Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΑΑΚ

   Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που σφραγίζεται από την όξυνση της αντιπαράθεσης των λαϊκών στρωμάτων και του κεφαλαίου που έχει κηρυχτεί μέσω της αντεργατικής λαίλαπας του μνημονίου και της χούντας κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και των πολεμικών επεμβάσεων στη Λιβύη. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα υλοποιούν βήμα-βήμα τη μνημονιακή πολιτική σαρώνοντας εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών και οδηγώντας τους εργαζόμενους και τη νεολαία στην κοινωνική και εργασιακή εξαθλίωση. Οι μισθοί και οι συντάξεις καταρρακώνονται, τα ποσοστά της ανεργίας και οι απολύσεις αυξάνονται σε δυσθεώρητα επίπεδα, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας καταργούνται, οι ΔΕΚΟ ιδιωτικοποιούνται, οι σχέσεις ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας γίνονται καθεστώς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Είναι σαφές ότι στόχος είναι να πληρώσουν τα εργαζόμενα στρώματα τα βάρη της κρίσης του κεφαλαίου μέσα από την επιβολή των ριζικών αναδιαρθρώσεων του μνημονίου. Μετά τις ριζικές αναδιαρθρώσεις η κυβέρνηση προχωρά σε νέο γύρο μεταρρυθμίσεων  ακόμα πιο βάρβαρων όπως ορίζεται και από τις εξελίξεις της Συνόδου κορυφής της ΕΕ. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης Συνόδου θα καλείται να πληρώσει πανάκριβα ο λαός με ένα πολύ χειρότερο, ευρωπαϊκό αυτή τη φορά μνημόνιο διαρκείας, στερώντας όποιο λαϊκό δικαίωμα κατέκτησαν οι αγώνες του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος για δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία, ασφάλιση. Παρ’ όλα αυτά οι αντιστάσεις των πληττόμενων στρωμάτων της κοινωνίας στέλνουν ελπιδοφόρα μηνύματα για τη νικηφόρα έκβαση του λαϊκού κινήματος. Οι μαζικές απεργίες των εργαζομένων όπως στα ΜΜΜ και στην υγεία, οι μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις όπως αυτή της 23ης Φλεβάρη, ο ανυπότακτος αγώνας των κατοίκων της Κερατέας και η ηρωική απεργία πείνας των 300 μεταναστών που πέτυχαν μια πρώτη νίκη, δείχνουν το δρόμο των ανυποχώρητων κινητοποιήσεων, που κόντρα στην υποταγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ θα συντρίψει τα βάρβαρα μέτρα τους.

Δεν έμαθαν να μας σέβονται, θα μάθουν να μας φοβούνται!!!


βοηθώντας το κεφάλαιο και τις τράπεζες να επιβιώσουν από αυτή τη συστημική κρίση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι Βρισκόμαστε μόλις μία εβδομάδα μετά τη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη με την πρόφαση της “σωτηρίας του Λιβυκού λαού”.Την εποχή των αλλεπάλληλων Μνημονίων (1,2,3,4…ν) λεφτά υπάρχουν όχι για μισθούς, συντάξεις, δημόσιες υπηρεσίες, παιδεία και υγεία αλλά για βόμβες και πυραύλους! Προσπαθώντας η κυβέρνηση να βρει χρήματα για την κάλυψη των υπέρογκων δανείων, οδηγείται σε ιδιωτικοποιήσεις μιας σειράς τομέων που μέχρι τώρα ήταν δημόσιοι, καταργώντας στην ουσία του κάθε έννοια κοινωνικού κράτους και ιδιωτικοποιήσεις των λιμανιών, των συγκοινωνιών, των ΔΕΚΟ, ο Καλλικράτης, οι συγχωνεύσεις σχολείων και νοσοκομείων.

Το μνημόνιο στην εκπαίδευση φέρνει με το νομοσχέδιό της η Α.Διαμαντοπούλου, που από την πρώτη στιγμή ανήγγειλε πως η εκπαίδευση θα αποτελέσει τη “μητέρα των μαχών” για την κυβέρνηση. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο η εκπαίδευση και πιο συγκεκριμένα το πανεπιστήμιο κοστίζει ακριβά. Γι' αυτό και ήρθε η ώρα το Πανεπιστήμιο να αλλάξει και να μετατραπεί σε ένα πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο και να προσαρμοστεί πλήρως στις ανάγκες της αγοράς, ετοιμάζοντας τον αυριανό εργαζόμενο ο οποίος θα είναι αμφίβολο αν θα βρισκει δουλειά και όταν θα δουλεύει θα είναι με ελαστικές σχέσεις εργασίας και φυσικά ανασφάλιστος. 

