Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Η αγανάκτηση να γίνει κίνημα ανατροπής!


Οι πλατείες και οι δρόμοι γεμάτοι από εργαζομένους, νεολαίους, άνεργους, συνταξιούχους… ένα χρόνο μετά από τότε που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οδήγησε το λαό στη βαρβαρότητα του ΔΝΤ της ΕΕ της τρόικα. Η αγανάκτηση  και η πνιγμένη οργή των εργαζομένων και της νεολαίας αρχίζουν να ξεχειλίζουν και να κατακλύζουν δρόμους και πλατείες με αντικυβερνητικά και αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά. Την ώρα που κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφάλαιο είναι αποφασισμένοι να υποθηκεύσουν τη ζωή εργαζομένων και νεολαίας στη φτώχεια και στην εξαθλίωση για τουλάχιστον μια εικοσαετία ακόμα, τέτοια πρωτοφανή γεγονότα για τα ελληνικά δεδομένα που μπορεί να φαντάζουν σα σπίθες για κάποιους ή σαν αδύναμες πρωτοβουλίες για κάποιους άλλους μπορεί να πυροδοτήσουν ιστορικών διαστάσεων αναμετρήσεις.  
Ο εργαζόμενος που αγωνιά αν θα έχει και αύριο δουλειά και αν θα μπορεί να ταΐζει τα παιδιά του, ο νεολαίος που βλέπει μπροστά του ένα μαύρο μέλλον, ο άνεργος, ο συνταξιούχος αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως η κυβέρνηση αυτή, που άλλοτε μας παρουσιαζόταν ως άτρωτη, συνεχίζει να υλοποιεί πιστά τα συμφέροντα του κεφαλαίου και  να προετοιμάζει ένα νέο γύρο άγριας λιτότητας και αντιλαϊκών μέτρων. Μέτρα που κωδικοποιούνται στο περιβόητο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που καραδοκεί σαν ασφυκτική θηλιά πάνω από τα κεφάλια μας, επιβάλλοντας περαιτέρω μειώσεις στους μισθούς, περαιτέρω αύξηση του Φ.Π.Α ακόμα και σε βασικά καταναλωτικά αγαθά, ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων και των εργαζομένων μέσα σε αυτές και φυσικά ξεπούλημα μεγάλου μέρους της δημόσιας περιουσίας για να πληρωθούν για μια ακόμη φορά οι τοκογλύφοι και οι τραπεζίτες. Μάλιστα η κυβέρνηση Παπανδρέου προκειμένου να περάσει το νέο κύμα άγριων αντιλαϊκών μέτρων και να ξεπουλήσει έναντι πινακίου φακής ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία επιστρατεύει όλο το συφερτό από το Σαμαρά, τη Ντόρα και το ΛΑΟΣ μέχρι το ΣΕΒ ,το Βαρδινογιάννη και τη Δαμανάκη. Και για μια ακόμα φορά εκβιάζει το λαό υπό την απειλή της χρεοκοπίας διατυμπανίζοντας πως τα λεφτά για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις φτάνουν μέχρι τις 15 Ιούλη!
Και ακόμα παραπέρα, για το νεολαίο η επέλαση του μνημονίου και οι εξαγγελίες τους δε σταματάν εκεί! Ήρθε η ώρα η εκπαίδευση να μπει χοντρά στο παιχνίδι, να χρησιμοποιηθεί και αυτή για τα καλά σα μοχλός άντλησης κέρδους και υπέρβασης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Τα πρώτα δείγματα της κυβέρνησης προοιωνίζουν μια άνευ προηγουμένου βάρβαρη επέλαση σε μια ήδη αιμορραγούσα εκπαίδευση: Ήδη άρχισαν να κόβουν συγγράμματα και να ζητούν να τα πληρώσεις. Ήδη οι σχολές βρίσκονται στο όριά τους με την υποχρηματοδότηση. Η Αρχιτεκτονική σχολή του ΕΜΠ, τα ΤΕΙ Πειραιά, αλλά και μία σειρά από περιφερειακά ιδρύματα δεν μπορούν πλέον να λειτουργήσουν, και τη σκυτάλη θα πάρουν και οι υπόλοιπες σχολές με μαζικά λουκέτα και συχγωνεύσεις τμημάτων. Και όλα αυτά που κάποτε μας φαίνονταν πολύ μακριά πλέον μας χτυπάνε την πόρτα. Και επειδή και οι ανοιχτοί λογαριασμοί κυβέρνησης και τρόικας πρέπει σιγά-σιγά να κλείνουν η υπουργός παιδείας Διαμαντοπούλου ανακοινώνει σε κομματική συγκέντρωση στη Λαμία πως το επαίσχυντο σχέδιο διαβούλευσης που αφορά τις αλλαγές στην τριτοβάθμια στα μέσα Ιούλη θα αποτελεί νόμο του κράτους !
Απέναντι όμως σε όλη αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν ήρθε η ώρα να υψώσουμε ανάστημα και να τους δείξουμε πως το μέλλον μας ανήκει και θα το διεκδικήσουμε, δε θα τα αφήσουμε στα χέρια τους. Κυβέρνηση, τρόικα και οι παρατρεχάμενοί τους τρέμουν μήπως και ξεσηκωθούμε. Μόνος δρόμος για εμάς είναι η αγανάκτηση να μετατραπεί σε ένα πραγματικά πολιτικό κίνημα ανατροπής της επίθεσης. Η πλατεία Συντάγματος μέσα από τη λαϊκή της συνέλευση καλεί άμεσα όλους τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο δουλειάς να παλέψουν μέσα από τα σωματεία τους μακριά από την ξεπουλημένη γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να προκηρυχτεί τώρα γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Καλεί όλους τους φοιτητές-σπουδαστές που βλέπουμε να μας διαλύουν το παρόν και το μέλλον μας να προχωρήσουμε σε γενικές συνελεύσεις σε όλες τις σχολές με καταλήψεις και διαδηλώσεις δίνοντας σαφές μήνυμα πως θα αποτελέσουμε το πρώτο ανάχωμα στη βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου. Και να κατακλύζουμε κάθε μέρα την πλατεία Συντάγματος και μέσα από τη λαϊκή του συνέλευση να δώσουμε σαφές μήνυμα πως θα ανατρέψουμε τη χούντα ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου. Θα κατακλύσουμε πλατείες και δρόμους! Θα τους συντρίψουμε!

