Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΤΟΛΜΑ-ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ-ΝΙΚΑ!


Λίγο πολύ τα όσα συνέβησαν είναι γνωστά.. Το παρακράτος χρησιμοποιώντας μέλη διαφόρων ακροδεξιών οργανώσεων επιτέθηκε  για μια ακόμη φορά το φοιτητικό κίνημα. Τη στιγμή που οι συνάδελφοι μας στο Φυσικό πραγματοποιούσαν τη Γενική τους Συνέλευση, 20  μέλη ακροδεξιών-φασιστικών οργανώσεων εισέβαλαν «οπλισμένα» με στόχο να διαλύσουν τη διαδικασία αλλά και να τρομοκρατήσουν  τους φοιτητές που επιλέγουν να μάχονται για τα δικαιώματά τους. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να τραυματιστούν 6 συμφοιτητές μας, 3 από αυτούς, μέλη της ΕΑΑΚ στο μαθηματικό, πιο σοβαρά. Οι ομάδες αυτές όμως έφτασαν μέχρι και τη δικιά μας σχολή, όπου τραμπούκισαν φοιτητές και προκάλεσαν διάφορες ζημιές.

Ποιος όμως είναι ο στόχος τέτοιων επιθέσεων;
Είναι καταφανές ότι τέτοιες επιθέσεις έχουν ως στόχο να τρομοκρατήσουν τη μαχόμενη για τα δικαιώματα της νεολαία αλλά και να επιβάλλουν ένα γενικευμένο κλίμα φόβου στις σχολές. Ένα κλίμα φόβου που θα προλειάνει με τον καλύτερο τρόπο την «αστυνομοκρατία» στα πανεπιστήμια. Τη στιγμή που η κυβέρνηση επιδιώκει με κάθε τρόπο τη στοχοποιήση του φοιτητικού κινήματος αλλά και του ασύλου, τέτοιου είδους επιθέσεις μόνο προβοκατόρικα μπορούν να λειτουργούν.  Είναι αυτός ο καλύτερος  τρόπος για την κυβέρνηση και τους συμμάχους της να ανοίξει και πάλι η συζήτηση για την πλήρη κατάργηση του ασύλου αλλά και για το ρόλο των κομματιών της νεολαίας που διεκδικούν μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια μια ζωή με αξιοπρέπεια, κόντρα στο μαύρο μέλλον που κυβέρνηση - Ε.Ε - Δ.Ν.Τ έχουν προσυπογράψει.

Ποια πρέπει να είναι η απάντηση του φοιτητικού κινήματος;
Απέναντι σε τέτοια γεγονότα ίσως να υπάρξουν αρκετοί που θα πουν ότι είναι καλύτερο να ξεμπερδεύουμε με τις αριστερές φοιτητικές παρατάξεις, τους αγώνες και το άσυλο, ότι είναι καλύτερο να κλειστεί ο καθένας μας στο καβούκι του και να κοιτάει τη δουλειά του. Είναι τότε που η κυβέρνηση θα έχει επιτύχει πλήρως τους σκοπούς της να έχει πολίτες και πόσω μάλλον νεολαίους που θα έχουν σκύψει το κεφάλι και θα είναι έτοιμοι να δεχτούν ολοένα και σκληρότερα μέτρα. Εμείς όμως πιστεύουμε ότι είναι αυτή η στιγμή που θα πρέπει όλοι εμείς που καθημερινά πληττόμαστε από την κυβέρνηση και την πολιτική της να ενώσουμε της φωνές μας, να προασπιστούμε τους συλλόγους μας και τις Γενικές μας Συνελεύσεις. Είναι αυτή η στιγμή που θα πρέπει το φοιτητικό κίνημα να διαφυλάξει το άσυλο και να παλέψει για τη διεύρυνσή του, καθιστώντας το εφαλτήριο κοινωνικών αγώνων. Είναι αυτή η στιγμή που θα πρέπει να βροντοφωνάξουμε ότι το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα δεν τρομοκρατείται δεν καταστέλλεται και να βγούμε στην αντεπίθεση για να διεκδικήσουμε μια κοινωνία που θα εξυπηρετεί τις δικές μας ανάγκες.

Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Εκδήλωση-συζήτηση

“ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ  ΚΑΙ Η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ”
 
Ο χώρος της εκπαίδευσης την τελευταία δεκαετία βρίσκεται σταθερά στο στόχαστρο των αναδιάρθρωσεων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Καθώς και στα σχέδια των αντιδραστικών συνθηκών της ΕΕ για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν αποτύχει σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι προσπάθειες τους για διάλυση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και παράδοσης της στο κεφάλαιο, βρίσκουν σθεναρή και νικηφόρα αντίσταση από το εκπαιδευτικό κίνημα σε όλες τις βαθμίδες. Το ξέσπασμα της κρίσης έχει εντείνει αυτή τη διαδικασία καθώς κυβέρνηση και τρόικα δίνουν το δικό τους αγώνα για το πανεπιστήμιο στην εποχή του μνημονίου, των σκληρών αντεργατικών μέτρων και της διάλυσης εργασιακών δικαιωμάτων.
Το περσινό καλοκαίρι τελείωσε απότομα με την ψήφιση του νομοσχεδίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι φοιτητικοί σύλλογοι σε όλη τη χώρα πήραν συλλογικές, αγωνιστικές αποφάσεις, βγήκαν στους δρόμους και αντιτάχθηκαν σε ένα νομοσχέδιο που φέρνει τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Ένα νομοσχέδιο που προβλέπει τη διάσπαση της ενιαιότητας των πτυχίων, την κατάργηση και τη συγχώνευση τμημάτων και σχολών, διαγραφές φοιτητών, περικοπές στη φοιτητική μέριμνα (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση), κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου κ.α.
Ο αγώνας των φοιτητών έχει καταφέρει να μπλοκάρει την εφαρμογή του νόμου και κυρίως τη διαδικασία συγκρότησης των συμβουλίων διοίκησης που φέρνει εξωπανεπιστημιακούς και επιχειρήσεις στα Πανεπιστήμια. Το κίνημα στην εκπαίδευση έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό μέτωπο που αντιτίθεται στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και δεν επιτρέπει τη δημιουργία καμίας μορφής συναίνεσης με την κυβέρνηση, στις προσταγές της τρόικα και του ΔΝΤ. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, το υπουργείο επανειλημμένα επιχειρεί να στήσει τις κάλπες για τη διεξαγωγή εκλογών ενώ φοιτητές και εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, εκφράζουν έμπρακτα την αντίθεσή τους.
Την ίδια στιγμή, με γρήγορους ρυθμούς προχωράει και η διάλυση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Συγχωνεύσεις σχολείων, μείωση του διδακτικού προσωπικού, ελλείψεις σε βιβλία και περικοπές στους μισθούς, είναι μερικά μόνο απ’ τα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν τα  δημόσια σχολεία και οι καθηγητές όλης της χώρας. Με όχημα την αποπληρωμή του τοκογλυφικού χρέους,
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να ανοίξει η συζήτηση για την επίθεση που δέχεται συνολικά η δημόσια εκπαίδευση. Για τους τρόπους με τους οποίους το φοιτητικό κίνημα θα βγει ξανά στο προσκήνιο, σε κοινό αγώνα μαζί με τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς, τους καθηγητές όλων των βαθμίδων και όλα τα πληττόμενα κομμάτια της εργασίας εντός και εκτός πανεπιστημίου.
Όλοι/ες τη Δευτέρα 2 Απριλίου, στη 1μμ, στο αμφιθέατρο 426.
ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ
                                          ΕΑΑΚ

ΝΟΜΟΣ ΟΙ ΛΑΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ…


Με φόντο το πανελλαδικό μπλοκάρισμα των εκλογών για τα συμβούλια διοίκησης από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αθήνα και την Κρήτη από φοιτητές και εργαζόμενους στο πανεπιστήμιο, το Υπουργείο Παιδείας και τα αστικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για ισχνές  μειοψηφίες που κάνοντας χρήση βίας και αντιδημοκρατικών μεθόδων δεν επιτρέπουν την απρόσκοπτη εφαρμογή του νόμου 4009, ενός νομού του κράτους- της σύγχρονης χούντας-   που ψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινοβουλίου. Ταυτόχρονα το υπουργείο απειλεί με διακοπή της χρηματοδότησης ακόμα και με τη μη αναγνώριση των πτυχίων που παρέχουν, σχολές και τμήματα που δεν εφαρμόζουν το νόμο. Όσο για την ομαλότητα εντός του πανεπιστήμιου, που παραδοσιακά την εγγυούνταν οι καθεστωτικές παρατάξεις, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, προνομιακοί σύμμαχοι της εκάστοτε κυβέρνησης στις αντεκπεδευτικές μεταρρυθμίσεις, τώρα που αυτές αδυνατούν να παίξουν ικανοποιητικά το ρόλο τους, έχουν πιάσει δουλειά τα ΜΑΤ και οι εισαγγελείς.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Αστική δημοκρατία ή χάος ή αστική δημοκρατία και... κοινωνικό χάος;


Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.. Εν αρχή ήν η μεγάλη ευρωπαϊκή ''οικογένεια'' και το μαύρο πρόβατο αυτής που ακούει στο όνομα Ελλάδα. Βέβαια, τώρα τελευταία τα μαύρα πρόβατα πληθαίνουν, βλέπε Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία (συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες).  Οι μεγάλοι της οικογένειας, λοιπόν, σε αγαστή συνεργασία με τον πλούσιο συγγενή ΔΝΤ, άπλωσαν πρόθυμα ένα χέρι βοηθείας(;) για να σώσουν το μαύρο πρόβατο από τη χρεοκοπία. (Ή τουλάχιστον έτσι θα λένε τα ''αντικειμενικά'' βιβλία ιστορίας του αστικού μας κράτους στα προσεχή χρόνια). Η συνέχεια είναι γνωστή: εισαγόμενα πακέτα σωτηρίας και μνημόνια διαδέχονται το ένα το άλλο με αποκορύφωμα τη φρεσκοψηφισθείσα δανειακή σύμβαση στις 12 Φλεβάρη.

  Όμως, τώρα τελευταία οι κηδεμόνες μας έχουν σκληρύνει την στάση τους. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του προέδρου της Ευρωζώνης, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, στην οποία λίγο ως πολύ υποδείκνυε το σχηματισμό πλειοψηφικής κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ μετά τις εκλογές ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη χορήγηση του νέου δανείου, ενώ την ίδια ώρα γίνεται λόγος για το διορισμό ειδικού επιτρόπου στην Ελλάδα (πάντα για το καλό μας), που θα ελέγχει την υλοποίηση του προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης (κοινωνικής γενοκτονίας λέμε εμείς).

  Αυτό το θέατρο του παραλόγου δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αντιδραστική μετάλλαξη της έτσι κι αλλιώς ψευδεπίγραφης αστικής δημοκρατίας, η οποία απογυμνώνεται από το προοδευτικό προσωπείο που πλάσαρε τα προηγούμενα χρόνια, φτάνοντας στο σημείο να κάνει κουρελόχαρτο το δικό της σύνταγμα που κατοχυρώνει το δικαίωμα της λαϊκής κυριαρχίας. Έτσι, η μαμά ΕΕ δεν διστάζει να ρεζιλεύει το εγχώριο πολιτικό σύστημα ζητώντας του γραπτές δηλώσεις.. μνημονιοφροσύνης! Με τη σειρά τους οι πολιτικοί αρχηγοί διαγράφουν σωρηδόν τους δήθεν αντιφρονούντες βουλευτές τους με αποτέλεσμα την απομάκρυνση 44 βουλευτών από τα δύο μεγάλα κόμματα. Εξάλλου, ο ευρωπαϊκός ολοκληρωτισμός φάνηκε και από την επιβολή του μεγαλοτραπεζίτη Παπαδήμ(ι)ου ως πρωθυπουργού που έγινε δεκτός ως εκλεκτός-Μεσσίας από τα ΜΜΕ.