Έτσι το “νέο πανεπιστήμιο”, δεν προβλέπει την ύπαρξη ενιαίου προγράμματος σπουδών. Αυτό αντικαθίσταται από “ευέλικτα προγράμματα σπουδών” από τα οποία ο φοιτητής θα διαμορφώνει τον ατομικό του φάκελο προσόντων, θα γεμίζει πιστωτικές μονάδες οι οποίες θα υποκαθιστούν το πτυχίο του και με αυτές μετά θα διαπραγματεύεται ατομικά με τον εργοδότη. Επίσης με πρόφαση το χρέος και τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ γίνονται περικοπές στις δαπάνες για την εκπαίδευση. Με αυτό τον τρόπο το υπουργείο προβλέπει τη μείωση της χρηματοδότησης για τα πανεπιστήμια κάτι που φαίνεται ήδη με τις περικοπές συγγραμμάτων και  θα στρέψει τα πανεπιστήμια στην αναζήτηση πόρων από επιχειρήσεις και ιδιώτες. Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει πως ο εκάστοτε ιδιώτης θα έχει αυτομάτως ρόλο (και στη συνέχεια και λόγο) στην εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ το ίδιο πράγμα συμβαίνει ήδη στα δημόσια σχολεία που όσα γλιτώσουν από το λουκέτο των 1200 συγχωνεύσεων (σε δημότικά, γυμνάσια και λύκεια) θα γίνουν “νέα σχολεία”. Στόχος της κυβέρνησης είναι να φτιάξει μια φθηνή εκπαίδευση με λιγότερα σχολεία, λιγότερους εκπαιδευτικούς, μικρότερο κόστος. Σταδιακά, αν και οι γονείς δεν έχουν να προσφέρουν κάτι από το υστέρημά τους για να καλύψουν κάποια από τα έξοδα του σχολείου, τα παιδιά τους θα αποκλείονται απο την εκπαιδευση. Παράλληλα, τα χρήματα που προκύπτουν από όλες αυτές τις περικοπές προορίζονται για την κάλυψη του χρέους. Ενός χρέους που δεν δημιουργήσαμε εμείς, ενός χρέους όμως που καλούμαστε να πληρώσουμε είτε άμεσα (περικοπές μισθών, συντάξεων), είτε έμμεσα (αύξηση φορολογίας, εισιτηρίων, μείωση δημοσίων παροχών, κατάργηση κράτους πρόνοιας).

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, εμείς ως σπουδάζουσα και εργαζόμενη νεολαία, ως η πιο μορφωμένη γενιά σε σχέση με τις προηγούμενες αλλά και αυτή που καλείται να ζήσει με χειρότερους όρους και να είναι πιο εκμεταλλεύσιμη από ποτέ, αναγνωρίζουμε μόνο ένα χρέος. Το χρέος μας απέναντι σε εμάς τους ίδιους, στις ανάγκες μας και στα κεκτημένα μας, είναι μέσα από αγώνες σε παιδεία και εργασία να αποτρέψουμε τη διάλυση του πανεπιστημίου και της εκπαίδευσης γενικότερα και την υποθήκευση του μέλλοντός μας! Κεκτημένα που αποκτήθηκαν μέσα από εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες τον προηγούμενο αιώνα και που τώρα καταργούνται εν μία νυκτί. Μοναδικός τρόπος για να βγούμε νικητές σε αυτή τη μάχη είναι η οργάνωση και η πάλη μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες που το φοιτητικό κίνημα έχει κατοχυρώσει και αυτές δεν είναι άλλες από τις γενικές συνελεύσεις.

Μαζί λοιπόν με δασκάλους και καθηγητές, με γονείς και μαθητές, με όσους αντιδρούν για το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων στις γειτονιές τους, για άλλη μια φορά να πάρουμε εμείς την κατάσταση στα χέρια μας και να αποδείξουμε σε όλους όσοι μας θεωρούν χρεοκοπημένη γενιά, ότι κάνουν λάθος! Ότι η γενιά μας όχι μόνο δεν είναι χρεοκοπημένη, αλλά ότι είναι αυτή που θα ανατρέψει όλα τα αντεργατικά - αντιεκπαιδευτικά μέτρα μαζί με τη χούντα ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, ΔΝΤ και κάθε επίδοξο διαχειριστή ανάλογης πολιτικής.


ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ
ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 29/03 12.00 ΣΤΗΝ AULA
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 30/03 ΣΤΙΣ 12.00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ‘ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ’ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ


Είμαστε έτοιμοι να συνδράμουμε, σε συνεργασία με τους εταίρους και συμμάχους μας», δήλωσε χωρίς περιστροφές από το μεσημέρι της Παρασκευής ήδη, ο υπουργός Εξωτερικών μετά την έκτακτη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό. Ο Α. Σαμαράς από την άλλη δήλωσε ότι η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας «είναι σωστή» και μάλιστα κατηγορεί την «Παγκόσμια Δημοκρατική Κοινότητα» για… καθυστέρηση!

Την εποχή των αλλεπάλληλων Μνημονίων (1,2,3,4…ν) λεφτά υπάρχουν όχι για μισθούς, συντάξεις, δημόσιες υπηρεσίες αλλά για βόμβες και πυραύλους. Η ελληνική συνδρομή της κυβέρνησης Παπανδρέου για την «παγκόσμια ειρήνη» είναι η υποστήριξη των βομβαρδισμών με πολεμικά πλοία και αεροπλάνα F-16 που ήδη βρίσκονται εκεί. Πρόκειται για ένα ανώτερο βήμα του ελληνικού καπιταλισμού στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, σε σχέση με την συμμετοχή των κυβερνήσεων Σημίτη στις επιδρομές κατά της Γιουγκοσλαβίας και του Ιράκ. Η οικονομική κρίση αποτελεί την αιτία που όλα τα στρατιωτάκια του καπιταλισμού αναγκάζονται να στρέφονται στον πόλεμο που από κοινωνικός μετατρέπεται και σε ιμπεριαλιστικό.

ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Η συγκεκριμένη επέμβαση έχει άμεσο στόχο την τρομοκρατία ενάντια στις λαϊκές εξεγέρσεις και αντιστάσεις στον αραβικό κόσμο, αλλά και στις ΗΠΑ (όπως στο Ουισκόνσιν) και αύριο στις χώρες της Ευρώπης. Γιατί δηλαδή δεν επεμβαίνει το Συμβούλιο Ασφαλείας στην Υεμένη -όπου ο δικτάτορας Σαλέχ σφάζει κατά χιλιάδες τους διαδηλωτές- ή στο Μαρόκο ή στο Ομάν που ο βασιλιάς Μοχάμεντ και ο σουλτάνος Καμπούς αντίστοιχα  πράττουν ανάλογα εγκληματικά ενάντια στις διαδηλώσεις κατά των μοναρχιών τους; Αφού λοιπόν ο Καντάφι («σύντροφος» μέχρι πρόσφατα του Γιωργάκη στην «Σοσιαλιστική» Διεθνή) κατάφερε να συντρίψει την οργανωμένη ένοπλη εξέγερση εναντίον του, βομβαρδίζοντας ανελέητα άμαχο πληθυσμό, έρχεται τώρα η επέμβαση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ για να επικυρώσει την ιμπεριαλιστική κυριαρχία και να διασφαλίσει τα κέρδη, τις επενδύσεις και των έλεγχο των πετρελαίων και του φυσικού αερίου της περιοχής. Τόσα χρόνια βέβαια (και ειδικά τα 5 τελευταία χρόνια) είχαν άριστες σχέσεις με τον αιμοσταγή δικτάτορα.

Aυτοί που στήριζαν μέχρι χθες τον Καντάφι, τώρα έρχονται να «απελευθερώσουν» το λαό της Λιβύης για να στήσουν ένα φιλο-ιμπεριαλιστικό προτεκτοράτο στην περιοχή, τεμαχίζοντας ίσως τη Λιβύη με τη βοήθεια των ντόπιων προθύμων αντιπολιτευόμενων του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου.

Κατά της Λιβυής τάχθηκε και ο Αραβικός σύνδεσμος, όλες δηλαδή οι Αραβικές κυβερνήσεις των οποίων οι λαοί έχουν ξεσηκωθεί. Ψηφίζουν δηλαδή οι σφαγείς των λαών τους να υποστηρίξουν τον «εξεγερμένο λαό» των αντικανταφικών Λίβυων! Καλούν μάλιστα τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να επιτεθούν εναντίον του καθεστώτος της Λιβύης για χάρη των εξεγερμένων, τους οποίους όλοι σφάζουν αδίστακτα και ανεμπόδιστα στις χώρες τους! Τι ιδιαίτερο έχουν οι αντικανταφικοί; Γιατί οι δικτάτορες των αραβικών χωρών είναι βέβαιοι ότι αποκλείεται ο Αραβικός Σύνδεσμος να πάρει αύριο μια παρόμοια απόφαση, καλώντας τη Δύση να επιτεθεί για να ανατρέψει τους ίδιους; Η απάντηση είναι ότι τα ολοκληρωτικά αραβικά καθεστώτα αντιλήφθηκαν ότι η κυβέρνηση Ομπάμα εγκατέλειψε την γραμμή της δήθεν υποστήριξης των αυθόρμητων αραβικών λαϊκών εξεγέρσεων. Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός είδε ότι απλές «δημοκρατικές» μεταρρυθμίσεις δεν εκτόνωσαν τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια όπως πίστευαν. Είδε ότι οι εξεγερμένοι Άραβες ζητούν πολύ περισσότερα…

-ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ - Πώς μπορεί να ενδιαφέρεται για την ελευθερία του αραβικού λιβυκού λαού μια κυβέρνηση που σκλαβώνει τον ελληνικό λαό στο βάρβαρο πρόγραμμα του ΔNT/EKT/EE και τον οδηγεί στην εξαθλίωση;
-ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΛΑΟΙ
-ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ  -ΟΥΤΕ ΚΑΝΤΑΦΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΗΣ

Όλοι/ες στην πορεία προς τα γραφεία της Ε.Ε και την πρεσβεία των Η.Π.Α. Συγκέντρωση στα Προπύλαια, Τρίτη 22/03, στις 18:00.