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
 ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 1/06 ΣΤΙΣ 12 ΣΤΗΝ AULA!

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Αποτελέσματα φοιτητικών εκλογών 2011 στη Φιλοσοφική

Φοιτητικές Εκλογές 2011


Φιλοσοφική
(Αθήνα, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών)
ΨήφισανΕγκυραΑκυραΛευκά
3046291613043
 95.73%4.27%1.47%
 Παράταξη20112011 %20102010 %ΜεταβολήΜεταβολή %
 ΔΑΠ119841.08%106936.13%1294.95%
 ΠΑΣΠ71124.38%77026.02%-59-1.64%
 ΠΚΣ58820.16%67822.91%-90-2.75%
 Ε.Α.Α.Κ.2538.68%2648.92%-11-0.24%
 Αριστερή Ενότητα1234.22%1374.63%-14-0.41%

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Αταξίες

Το πρώτο τεύχος του περιοδικού μας "Αταξίες" κυκλοφορεί στα αμφιθέατρα της Φιλοσοφικής...αναζητήστε το πριν σας βρει αυτό!

Η πολιτική τους χρεωκόπησε! χρέος της γενιάς μας η ανατροπή!


Ανακοίνωση-καταγγελία της ΕΑΑΚ


Την Πέμπτη 5 Μαῒου, 80 τραμπούκοι της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ επιτέθηκαν με πρωτοφανή βιαιότητα (πέτρες κράνη) ενάντια σε μέλη της ΕΑΑΚ με αποτέλεσμα τον τραυματισμό μελών της ΕΑΑΚ,τρεις εκ των οποίων κατέληξαν στο νοσοκομείο.
 
   Στόχος της επίθεσης ήταν η φίμωση του σχήματος ΡΑΦ-ΕΑΑΚ στις πολιτικές επιστήμες και η καταστροφή του χώρου παρέμβασής του. Αποτελεί συνηθισμένη φασιστική πρακτική της ΔΑΠ, η οποία γνωρίζοντας ότι οι πολιτικές της θέσεις είναι ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών, υιοθετεί ένα μοντέλο συνδικαλισμού που προωθεί την απάθεια μέσω πελατειακών σχέσεων και την παθητική αποδοχή μεταρρυθμίσεων που διαλύουν τη φοιτητική καθημερινότητα, την εργασιακή προοπτική και συνολικά το παρόν και το μέλλον των φοιτητών. Η ΔΑΠ δε διστάζει, μάλιστα, να «διασφαλίσει» αυτήν την ομαλότητα ακόμα και με τραμπουκισμούς.