  Η προώθηση στυγνών τεχνοκρατών στην εξουσία είναι στρατηγική επιλογή του συστήματος για την υπέρβαση της κρίσης του δικομματισμού, αποδεικνύοντας την ολοένα και αυξανόμενη εξάρτηση της πολιτικής από τις αγορές. Το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις επιδημίας με πιο γνώριμο για εμάς παράδειγμα να είναι αυτό των Συμβουλίων Διοίκησης του νέου Πανεπιστημίου που οραματίζεται η Αννούλα. Με την επιβολή των Σ.Δ απαξιώνονται ουσιαστικά τα συλλογικά όργανα του πανεπιστημίου και μεταφέρονται υπερεξουσίες σε ''πεφωτισμένους'' εξωπανεπιστημιακούς, οι οποίοι φυσικά δεν θα κόπτονται και ιδιαίτερα για τον φοιτητή παρά για τη μετατροπή του πανεπιστημίου σε κερδοφόρα επιχείρηση. Επειδή όμως όλοι οι καλοί χωράνε, στο νέο διοικητικό σύστημα προβλέπεται και μία ολόκληρη θέση για φοιτητικό εκπρόσωπο ο οποίος, βέβαια, δεν θα εκφράζει τις αποφάσεις κάποιου συλλογικού οργάνου (ε δεν είναι της μόδας ντε!) αλλά την αποψάρα του.

  Το αυταρχικό κρεσέντο έρχεται να συμπληρώσει η κατάργηση των ''ελεύθερων'' διαπραγματεύσεων των κοινωνικών εταίρων, δηλαδή των συλλογικών συμβάσεων που ήταν και βασική πλευρά της τυπικής αστικής δημοκρατίας. Απροσχημάτιστη επιβολή, επομένως, του ''δίκιου'' του εργοδότη και καθιέρωση των... διαπροσωπικών διαπραγματεύσεων για τη σύσφιγξη των σχέσεων εργασίας-εργοδοσίας..! Και, φυσικά, επειδή όπου δεν πίπτει λόγος(τρόπος του λέγειν στην περίπτωση μας) πίπτει ράβδος, από το.. λίφτινγκ της αστικής δημοκρατίας δε θα μπορούσε να λείπει η περαιτέρω σκλήρυνση της αστυνομικής καταστολής, για τα σώματα της οποίας έρχεται πλήρης νομική ασυλία, καθώς καταργείται η αυτόφωρη διαδικασία για τα πλημμελήμματα και τα πταίσματα που διαπράττονται από τους αστυνομικούς κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων.

  Στον αστερισμό της κουτσουρεμένης-μεταλλαγμένης αστικής δημοκρατίας η βούληση της κοινωνικής πλειοψηφίας περνάει στα ψιλά γράμματα και στα τελευταία ρεπορτάζ στα δελτία των 8. Σε αυτή τη θεάρεστη δημοκρατία όπου εξουσιάζει μία ισχνή μειοψηφία, κρίνεται απόλυτα λογικό να πληρώσει ο λαός τα βάρη της κρίσης, στα πλαίσια πάντα του πατριωτισμού. Στη δημοκρατία αυτή το να αντιστέκεσαι και να εναντιώνεσαι στην εξαθλίωση της ζωής σου, θεωρείται διατάραξη της κοινής προσπάθειας διάσωσης της χώρας, ενώ ο εντεινόμενος ταξικός πόλεμος με τα χιλιάδες θύματά του είναι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Λίγο παράξενη αυτή η δημοκρατία...

   Δήμος+κράτος= η εξουσία που πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Με τον επιθετικό προσδιορισμό αστική και ιδίως μεταλλαγμένη ο λαός αντικαθίσταται, στις μέρες μας συγκεκριμένα, από ΕΕ, ΔΝΤ, εγχώρια αστική τάξη και πολιτικό προσωπικό. Αυτό το σύστημα δε μεταρρυθμίζεται. Ο παραπάνω επιθετικός προσδιορισμός και ό, τι συνεπάγεται μπορεί και πρέπει να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων της ιστορίας και να αντικατασταθεί από την πραγματική δημοκρατία των εργαζομένων και της νεολαίας που με δικά τους όργανα και διαδικασίες από τα κάτω μπορούν να ανατρέψουν τον κοινωνικό μεσαίωνα που τους επιβάλλεται.

                                                                                                              
                                                                      ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

Για την ανασυγκρότηση των δυνάμεων μας, για μια νικηφόρα προοπτική της νεολαίας.