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ


Την Άνοιξη του 2011 η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, βαθαίνοντας και το χάσμα ανάμεσα στους έχοντες και στον εργαζόμενο λαό. Από τη μια έχουμε τα 600 δισεκατομμύρια που Έλληνες επιχειρηματίες έχουν καλά κρυμμένα στην Ελβετία (περίπου τρεις φορές πάνω απ’ το δημόσιο χρέος), τις επιχειρήσεις και τις τράπεζες που συνεχίζουν απτόητες να κερδοφορούν, τους πολιτικούς που τους βοηθάνε όσο πιο χυδαία μπορούν, τα ΜΜΕ που δημιουργούν μια εικόνα συναίνεσης και αποπροσανατολίζουν τον κόσμο χρησιμοποιώντας την πιο βάναυση ιδεολογική τρομοκρατία. Από την άλλη έχουμε τα αυθόρμητα κινήματα ανυπακοής όπως το «δεν πληρώνω», τον ανένδοτο αγώνα των κατοίκων της Κερατέας ενάντια στον πολιτισμό της μόλυνσης και του κέρδους, τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας που στο ζήτημα της στοιχειώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας διακινδύνευσαν την ίδια τους την φυσική υπόσταση, τους δεκάδες αγώνες εργαζομένων σε διάφορους κλάδους (από τα ΜΜΜ μέχρι την Cosmote) ενάντια στο μνημόνιο, στον εργασιακό μεσαίωνα, την εργοδοτική τρομοκρατία, τις απολύσεις, την βάρβαρη προοπτική που Κυβέρνηση- ΕΕ- ΔΝΤ.

Ο νέος νόμος της Διαμαντοπούλου που αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση σύντομα, το λεγόμενο και «μνημόνιο στην εκπαίδευση», έρχεται να ολοκληρώσει τις κατευθυντήριες της Ε.Ε., όπως περιγράφονται στην συνθήκη της Μπολόνια αλλά και να τις πάει ένα βήμα πιο πέρα προσαρμόζοντάς τες στις νέες συνθήκες της κρίσης. Πρόκειται για την πλήρη διάλυση του δημοσίου πανεπιστημίου και συνολικά της εκπαίδευσης όπως την ξέραμε, που περιλαμβάνει αλλαγές σε όλες της τις βαθμίδες, από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο και συνεχίζει με τον θεσμό της “δια βίου εκπαίδευσης”.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Δελτίο τύπου 08/03-Οι συλλήψεις αλληλέγγυων και οι απειλές απέλασης δεν σπάνε την απεργία

Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει την απεργία πείνας των 300 μεταναστών με την αστυνομική καταστολή. Επειδή ο αγώνας δεν έσπασε ούτε από τις κακουχίες ούτε από την εκστρατεία συκοφάντησης, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες επιστρατεύουν τώρα την κρατική βία. Από το πρωί γινόμαστε αποδέκτες μιας «άνωθεν» οργανωμένης διαρροής ότι οι απεργοί πείνας απειλούνται με απέλαση αν δεν δεχτούν την πρόταση της κυβέρνησης για εξάμηνο καθεστώς ανοχής. Και για να μη μένουν στα λόγια, συνελήφθησαν σήμερα στον Ερυθρό Σταυρό δύο αλληλέγγυες φοιτήτριες που συνόδευαν νοσηλευόμενους απεργούς πείνας. Είχαν προηγηθεί η εντολή του διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής Αντώνη Ζαχάροφ να αφεθεί φαγητό στα τραπεζάκια των νοσηλευόμενων απεργών, η άρνηση των απεργών πείνας να το δεχτούν και η υπενθύμιση των αλληλέγγυων συνοδών ότι τέτοιου είδους «ιατρικές» πρακτικές συνιστούν βασανιστήριο και φέρνουν στη μνήμη τις αποφράδες ημέρες των «γιατρών του Βιντέλα».
Από τη μεριά μας, τα μόνα πια που έχουμε να πούμε είναι: Πρώτον, η διαφαινόμενη κυβερνητική επιλογή ανοίγει τις πύλες της αβύσσου. Δεύτερον, η καταστολή ούτε κάμπτει ούτε φοβίζει κανέναν.
Ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την τελική νίκη.
Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων-Νίκη στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας!

Θα περιμένουμε να χιονίσει για να δουμε άσπρη μέρα?


Σε μία περίοδο που σύσσωμος ο κρατικός μηχανισμός και τα ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν το λαό για την αναγκαιότητα των συνεχώς επικαιροποιημένων μνημονίων (μνημόνιο 2,3,4…ν) και των μέτρων που αυτά φέρνουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία επέλεξαν να δώσουν μία δυναμική απάντηση. Σε μία από τις μεγαλύτερες σε συμμετοχή και παλμό στο δρόμο απεργίες των τελευταίων χρόνων, στις 23/02 , πού συνέδεσε όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους του προηγούμενου διαστήματος, πανω από 100.000 κόσμου έδωσαν το στίγμα της ανατροπής της χούντας ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ και των μέτρων που αυτή έχει φέρει. 