   Η επίθεση αυτή τδεν ήταν τυχαία. Η ΔΑΠ όπως και η κυβερνητική ΠΑΣΠ έχουν αποδείξει διαχρονικά ότι αποτελούν τους εγγυητές της εφαρμογής των αντιδραστικών αλλαγών στην εκπαίδευση. Οι παρακρατικές μέθοδοι της ΔΑΠ πάνε χέρι-χέρι με τις πολιτικές θέσεις της και στοχεύουν στη διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστημίου και στην τρομοκράτηση κάθε ριζοσπαστικής αγωνιζόμενης φωνής.

   Το φοιτητικό κίνημα δεν τρομοκρατείται και δεν καταστέλλεται από αυτές τις πρακτκές. Όπως η ΕΚΟΦ δεν απέτρεψε την αντιδικτατορική εξέγερση του Πολυτεχνείου το 73, όπως η δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Ν. Τεμπονέρα δεν έβαλε φραγμό και την ανατροπή, τελικά, του νόμου Κοντογιαννόπουλου, έτσι και τώρα αύτες οι ορακτικές και οι τραμπούκοι της δεξιάς που τις υλοποιούν, θα πάρουν την απάντηση που τους αρμόζει. Το φοιτητικό κίνημα, περιφρουρημένο οργανωτικά και πολιτκά, θα αποτελέσει πυροδότη αγωνιστικών διεργασιών γιαόλη την κοινωνία και σε σύνδεση με το εργατικό και ευρύτερο λαϊκό κίνημα θα συμβάλλει στη μη κατάθεση του νόμου Διαμαντοπούλου και την ανατροπή συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και των πολιτκών τους εκφραστών.




ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

«Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι θα ήταν παράνομες» ή «Αν το άκυρο αποχή άλλαζαν κάτι θα ήταν παράνομα» και άλλες παρεξηγήσεις όταν δεν διαβάζουμε ολόκληρη τη παράγραφο αλλά μόνο μια φράση...

«Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι θα ήταν παράνομες» είχε πει ο Κ. Μάρξ και 150 χρόνια μετά μοιάζει να μην υπάρχει λόγος επιπλέον διευκρινήσεων της πασίγνωστης και χιλιοειπωμένης πια φράσης. Γιατί στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, στις αρχές του 21ου αιώνα  το δικαιώμα του εκλέγειν φαίνεται να χάνει κάθε αξία, σχεδόν να εκμηδενίζεται μπροστά στις εντολές του ΔΝΤ, στις διορίες της ΕΕ όσο και στις αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Στις μέρες της σύγχρονης «ελληνικής δημοκρατίας», εν μία νυκτί ψηφίζονται μέτρα που ακυρώνουν κατακτήσεις του εργατικού κινήματος εδώ και έναν αιώνα, όποιος εργαζόμενος τολμήσει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του απολύεται χωρίς δεύτερη σκέψη, ενώ ο σύγχρονος στρατός κατοχής (αστυνομία) φροντίζει να μας θυμίζει καθημερινά την αντιμετώπιση που θα εισπράξει κάθε εστία και μορφή αντίστασης από τους «ελεύθερους πολιορκημένους» της Κερατέας μέχρι κάθε απεργία και διαδήλωση.

Άρα, ποιό το νόημα των εκλογών τελικά? 

«Η 1η του Μάη ήταν μια θαυμάσια μέρα»