Η πολιτική περίοδος στην οποία εισερχόμαστε σημαδεύεται σε μεγάλο βαθμό από την προσπάθεια ανασυγκρότησης του πολιτικού συστήματος, αλλά και συγκεκριμένα των δύο βασικών πυλώνων της αστικής πολιτικής στη χώρα. Στο πλαίσιο αυτό, η επίδραση του λαϊκού παράγοντα, και ιδιαίτερα της μεγάλης και μαχητικής κινητοποίησης της Κυριακής 12/02 φαίνεται να παίζει ουσιαστικό ρόλο στο σύνολο των ανακατατάξεων που δημιουργήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα σφραγίζοντας αντικειμενικά όλες τις εξελίξεις αλλά και τα σχέδια όλων των πολιτικών δυνάμεων.
Σε αυτό το φόντο Νέα Δημοκρατία προβάλλεται σαν «καλύτερη λύση» από βασικούς κύκλους του ελληνικού κεφαλαίου και των ΜΜΕ με προμετωπίδα της την «ανάπτυξη» ενώ από την άλλη το ΠΑΣΟΚ, το οποίο χρεώνεται τη μεγάλη λαϊκή οργή, επιδιώκει την ανασυγκρότηση του. Η Αριστερά εγκλωβίζεται στα εκλογικά σενάρια προσμένοντας την επιβεβαίωση τους σχεδίου της μέσα από τον κοινοβουλευτικό δρόμο αλλά μακριά από τις ανάγκες των εργαζόμενων και της νεολαίας. Ταυτόχρονα, τα σενάρια για νέα κόμματα που ξεπηδούν από τους διαγραφέντες βουλευτές φανερώνουν την προσπάθεια του κεφαλαίου να δημιουργήσει το κατάλληλο αντικραδασμικό πολιτικό τοπίο που θα υποδεχτεί στις εκλογές τη λαϊκή οργή ενάντια στα κόμματα του Μαύρου Μετώπου. Τέλος, η συστηματική προβολή της ΔΗΜΑΡ από κύκλους του κεφαλαίου και ιδιαίτερα τα ΜΜΕ σε συνδυασμό με τη σκληρή νεοφιλελεύθερη ρητορεία του Κουβέλη έχουν το διπλό στόχο της προσπάθειας μετατόπισης της Αριστεράς σε ακόμα πιο συστημικές και κοινοβουλευτικές προτάσεις από τη μία και την υποδοχή του μεγαλύτερου κομματιού της λαϊκής βάσης του ΠΑΣΟΚ σε ένα όχι μόνο ακίνδυνο αλλά πιστό σύμμαχο για το σύστημα πολιτικό χώρο. 
Στο νέο αυτό τοπίο αναβαθμίζεται και ο αντιδραστικός ρόλος της ΕΕ. Η εξασφάλιση δέσμευσης από το ελληνικό κράτος πως θα υπάρχει προτεραιότητα πληρωμών προς τους πιστωτές και η συνταγματική της κατοχύρωση, πάει χέρι χέρι με την ουσιαστική εξασφάλιση του πολιτικού τοπίου την επόμενη περίοδο. Ακόμα και η επιλογή να γίνουν οι εκλογές στην ελλάδα αποτελεί ζήτημα απόφασης της ίδιας της κομισιόν και του γιούρογκρουπ, γεγονός που αναδεικνύει τη φοβερή συστράτευση ως προς το αντιδραστικότερο των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων και την «από τα πάνω» ενίσχυση της ελληνικής ολιγαρχίας και των πολιτικών της εκφραστών.
Βαθαίνει το χάσμα μεταξύ του αστικού πολιτικού συστήματος και του λαού, προκαλώντας μια σοβαρότατη πολιτική κρίση, που δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί. Σε αυτή την κατεύθυνση οδηγεί και η ψήφιση του PSI καθώς επίσης και το νέο πακέτο μέτρων που καλείται να πάρει η κυβέρνηση.        
Στον αντίποδα αυτής της κατάστασης, η εμφάνιση του λαϊκού παράγοντα στις 12 Φλεβάρη αποτέλεσε τομή για τα δεδομένα της πρόσφατης περιόδου. Η μαζικότητα, η μαχητικότητα αλλά και τα νέα πολιτικά στοιχεία της κινητοποίησης φανερώνουν πως ωριμάζουν οι συνθήκες στο λαϊκό κίνημα και φανερώνουν με αυτό τον τρόπο τις πραγματικές δυνατότητες ανατροπής της Συγκυβέρνησης και της αντιδραστικής πολιτικής ΕΕ-κεφαλαίου.
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο στην ανάγκη η ΕΑΑΚ μέσα από ένα πραγματικό και πλούσιο διάλογο πρώτα και κύρια στα σχήματα της αλλά και στις κεντρικές της διαδικασίες να μπορέσει αρχικά να αποτιμήσει τις μάχες του προηγούμενου διαστήματος αλλά ταυτόχρονα να χαράξει μία νέα πολιτική τακτική που θα μπορέσει να κάνει τη νεολαία από θύμα στο βωμό της κρίσης πραγματικό πρωταγωνιστή του παλλαϊκού ξεσηκωμού. Υπό αυτό το πρίσμα, να αποτιμήσουμε τη μάχη που δώσαμε ενάντια στη διαδικασία συγκρότησης των Συμβουλίων Διοίκησης τόσο ως προς την έκβαση της, δηλαδή την αδυναμία του Υπουργείου να εφαρμόσει τη συγκεκριμένη πτυχή του νόμου όσο και τη συγκρότηση – προετοιμασία της μάχης μέσα από τη συγκρότηση πρωτοβουλιών που κατάφεραν να συνενώσουν της σπουδάζουσα νεολαία με αγωνιζόμενα κομμάτια καθηγητών και μελών ΔΕΠ αλλά και τους εργαζόμενους μέσα στα πανεπιστήμια. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να εξετάσουμε με σοβαρό τρόπο την αδυναμία του Φοιτητικού Κινήματος να έχει συγκροτημένη και δυναμική παρουσία στις κεντρικές μάχες που δίνει το λαϊκό κίνημα (απεργίες, Κυριακή 12/02). Συγκεκριμένα, η σπουδάζουσα νεολαία δεν συμμετείχε με όχημα τους φοιτητικούς συλλόγους και την οργανωμένη έκφραση του φοιτητικού κινήματος, τόσο λόγω της μη δυνατότητας να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις αλλά κυρίως της νέας πολλαπλά αντιφατικής κατάστασης που έχει δημιουργηθεί μέσα στο φοιτητικό κίνημα και τους Συλλόγους.
Με αυτήν την έννοια η ΕΑΑΚ, αν θέλει να περιγράψει ένα σχέδιο υπέρβασης της κινηματικής αδράνειας που υπάρχει σήμερα στις σχολές και να γίνει ξανά το νεύρο του φοιτητικού κινήματος, είναι απαραίτητο να μπορέσει να αντιληφθεί το κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο που γεννά την αντιφατική συνείδηση της νεολαίας. Λαμβάνοντας υπόψιν τη νέα ταξική σύνθεση-διαστρωμάτωση του φοιτητικού σώματος, το ρόλο του νέου Πανεπιστημίου της κρίσης και του μνημονίου και τον εαυτό της μέσα σε αυτό, αλλά και το γεγονός (που καθορίζει σε συντριπτικό βαθμό τους στρατηγικούς προβληματισμούς της) ότι αυτή η γενιά μας, είναι μια γενιά για την οποία το σύστημα το μόνο που επιφυλάσσει είναι ο μισθός των 510 ευρώ, η ανεργία του 40% και η μαζική μετανάστευση. Μόνο έτσι θα μπορέσει η ΕΑΑΚ να αντιληφθεί την καινούρια θέση-ρόλο του φοιτητικού κινήματος μέσα στους σύγχρονους κοινωνικούς αγώνες που ξεσπάνε, και τη συμβολή του στην οικοδόμηση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης κι ανατροπής. Είναι αναγκαία λοιπόν η εργατική στροφή στη φυσιογνωμία και λειτουργία της ΕΑΑΚ για να μπορέσει να χαράξει μια νέα νικηφόρα προοπτική για το κίνημα. Αυτή η στροφή σε ότι αφορά το ζήτημα της παρέμβασης των σχημάτων δεν μπορεί παρά να περνά μέσα από τη καθημερινή μάχη για την ανατροπή της επίθεσης μέσα στις σχολές και την άμεση βελτίωση της θέσης της σπουδάζουσας νεολαίας (μέριμνα, συγγράμματα, αγώνας εστιών). Ταυτόχρονα οι καθημερινές αυτές μάχες να δεθούν με την εργασιακή προοπτική των σημερινών αποφοίτων, τη δυνατότητα συλλογικής συγκρότησης της νεολαίας (κατοχύρωση πτυχίων-εξασφάλιση Συμβάσεων Εργασίας), κόντρα στην παγιοποίηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας μέσα από τις δομές της διά βίου Μάθησης, την καθολική υπαγωγή της έρευνας και της γνώσης στις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων. Τελικά οι μάχες για όλα αυτά να αποτελέσουν κομμάτια ενός παν-νεολαιίστικου κινήματος που θα έχει ως συνδετικό του κρίκο την ίδια την επίθεση που δέχεται η νεολαία από τη κυβέρνηση και το μαύρο μέτωπο που τη στηρίζει, δίνοντας ένα συνολικό στίγμα ανυπακοής που θα μετατρέψει τη σημερινή γενιά από γενιά διαγραμμένη για το σύστημα σε γενιά χαμένη για το σύστημα και τους πυλώνες που το υποστηρίζουν.
Παίρνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, θεωρούμε πως για την ΕΑΑΚ είναι αναγκαίο να θέσει τους επόμενους κόμβους με τους οποίους θα ξεδιπλώσει το πολιτικό σχέδιο της:
·         Κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας στις 15/3 ενάντια στην ανεργία
·         Κινητοποίηση στο υπουργείο Παιδείας στις 16/3 με τους συλλόγους των εστιών για τη φοιτητική μέριμνα
·         Συμβολή στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και της μάχης των παρελάσεων 24-25/3
ΚΑΛΟΥΜΕ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΑΑΚ ΑΘΗΝΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 14/3