Ειδικά τώρα που το Μνημόνιο 4 φέρνει νέες περικοπές μισθών, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου για 50 δις.ευρώ, διάλυση των κοινωνικών υποδομών και της ασφάλισης, φτώχεια και ανεργία τουλάχιστον μέχρι το 2015 η αναγκαιότητα της ανατροπής είναι πιο έντονη από ποτέ. Ο εργασιακός μεσαίωνας που έχουν στήσει βυθίζει στη φτώχεια και την ανασφάλεια όλο και μεγαλύτερα κομμάτια των εργαζομένων ενώ ακόμα και η βιολογική επιβίωση της εργατικής τάξης φαντάζει αβέβαιη εάν η επίθεση αυτή δεν απαντηθεί. Μια τέτοια απάντηση δεν μπορεί να έρθει από τις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που έχουν διαλέξει στρατόπαιδο εδώ και καιρό, κάτι που έδειξαν για ακόμα μια φορά στην κρίσιμη αυτή περίοδο,καταστρέφοντας επι της ουσίας τη δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης των όρων εργασίας με το θεσμό των επιχειρισιακών συμβάσεων, τη μη κύρηξη απεργιών κ.α. Είναι η ώρα το εργατικό κίνημα με προμετωπίδα τα πρωτοβάθμια σωματεία και τον συντονισμό τους να βγει μπροστά και να διεκδικήσει με μαχητικό τρόπο τόσο τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα των εργαζομένων όσο και την ανατροπή του συνόλου της πολιτικής του αστικού μπλόκ εξουσίας.

Στο μέτωπο της παιδείας η επίθεση είναι εξίσου έντονη. Με την υπουργό παιδείας να διαγγέλει ότι το νομοσχέδιο έκτρωμα θα κατατεθεί μέσα στο Μάρτη το φοιτητικό κίνημα πρέπει να σημάνει συναγερμό! Είναι ανάγκη οι φοιτητές να ξεσηκωθούν ενάντια στο υποθηκευμένο μέλλον που τους ετοιμάζουν και στο πανεπιστήμιο που φέρνουν. Ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί σαν επιχείρηση και θα είναι πλήρως εξαρτόμενο από τις ανάγγες της αγοράς αφού η χρηματοδότηση θα εξαρτάται από τις επιχειρηματικές του επιδόσεις και τα κονδύλια θα ελέγχονται από εξωπανεπιστημιακούς μάνατζερς. Ένα πανεπιστήμιο στο οποίο δεν θα χωράνε όλοι και φυσικά θα αποκλείονται και όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν για την παρεχόμενη εκπαίδευση. Μια εκπαίδευση που σκοπό θα έχει να παράγει απόφοιτους ‘μίας χρήσης’, πλήρως αναλώσιμους, δια βίου επανεκπαιδεύσιμους και πειθήνιους, σύμφωνα με τις ανάγκες του εκάστοτε εργοδότη τους και της αγοράς. Που λέξεις όπως μαχητικός συνδικαλισμός, αγώνας και άσυλο θα είναι άγνωστες λέξεις καθώς συμβούλια διοίκισης και πειθαρχικά συμβούλια θα έχουν φροντίσει να τα καταργήσουν.

Τώρα είναι η ώρα που νεολαία -σπουδάζουσα και εργαζόμενη- μαζί με το σύνολο του κόσμου της εργασίας πρέπει να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν όχι μόνο τα κλεμμένα αλλά και όλα αυτά που τους ανήκουν και δε τους δόθηκαν ποτέ. Το φοιτητικό κίνημα, ζωντανό και ελπιδοφόρο, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει τη σπίθα που πυροδοτήσει την κοινωνική αγανάκτηση που υπάρχει πιο έντονη από ποτέ ωστε να μετατραπεί σε ένα μαχητικό, πολιτικό κίνημα ανατροπής της επίθεσης. Ένας πρώτος κόμβος είναι και η πανεκπαιδευτική πορεία στις 10 Μάρτη που θέλει να συνενώσει όλα τα κομμάτια της εκπαίδευσης που πλήττονται από την επίθεση σε παιδεία και εργασία.  

Όλοι-ες στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 10/03,στις 12 στα Προπύλαια.

ΜΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ - ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 
ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!!!

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Εκπαιδευτικοί στο Υπουργείο Παιδείας ανάρτησαν πανό ενάντια στις καταργήσεις σχολείων!

Στη διάρκεια της παράστασης διαμαρτυρίας της ΟΛΜΕ στο Υπουργείο Παιδείας, την Δευτέρα το πρωί, με αφορμή τις καταργήσεις σχολείων και τη συνάντηση για το θέμα αυτό της πολιτικής ηγεσίας με τους δημάρχους, ομάδα εκπαιδευτικών μπήκε στην αίθουσα που γινόταν η ημερίδα, φώναξε συνθήματα ενάντια στις καταργήσεις και ανάρτησε πανό. Οι εκπαιδευτικοί έφτασαν μέχρι την αίθουσα της συνάντησης που είχε η κ. Διαμαντοπούλου με τους δημάρχους της χώρας, με αντικείμενο τις συγχωνεύσεις σχολείων και την πολιτική του «νέου σχολείου» που θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.






Οι εκπαιδευτικοί άνοιξαν μέσα στην αίθουσα πανό και άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα κατά των καταργήσεων σχολικών μονάδων και εναντίον του μνημονίου και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Την ίδια στιγμή, άλλοι εκπαιδευτικοί διαδήλωναν έξω από το υπουργείο, φωνάζοντας κι αυτοί συνθήματα κατά της πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας. Οι καθηγητές με επιστολή τους στους δημάρχους της χώρας, παρουσιάζουν την κατάσταση που έχει οδηγήσει την εκπαίδευση της χώρας η πολιτική του μνημονίου:
-Με τον νέο προϋπολογισμό, οι δαπάνες για την παιδεία οδηγήθηκαν σε μείωση ρεκόρ. Για πρώτη φορά το ποσοστό τους βρίσκεται κάτω από το 3% του ΑΕΠ με ταυτόχρονη μείωση σε απόλυτες τιμές.
-Με τη δραστική περικοπή ακόμα και των ελάχιστων δαπανών (2,75% του ΑΕΠ), η ελληνική εκπαίδευση τίθεται ουσιαστικά και τυπικά υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ, που πλέον θα αποφασίζει για τη λειτουργία της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων με κριτήρια αυστηρά λογιστικά έχοντας ως επιδιωκόμενο στόχο το «φτηνό σχολείο».
-Η κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη την κρίση και εφαρμόζοντας την πολιτική του μνημονίου, προχωρά στην υλοποίηση εκτεταμένων συγχωνεύσεων – καταργήσεων δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων σε όλη τη χώρα. Για παράδειγμα μόνο στη Θεσσαλονίκη προωθείται η κατάργηση 5 και η συγχώνευση 41 σχολείων! Επιπλέον το υπουργείο Παιδείας επιμένει στη δημιουργία μεγάλων τμημάτων μαθητών θέτοντας ως όριο τους 30 μαθητές!
- Εάν υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια, το σημερινό σχολείο θα γίνει παρελθόν, χιλιάδες μαθητές θα εξαναγκαστούν σε εξοντωτικές μετακινήσεις και ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα θα αυξηθεί κατακόρυφα με δραματικές συνέπειες στην ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας αν τελικά δεν το εγκαταλείψουν χιλιάδες μαθητές από τα κατώτερα στρώματα εντελώς.
-σε συνδιασμό και με τη λογική της μίας πρόσληψης προς πέντε αποχωρήσεις οι συρρικνωμένες προσλήψεις των εκπαιδευτικών θα πέσουν κατακόρυφα. Αν οι φετινές αποχωρήσεις εκπαιδευτικών κυμανθούν στα επίπεδα του 2009 (συνολικά 4.355), οι προσλήψεις σε μόνιμο προσωπικό δεν θα ξεπεράσουν τις 870....με μια αισιόδοξη εκτίμηση
Αν οι καταργήσεις – συγχωνεύσεις των σχολείων γίνουν πραγματικότητα η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση θα καταργηθεί στην πράξη, ολοένα και λιγότεροι μαθητές θα οδηγούνται στις τάξεις,  η ποιότητα της εκπαίδευσης θα πέσει κατακόρυφα (με ό,τι συνεπάγεται αυτό για μια κοινωνία με ουτως ή αλλως ελλειπή εκπαίδευση), οι άνεργοι εκπαιδευτικοί θα γιγαντωθούν σε αριθμό. Η ανεργία για ολούς εμάς και η περιθωριοποίηση των φτωχών μαθητών είναι η πρόταση του Πασοκ (του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΝΔ, του Λαος και οποιοδήποτε φερέφωνου της ίδιας πολιτικής) για το μέλλον μας. Το μέλλον μας όμως δεν θα το αφήσουμε στα χέρια τους αλλά θα το πλάσουμε εμείς με τους αγώνες μας, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες όπως ακριβώς το οραματιζόμαστε...με αξιοπρεπή δουλειά και παιδεία για όλους.

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΤΟΥΤΑΓΧΑΜΩΝ


«όταν οι έσχατοι αποφασίζουν να γίνουν πρώτοι...»
             
Συγκλονισμένος όλος ο κόσμος παρακολουθεί τον τελευταίο μήνα το μεγάλο κύμα εξεγέρσεων που σαρώνει τον Αραβικό κόσμο. Από την Τύνιδα ως το Κάιρο, και από τη Βεγγάζη εως το Μπαχρέιν επαναστατικός αέρας φυσάει και στο περασμά του αφήνει παλλαΐκές εξεγέρσεις απο ανθρώπους που απαιτούν την χαμένη ελευθερία τους. Άνθρωποι που όλοι θεωρούσαν ότι είχαν σκύψει για πάντα το κεφάλι, ότι είχαν δεχτεί την μοίρα τους σε αυτόν τον κόσμο, σε αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης, ανταποκρίνονται στο ιστορικό δίλλημα “επανάσταση ή βαρβαρότητα”, επιχειρώντας το άλμα από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας. Ανεξάρτητα από την εξέλιξη που μπορεί να πάρει η όλη ιστορία (καθώς το σημείο καμπής είναι επίφοβο λόγω της προσπάθειας που κάνουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να ενσωματώσουν τις εξεγέρσεις), ένα πράγμα έγινε σαφές:

                  Ό,τι η κυρίαρχη ιδεολογία μας διαβεβαιώνει πως είναι αδύνατο, αιφνιδιαστικά γίνεται δυνατό

               Ποιός θα περίμενε να πέσει μέσα σε 18 μέρες η φαινομενικά ακλόνητη 30 δικτατορία του Μουμπάρακ, του κυριότερου στηρίγματος στη περιοχή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του σιωνιστικού Ισραήλ; Ποιός περίμενε να πέσει μέσα σε λίγες εβδομάδες ο Μπεν Αλί, το όργανο του γαλλικού ιμπεριαλισμού που κυβερνούσε τυραννικά την Τυνησία επί 34 χρόνια;

               Τέλος εποχής λοιπόν για τα καθεστώτα που προέκυψαν πριν από περίπου μισό αιώνα από τα αραβικά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, που πρωτοστάτησαν την αποαποικιοποίηση των χωρών τους. Έχοντας μετεξελιχθεί σταδιακά σε μονοκομματικές απολυταρχίες, με ηγέτες γατζωμένους στην εξουσία που “επανεκλέγονται” επ’ άπειρον με νόθες εκλογές (κάτι ποσοστά πάνω από 80%), τα καθεστώτα αυτά καταρρέουν καθώς δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στους λαούς τους, οι οποίοι εξεγείρονται ανοιχτά και επιδιώκουν την ανατροπή τους. Χυδαία ήταν η στάση των μεγάλων δυνάμεων που από την αρχή δήλωσαν υπέρ της διατήρησης των παλαιών καθεστώτων και σταδιακά βλέποντας την ασταμάτητη οργή του κόσμου συνέχισαν σε μια γραμμή ήπιας μετάβασης σε ένα πιο φιλελεύθερο καθεστώς. Χαρακτηριστική ήταν η στάση της Αμερικής που ενώ στην αρχή δήλωνε πως το “καθεστώς Μουμπάρακ είναι σταθερό” την ίδια βδομάδα ζήταγε και αυτή την απομάκρυνσή του. Απ’ την άλλη το καμάρι μας, ο γραφικός και επικίδυνος Γιωργάκης, ήταν με όλους αυτούς τους αλήτες (Καντάφι, Μπεν Αλί, Μουμπάρακ) στην Σοσιαλιστική Διεθνή, ένα λόμπυ που έχει απονεκρώσει την έννοια του σοσιαλισμού από κάθε περιεχόμενο και διδάσκει παγκοσμίως πώς να καταστέλλει κάθε προσπάθεια των λαών να σηκώσουν κεφάλι. Οι ιμπεριαλιστές λοιπόν εν αρχή έπαιξαν πολύ το χαρτί της ισλαμοφοβίας του Δυτικού κόσμου. Με τον μηχανισμό των ΜΜΕ προσπάθησαν να πείσουν ότι πίσω απ’ όλα βρίσκονται φονταμενταλιστές μουσουλμάνοι, ενδεχομένως και τρομοκράτες που ξεκίναγαν μια προσπάθεια για να κατακτήσουν την Δύση. Στην πραγματικότητα όμως, στην Αίγυπτο οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι αρχικά δεν πήραν θέση στην εξέγερση, ενώ όταν αποφάσισαν να συμμετάσχουν κι αυτοί η επιρροή τους ποτέ δεν ξεπέρασε το 15-20% , ενώ τα αιτήματά τους δεν είναι ιδιαίτερα ριζοσπαστικά και περιορίζονται σε μικρές φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις.

          
Αυτό που δεν βγαίνει προς τα έξω είναι πως στην Αίγυπτο ισχυρή ώθηση στην εξέγερση δίνει η παρουσία της εργατικής τάξης και της νεολαίας, που ακόμα και τώρα που ο Μουμπάρακ έφυγε, εμμένει και ζητά ακόμα πιο προωθητικά αιτήματα. Από το 2004 στην πρώτη γραμμή της μαχόμενης αντιπολίτευσης βρέθηκαν οι εργατικές απεργίες, οι καταλήψεις και διαδηλώσεις, παρά και ενάντια στην απαγόρευση της ύπαρξης ανεξάρτητων σωματείων. Τα τελευταία έξι χρόνια πάνω από δύο εκατομμύρια εργάτες συμμετείχαν σε πράξεις άμεσης δράσης, κερδίζοντας και επιμέρους μάχες, σε αυξήσεις μισθών και συνθήκες εργασίας. Γνήσια ανεξάρτητα ταξικά σωματεία σχηματίστηκαν ενάντια στα ενσωματωμένα στο κράτος επίσημα συνδικάτα. Στην επανάσταση της 25ης Γενάρη πλημμύρισαν τους δρόμους αναρίθμητα πλήθη εργαζομένων και μικροαστών, με απόλυτη πλειοψηφία την άνεργη νεολαία και παντελή απουσία της αστικής τάξης. Το καθεστώς Μουμπάρακ είχε ήδη σκοτώσει 300 ανθρώπους, την ίδια στιγμή που άγριες απεργίες και διαδηλώσεις ξεσπούσαν σε κάθε γωνιά της χώρας από τους εργαζόμενους στις σιδηροδρομίες, τους εργάτες στο κανάλι του Σουέζ , τους 1500 εργάτες στην Μαχάλα μέχρι τους νοσοκομειακούς και τους οδηγούς λεοφωρείων στο Κάιρο. Στη πλατεία Ταχίρ δημιουργήθηκε ένα είδος δυιδικής εξουσίας, με τον λαό να δημιουργεί Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, Ομάδες Λαϊκής Αυτοάμυνας, λαϊκά νοσοκομεία για τους τραυματίες των συγκρούσεων ή και λαϊκών φυλακών (όπου χώσανε περίπου 300 πρακρατικούς από την μάχη της 2-3 Φλεβάρη). Και στην Τυνησία όμως μετά την φυγή του Μπεν Αλί, κυρίαρχος παράγοντας επηρεασμού των πολιτικών εξελίξεων αναδεικνύεται η δράση κομματιού της γενικής ένωσης εργατών UGTT) , η οποία οδηγεί σε συνεχή μέχρι στιγμής ριζοσπαστικοποίηση της κατάστασης, αφυπνίζοντας έτσι την ελπίδα μιας απελευθερωτικής προοπτικής.