1η  Μαΐου 1886 Σικάγο
H 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών στις 20 Ιουλίου 1889 κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας Διεθνούς στο Παρίσι, σε ανάμνηση του Μακελειού του Σικάγο το 1886, όπου η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά εργατών που διαμαρτύρονταν υπέρ της διεκδίκησης της οκτάωρης εργασίας και καλύτερων εργασιακών συνθηκών. Οι αμερικάνοι απεργοί ωθούμενοι από τις πετυχημένες διεκδικήσεις Καναδών συντρόφων τους άρχισαν την 1η Μάη του 1886 τις κινητοποιήσεις τους και απαιτούσαν την θέσπιση της οκτάωρης εργασίας. Το σύνθημα «οκτώ ώρες δουλειά-οκτώ ώρες ανάπαυση, μόρφωση, ψυχαγωγία-οκτώ ώρες ύπνο» αποτελούσε την απάντηση της εργατικής τάξης απέναντι στις άθλιες εργατικές συνθήκες που αντιμετώπιζε (10-12 ώρες δουλείας), αλλά αποτελούσε και ένα συμπυκνωμένο αίτημα ως προάγγελος της άλλης κοινωνίας που οραματίζονταν οι εργάτες. «Δηλώνουμε ότι η διάρκεια εργασίας που επιβάλλει το σημερινό σύστημα είναι πολύ μεγάλη και δεν αφήνει στον εργάτη κανένα περιθώριο για ξεκούραση ή για μόρφωση. Τον κατεβάζει μάλιστα σε ένα επίπεδο που ελάχιστα διαφέρει από την σκλαβία» ανέφεραν χαρακτηριστικά οι εργάτες του Ντάνκιρκ, δείχνοντας να κατανοούν τα δεσμά αλλά και τις δυνατότητες που γεννούσε η εποχή τους. 
Στη δυναμική πορεία του Σικάγο έλαβαν μέρος περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι, ενώ περίπου 350.000 εργάτες από 1.200 εργοστάσια συμμετείχαν στην απεργία. Μετά την επιτυχία του εργατικού ξεσηκωμού της 1ης Μάη ξέσπασε ένα όργιο εργοδοτικής-αστυνομικής τρομοκρατίας στο Σικάγο. Οι δρόμοι της πόλης βάφονται με αίμα, αποδεικνύοντας ότι το κεφάλαιο δεν θα προχωρούσε με ευκολία σε παραχωρήσεις. Η εργοδοτική απάντηση δίνεται με μπράβους, πυρ εναντίον διαδηλωτών από αστυνομικούς, προβοκάτσιες, δολοφονίες εργατών, συλλήψεις. Συνολικά 8 πρωτοπόροι συνδικαλιστές συλλαμβάνονται και περνούν από δίκη με κατασκευασμένο κατηγορητήριο. Ένα χρόνο αργότερα τέσσερις εξ αυτών οδηγούνται στην αγχόνη. «Θα΄ρθει μια μέρα, που η σιωπή μας θα είναι ισχυρότερη από τις φωνές που καταπνίγηκαν» λέει προφητικά ο Σπίς, ένας από τους 8, λίγο πριν δολοφονηθεί, γράφοντας τον επίλογο σε ένα από τα πρώτα κεφάλαια της ιστορίας του εργατικού κινήματος. Την επίσημη καθιέρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς από το ιδρυτικό συνέδριο της Δευτέρας Διεθνούς ακολούθησε η πρόταση του Ρέιμοντ Λαβίν, η οποία καλούσε σε διεθνή κινητοποίηση την ημέρα της επετείου των γεγονότων του Σικάγο το 1890. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη, με αποτέλεσμα οι διαδηλώσεις της 1ης Μαΐου να λάβουν έκτοτε ετήσιο χαρακτήρα. 

Η σημασία της Πρωτομαγιάς δεν έγκειται τόσο στον επετειακό, ιστορικό χαρακτήρα της παρόλο που και αυτός έχει τη σημασία του. Άλλωστε σε ένα σύστημα που οι εξουσιαστές γράφουν την ιστορία, έχοντας το μονοπώλιο της διαχείρισης της μνήμης και της απόδοσης νοήματος, αποτελεί νίκη ότι οι καταπιεσμένοι μπόρεσαν να διαφυλάξουν και να διαδώσουν μερικές σελίδες από την «άλλη», την δική τους ιστορία. Το βαθύτερο νόημα της 1ης Μάη όμως βρίσκεται εκεί όπου συναντιούνται το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον των εργατικών διεκδικήσεων, με την προοπτική της πανανθρώπινης χειραφέτησης. Το αποτέλεσμα είναι μια διαρκής επανανοηματοδότηση του μηνύματος της που θα περνάει μέσα από τα σύγχρονα κάθε φορά αιτήματα των εργαζομένων. Στη διαφορετική κατάσταση του σήμερα το σύγχρονο Σικάγο οφείλει να γράψει στις σημαίες του μια άλλη κλίμακα αξιών για το τι και πώς παράγεται, για το τι είναι κοινωνικά αναγκαίο και χρήσιμο, για το τι συνάδει με τις ανθρώπινες ανάγκες και τη φύση. Μόνο έτσι οι «ρωγμές του χρόνου» του σήμερα θα έχουν την ιστορική διαχρονική βαρύτητα που είχε το Σικάγο του 1886.