…Και παίρνει την σκυτάλη στον αγώνα για την διάλυση της Παιδείας...ο νέος υπουργός κ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ!


Σύμφωνα με το τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας, που έφερε στο φως της δημοσιότητας το Wikileaks λίγους μήνες πριν, ο Γ. Μπαμπινιώτης έδινε ραπόρτο και ζητούσε τη βοήθεια της αμερικανικής πλευράς για την προώθηση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Μεταξύ πολλών άλλων “ενημερώνει” για την υπερπολιτικοποίηση της σπουδάζουσας νεολαίας που αποτελεί συνέχεια της αντιδικτατορικής πάλης και προκαλεί αναστάτωση στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα! Κάνει έντονες αναφορές στο άσυλο και τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ενώ συμφωνεί με την εκτίμηση ότι η ανατροπή των συσχετισμών στην ΠΟΣΔΕΠ ανοίγει το δρόμο για επιτάχυνση των αντιδραστικών τομών. Η Πρεσβεία δείχνει να ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από το πανεκπαιδευτικό μέτωπο της αγωνιστικής έκρηξης του ’06 – ’07 και οι πρόθυμοι σαν τον κ. Μπαμπινιώτη σπεύδουν να πάρουν τα μέτρα τους να μην ξαναενοχληθεί ο κ. Πρέσβης…

(τις συνομιλίες μπορείτε να τις βρείτε στα αγγλικά στο διαδίκτυο)

Σε δηλώσεις του στο Βήμα fm, είπε χαρακτηριστικά: «Ένα όνομα το έχω μέσα από τη δουλειά μου. Πάω να αντιμετωπίσω, αυτή ήταν η παράκληση του πρωθυπουργού κ. Παπαδήμου, να βοηθήσω αυτή τη στιγμή, να περάσουν αυτές οι δύσκολες ώρες και να δημιουργήσουμε ένα κλίμα που θα βοηθήσει τον κόσμο».

Θα βοηθήσει και αυτός απ’ την μεριά του την λαομίσητη κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ στην επίθεση που δεχόμαστε στις σπουδές, το μέλλον, την εργασιακή μας προοπτική για να πλουτιζει μια ισχνή μειοψηφία- θα συμπληρώναμε εμείς..   άξιος ο ο νέος πρόθυμος!

ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΠΩΣ Η ΜΟΝΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΝΑΦΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΤΑΣΣΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ 4009/11 (ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, ΦΟΙΤΗΤΕΣ,ΜΑΘΗΤΕΣ,ΔΑΣΚΑΛΟΙ,ΜΕΛΗ ΔΕΠ+

·                     ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ- ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
·                    
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