             Οι εξελίξεις όμως τρέχουν στην Λιβύη του Καντάφι, όπου μέχρι στιγμής υπάρχουν πάνω από 500 νεκροί(!) σε ένα τραγικό σκηνικό με ελικόπτερα να ρίχνουν στο ψαχνό των διαδηλωτών. Οι διαδηλωτές ζητάνε πολιτικές αλλαγές, να φύγει ο μαφιόζος δικτάτορας Καντάφι, αλλά και αντιμετώπιση της ανεργίας και του πληθωρισμού. Η αγριότητα και η βία από τη μεριά του δικτάτορα δεν μπορεί πια να πτοήσει τους εξαγριωμένους εξεγερμένους. Το Μπαχρέιν αποτέλεσε, το δεύτερο επίκεντρο αιματηρών συγκρούσεων με την αστυνομία. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η αστυνομία άνοιξε πυρ ανοιχτά κατά των διαδηλωτών, ενώ οι γιατροί περιγράφουν εικόνες φρίκης. Οι δολοφονικές επιθέσεις της αστυνομίας τροφοδοτούν νέους κύκλους διαδηλώσεων. Με αμείωτη ένταση συνεχίστηκαν οι διαδηλώσεις εναντίον της αμερικανόδουλης κυβέρνησης του προέδρου Αλί Αμπντουλάχ Σαλέχ. Το καθεστώς έχει κατεβάσει στον δρόμο το σύνολο του παρακρατικού μηχανισμού που πραγματοποιεί επιθέσεις εναντίον των διαδηλωτών. Ο “ιός” πέρασε και στο Κουβέιτ όπου χίλιοι βεδουίνοι έκαναν συγκέντρωση ζητώντας ιθαγένεια και δέχτηκαν ισχυρά χτυπήματα από την αστυνομία. Βίαια επεισόδια και στην Ιορδανία σημάδεψαν την έβδομη κατά σειρά συγκέντρωση διαδηλωτών. Ακουλουθώντας τεχνικές Μουμπάρακ, η αστυνομία έκανε στην άκρη και άφησε ομάδες παρακρατικών να κάνουν την δύσκολη δουλειά στους διαδηλωτές που ζητάνε πολιτικές μεταρρυθμίσεις και αναθεώρηση του Συντάγματος. Διαδηλώσεις όμως έγιναν και στο μικροσκοπικό σουλτανάτο του Ομάν, όπου 300 άτομα στο κέντρο της πρωτεύουσας διαδήλωσαν ζητώντας αυξήσεις μισθών και πολιτικές μεταρρυθμίσεις.

            Οι εξεγέρσεις στον Αραβικό κόσμο αν μη τι άλλο αποτελούν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τους απελπισμένους του κόσμου, είναι ένα δείγμα από τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν οι λαοί να γράφουν την δική τους ιστορία κόντρα στις προσπάθειες των καταπιεστών για την διαιώνιση του υπάρχοντος συστήματος εκμετάλλευσης. Είναι το δείγμα από την περίπτωση που υπερισχύουν οι τάσεις χειραφέτησης από τις τάσεις υποταγής. Είναι το δείγμα του τι μπορούμε και εμείς εδώ να κάνουμε, αν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, αν σταματήσουμε να πιστεύουμε τα χρεωκοπημένα ιδεολογήματα της αστικής τάξης περί του μονοδρόμου της κατάστασης. Τον μονόδρομο του ξεπουλήματος 50δις ευρώ του εθνικού πλούτου προς όφελος των τραπεζών, των περικοπών των μισθών και των συντάξεων προς όφελος του Κεφαλαίου, της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας, των άθλιων συνθηκών εργασίας, την εργοδοτική τρομοκρατία και τις απολύσεις, της άγριας καταστολής σε κάθε προσπάθεια διαδήλωσης, της μαζικής κατάθλιψης, της υποκουλτούρας, των “βαρβαροποιημένων” ανθρώπινων σχέσεων..

… για αυτούς και άλλους τόσους λόγους που καταστρέφουν την ζωή μας, καταστρατηγούν τα δικαιώματά μας και γκρεμίζουν το μέλλον μας, αγώνας για να

ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!
Όλοι/ες στην πορεία αλληλεγγύης στους εξεγερμένους αραβικούς λαούς την Πέμπτη 03/03στα Προπύλαια στις 6μμ