1η  Μαΐου 2011 Ελλάδα

          125 χρόνια έχουν περάσει από την ματωμένη πρωτομαγιά του εργατικού ξεσηκωμού στο Σικάγο και τα αιτήματα της για μια αξιοπρεπή ζωή είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Ένας  μόλις χρόνος έχει περάσει από τότε που η κυβέρνηση, υπό την καθοδήγηση της ΕΕ και του ΔΝΤ οδηγεί τους εργαζόμενους και την νεολαία σε μια πρωτοφανή κοινωνική βαρβαρότητα, για να σώσει το κεφάλαιο από την κρίση του, για να δώσει λίγη ζωή ακόμα σε ένα σύστημα που πνίγεται στα αδιέξοδά του και μαζί πνίγει και εμάς.
         
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, έχοντας ήδη εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων με στόχο το φόρτωμα των βαρών της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και την υπεράσπιση των κερδών του κεφαλαίου και των τραπεζών, προχωρά σε νέο αντεργατικό πακέτο μέτρων στο πλαίσιο της «Συμφωνίας για το ευρώ» και του εφιαλτικού μεσοπρόθεσμου προγράμματος των 23+3 δις. Στόχος τους είναι να κλιμακώσουν την υλοποίηση των στόχων του Μνημονίου, τρομοκρατώντας το λαό υπό την απειλή της πτώχευσης , ενώ την ίδια στιγμή κηρύσσουν 20ετή «ελεγχόμενη χρεοκοπία» του εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων, διαλύουν υγεία, παιδεία και κοινωνική πρόνοια προκειμένου να πληρώσουν ανελλιπώς το τοκογλυφικό χρέος στους τραπεζίτες και να αυξάνουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η περίφημη αναδιάρθρωση του χρέους σημαίνει ένα μνημόνιο για πάντα που θα ρίξει στη πτώχευση του εργαζόμενους και τη νεολαία.
Όλο αυτό το διάστημα προσπαθούν φυσικά να μας πείσουν πως «μαζί τα φάγαμε», πως πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να σηκώσουμε στις πλάτες μας τα βάρη της δικιάς τους κρίσης! Πως ο κοινωνικός μεσαίωνας είναι μονόδρομος για τους εργαζομένους και τη νεολαία. Όμως, η νεολαία και οι εργαζόμενοι δεν χρωστάνε τίποτα και σε κανέναν. Γι’ αυτό και πρέπει να βρωντοφωνάξουμε πως δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους, δε θα σκύψουμε το κεφάλι στο ζυγό ΕΕ-ΔΝΤ- κεφαλαίου, πως το ληστρικό χρέος θα διαγραφεί, ότι θα βγούμε στους δρόμους για την ανατροπή της διαρκούς επίθεσής τους. Η προοπτική αυτή απαιτεί την ενίσχυση των κοινωνικών αγώνων, από ένα άλλο πολιτικά επικίνδυνο κίνημα των εργαζόμενων κόντρα στις υποταγμένες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και μακριά από το ΠΑΜΕ της μισοαντίστασης. Ένα εργατικό κίνημα που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, θα αναζωογονήσουν τα πρωτοβάθμια σωματεία και τον οριζόντιο συντονισμό τους, θα συνδέσουν την ανατροπή της χούντας κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ με την συνολική ανατροπή του συστήματος, τον αγώνα για την επιβίωση με εκείνον για μια διαφορετική ζωή, το ψωμί με τα τριαντάφυλλα!
Η πορεία της ταξικής Πρωτομαγίας με τη μαζικότητα και τη δυναμική της έδειξε το δρόμο. Χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι διαδήλωσαν με τα πρωτοβάθμια σωματεία στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στέλνοντας ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση και σε όσους τη στηρίζουν φανερά ή κρυφά σ’αυτή τη μάχη εναντίον των εργαζομένων. Ένα μήνυμα πως θα παλέψουν μέχρι να φύγουν όλοι μαζί με τη πολιτική τους που τους στερεί το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, συνεχίζοντας με τον αναβαθμισμένο ρόλο στο σήμερα τον αγώνα των εργατών στο Σικάγο 125 χρόνια πριν. Η συνέχεια θα δοθεί στους δρόμους και τις συνελεύσεις με σημαντικό σταθμό την πανεργατική απεργία στις 11 Μάη. 

ÞΟλοι/ες στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου μας την Τρίτη 10/05 στην Aula στις 12μμ
ÞΌλοι/ες στην πανεργατική απεργία την Τετάρτη 11/05 στο Μουσείο στις 10:30πμ