Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Και τι θα γίνει μπαμπά με τις σπουδές μου;


   Κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ, οι ακούραστοι εντολοδόχοι των οικονομικά ισχυρών, φέτος το καλοκαίρι αποφάσισαν να μην πάνε διακοπές αλλά, αντίθετα, να συνεχίσουν απτόητοι να εργάζονται δημιουργώντας τις "καλύτερες" προϋποθέσεις για το μέλλον μας. Αυτή τη φορά στο στόχαστρο της ''μεταρρυθμιστικής'' τους πολιτικής μπήκε η δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η οποία, οφείλει, όπως και το σύνολο του δημοσίου τομέα να ''εξορθολογιστεί'' και να προσαρμοστεί με τις απαιτήσεις της νέας εποχής. ( σε απλά ελληνικά να υποταχθεί στις ανάγκες των επιχειρηματικών συμφερόντων, να γίνει ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας για τους περιβόητους επενδυτές και να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τα παιδιά των φτωχών οικογενειών)

   Ας δούμε, όμως, τι περιλαμβάνει το νέο νομοσχέδιο-έκτρωμα, που έρχεται να φέρει μια πραγματική τομή στο Λύκειο, όπως το γνωρίζαμε. Βασικός πυλώνας για την εφαρμογή του αποτελεί η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και η συνεπακόλουθη διαθεσιμότητα-απόλυση. Πιο συγκεκριμένα,.βγάζουν στη ανεργία 2500 εκπαιδευτικούς, 10000 αναπληρωτές και 22000 σχολικούς φύλακες, ενώ 5000 ακόμα εκπαιδευτικοί θα μεταταχθούν με σύντομες διαδικασίες. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή... Η δικομματική κυβέρνηση δε δίστασε να  καταργήσει περισσότερες από 50 ειδικότητες στα ΕΠΑΛ και και να βάλει λουκέτο σε όλα τα ΕΠΑΣ (102 σχολεία πανελλαδικά), ρίχνοντας, επί της ουσίας, χιλιάδες μαθητές στα νύχια των ιδιωτικών ΙΕΚ.

   Επιπλέον, αλλάζουν ριζικά τόσο τα αναλυτικά προγράμματα και ο χαρακτήρας της γνώσης που παρέχεται στη δευτεροβαάθμια εκπαίδευση όσο και ο τρόπος εισαγωγής στην τριτοβάθμια. Το Γενικό Λύκειο νέου τύπου που σκαρφίστηκαν περιλαμβάνει αύξηση των μαθητών ανά τμήμα και συγχρόνως "εμπλουτίζεται" με πολλαπλές-εξαντλητικές εξετάσεις, που προωθούν την παπαγαλιά και όχι την καλλιέργεια κριτικής σκέψης. Στο τεχνικό, πάλι, εισάγονται οι λεγόμενες μαθητείες, δηλαδή η απλήρωτη ή χαμηλά αμειβόμενη εργασία των μαθητών, ενώ προβλέπεται αλλαγή των προγραμμάτων κάθε έξι χρόνια ανάλογα με τις ανάγκες των εργοδοτών. Και όλα αυτά, φυσικά, βρίσκονται σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις οδηγίες της ΕΕ. (ανάπτυξη και πρόοδος κατά τα άλλα)

   Ο κύριος σκοπός όλων των παραπάνω είναι η ένταση των ταξικών φραγμών και η ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, καθώς η κατάργηση των ειδικοτήτων ωθεί τους μαθητές στα ιδιωτικά ΙΕΚ ενώ οι συνεχείς εξετάσεις αφενος είναι "βούτυρο στο ψωμί" της παραπαιδείας και αφετέρου αποκλείουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών απο την ανώτατη εκπαίδευση. Έτσι, "ρίχνουν στον πάτο του πηγαδιού" όχι μόνο τους καθηγητές, που ή θα μένουν άνεργοι ή θα αναγκαστούν να εργάζονται μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, αλλά και τις οικογένειες των μαθητών.  Μία ακόμα επιδίωξη των κυβερνώντων είναι η στήριξη των επιχειρηματιών με τις προαναφερθέντες μαθητείες αλλά και η εδραίωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Συνολικότερη στόχευση είναι ένα σχολείο φτηνότερο που δε θα προσφέρει γνώση αλλά καταρτιση, με πειθήνιους και εξαθλιωμένους εκπαιδευτικούς και μια νεολαία που θα γνωρίζει μόνο τα βασικά, ευέλικτη, επανακαταρτίσιμη σε ένα κυνήγι πρόσοντων και δεξιοτήτων χωρίς τελειωμό, έρμαιο στα χέρια του κάθε εργοδότη. Είναι επόμενο, βέβαια, το πτυχίο των καθηγητικών σχολών να ευτελισθεί ακόμα περισσότερο αφού δεν θα υπάρχει η αντίστοιχη απορρόφηση από την αγορά εργασίας παρά την πληθώρα των αναγκών. 

   Οι καθηγητές, όμως, προχώρησαν από την πρώτη στιγμή στην αντεπίθεση. Οργάνωσαν μαζικές συνελεύσεις, αποφάσισαν απεργίες και παρ' ότι ξεπουλήθηκαν από την πλειοψηφία των συνδικαλιστικών ηγεσιών, συνεχίζουν με αγωνιστική διάθεση, θέτοντας νέο γύρο γενικών συνελεύσεων για την απόκρουση της ολοφάνερα ταξικής επίθεσης. Το ίδιο σκοπεύουν να κάνουν και οι διοικητικοί του ΕΚΠΑ, οι οποίοι μέσα στην παλίρροια των απολύσεων και των περικοπών στην εκπαίδευση, έγιναν εν μία νυκτί άνεργοι. 

   Η νεολαία στο σύνολό της αλλά και πόσω μάλλον, εμέις, ως αυριανοί καθηγητές, είναι χρέος και ανάγκη να αντισταθούμε στη σαρωτική επέλαση της κυβέρνησης, η οποία εντείνει ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς και εντάσσει την εκπαίδευση στις ανάγκες του κεφαλαίου.


   Εφόσον η επίθεση είναι ολόπλευρη, ο δικός αγώνας μπορεί να είναι νικηφόρος, έχοντας κύρια χαρακτηριστικά τη συλλογικότητα και την κοινή συμπόρευση εργαζομένων, φοιτητών και μαθητών. Ένας αγώνας που θα προτάσσει το δικαίωμα στη δωρεάν, ποιοτική παιδεία για τις ανάγκες της κοινωνίας, το αναφαίρετο δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία αλλά και το δικαίωμα στον αγώνα και στην οργάνωσή του. Όσο αυτοί μηχανεύονται σχέδια για το μέλλον μας, εμείς θα τα γκρεμίζουμε και θα χτίζουμε τα δικά μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια: