδιώξη για τη διαμόρφωση φοιτητών-μελλοντικών εργαζομένων που θα παίρνουν σκόρπιες πληροφορίες από δω και από κει, θα παίρνουν δηλαδή πλήρως εξειδικευμένη γνώση άρα και πολύ γρήγορα αναλώσιμη. Αυτό οδηγεί στην ανάγκη συνεχούς επανακατάρτισης και στερεί κάθε δυνατότητα να έχουμε πλήρη έλεγχο πάνω στο γνωστικό μας αντικέιμενο και στη μελλοντική μας εργασία, να γνωρίζουμε δηλαδή, εν τέλει, τι παράγουμε(είτε αυτό ειναι υλικό προϊόν είτε διανοητικό) και για ποιον. Και κάπως έτσι, λοιπόν, είναι που καταλήγεις ένας εργαζόμενος εξατομικευμένος χωρίς το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης, αναγκασμένος και απο πάνω να πληρώνεις από την τσέπη σου για επανακατάρτιση για να σε προσλάβει το αφεντικό!
Σκηνή 3η οι διαγραφές φοιτητών και η από το παράθυρο κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων αφού ως σύγγραμμα ορίζονται και οι ηλεκτρονικές σημειώσεις. Αυτά έρχονται να οξύνουν, σε συνδυασμό με τα παραπάνω, ακόμη περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς πετώντας εκτός τροτοβάθμιας τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, τους φοιτητές που αναγκάζονται να εργαστούν κ.λπ.
Guest Star στο όλο κόνσεπτ είναι ο ΟΟΣΑ(Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης). Ο μεγάλος αυτός star της ελεύθερης αγοράς μιλάει ξεκάθαρα για εισαγωγή διδάκτρων σε προπτυχιακό επίπεδο αλλά και για αναγνώριση των ιδιωτικών κολεγίων. Τι και αν είναι κατάφωρη παραβιάση του Άρθρου 16; Δεν καταλαβαίνει από τέτοια ο ΟΟΣΑ! Πλέον όποιος δεν έχει λεφτά δεν έχει και δικαίωμα στις σπουδές. Ή μάλλον για να ωφεληθούν και λίγο οι τραπεζίτες μας προκύπτει κάπου εδώ το τυράκι των φοιτητικών δανείων. Επί της ουσίας, μιλάμε για φοιτητές χρεωμένους μέχρι το λαιμό από τα 20 τους χρόνια που θα τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να αποπληρώσουν το δάνειο του, υποτασσόμενοι πιο εύκολα στις ορέξεις του κάθε εργοδότη.
Και το σίριαλ-εφιάλτης θα συμπληρώνεται συνεχώς σε επεισόδια αν...
...μείνουμε θεατές! Να πιάσουμε το νήμα από τη μαχητική συμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων στον μεγαλειώδη αγώνα των απεργών διοικητικών που οικοδόμησε ένα πραγματικά συμπαγές μέτωπο των κομματιών που πλήττονται στο πανεπιστήμιο από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αλλά και από τη σαρωτική επίθεση κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ συνολικά! Να βγούμε μπροστά ως νεολαία βάζοντας φρένο στις αντιλαϊκές τους μεταρρυθμίσεις και παλεύοντας μαζί με τους εργαζόμενους για τα σύγχρονα εργασιακά και δημοκρατικά μας δικαιώματα αλλά και για ένα άλλο πανεπιστήμιο που θα παράγει γνώση και έρευνα με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας! Κόντρα σε όλους όσους μας θέλουν απλά κομπάρσους-στην καλύτερη- ή παθητικούς θεατές του σίριαλ καταστροφής των ζωών μας να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας!