Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Υπουργείο “Προστασίας” του Πολίτη!...ή αλλιώς ...Αθήνα μια απαγορευμένη πόλη!

1. Πόσους ένστολους συναντάτε βγαίνοντας από το σπίτι σας;
α. κανέναν
β. δύο
γ. αδιευκρίνιστος αριθμός

2. Πόσες διαφορετικές ομάδες ενστόλων συναντάτε στη γειτονιά σας;
α. δημοτική αστυνομία
β. πεζή περιπολία
γ. ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΕΛΤΑ, ΖΗΤΑ, ΗΤΑ, ΘΗΤΑ, ΓΙΩΤΑ…

3. Ποιοι παράγοντες καθορίζουν κάθε πρωί το χρόνο που χρειάζεστε για να πάτε από το σπίτι σας στην πλησιέστερη στάση λεωφορείου ή τρόλευ;
α. η ώρα που θα ξυπνήσω
β. ο καιρός
γ. οι εξακριβώσεις από τα όργανα της τάξης
(Το παραπάνω ερωτηματολόγιο μοιράστηκε στους κατοίκους της περιοχής των Εξαρχειών σε παρέμβαση κατά της αστυνομοκρατίας.)

Πάντα στα πλευρά του πολίτη!

Με το καλημέρα σας, η νέα κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ έκανε „αισθητή” την παρουσία της και ιδίως στο κέντρο της Αθήνας. Ο κυριος Βούγιας,υφυπουργός στο μετονομασμένο υπουργείο “ Προστασίας του Πολίτη ” με την δήλωση του ξεκαθάρισε από την αρχή, ποιά θα είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση, λέγοντας, πως δεν θα επιτραπούν εστίες ανομίας μέσα στην πόλη ενώ ο υπουργός κ. Χρυσοχοίδης ξεκαθάρισε από την αρχή ότι καμία περιοχή της Αθήνας δεν θα αποτελεί άβατο. Μάλλον έχουν ξεχάσει ποιά ήταν η τύχη των προκατόχων τους.

Έτσι η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ αμέσως μόλις ανέλαβε την κυβερνητική διαχείριση, προχώρησε σε μια πρωτοφανή επιχείρηση αστυνόμικης βίας και καταστόλης στην περιοχή των Εξαρχείων. Λες και ήταν έτοιμοι εδώ και καιρό, σαν μια προαποφασισμένη εκ των προτέρων ενέργεια, οι αστυνομικοί κατέλαβαν (χωρίς κανένα λόγο) το πάρκο της οδού Χαριλάου Τρικούπη, κάνοντας 8 τουλάχιστον συλλήψεις, 70 προσαγώγες και εκατοντάδες ελέγχους σε περαστικούς, ενώ ο κατοχικός τους στρατός έπνιγε αναίτια την περιοχή με δακρυγόνα, τρομακρατώντας έτσι όποιον μένει, συχνάζει , ή περνάει από εκεί. Η κατάσταση βέβαια αυτή επικρατεί εδώ και δύο εβδομάδες στην περιοχή με ΜΑΤ σε κάθε γωνία, αστυνομικές περιπολίες στους δρόμους και Δελτάδες να κόβουν ασταμάτητα βόλτες πάνω κάτω. Όλα αυτά βεβαια μετα τις δηλώσεις του υπουργού κ. Χρυσοχοϊδη, ο οποίος δεσμεύτηκε για μια δημοκρατική και εθνική αστυνομία πρός τον πολίτη και όπως δήλωσε σε διαπιστευμένους δημοσιογράφους, όποιος αστυνομικός ακουμπάει πολίτη δεν έχει θέση στην αστυνομία και θα φέυγει με συνοπτικές διαδικασίες με πρωτοβουλία του ίδιου. Δηλώσεις που διαψεύστηκαν πλήρως από την πραγματικότητα αφού έφθασαν στο σημείο να προσάγουν δημοσιογράφους που παρενέβησαν σε αναίτια σύλληψη ανηλίκου! Μήπως όμως το “τράβηγμα” των μαλλιών, οι σφαλιάρες, οι βωμολοχίες, οι ερωτήσεις του τύπου “που πάς” “από που έρχεσαι” και “γιατί πάς στα Εξάρχεια” δεν θεωρούνται ακούμπημα;

Έτσι λοιπόν ο νέος υπουργός ξεκίνησε την θητεία του ποινικοποιώντας μια περιοχή των Αθηνών και συνεχίζοντας με την καταστολή ως το μέσο επιβολής των επιδιώξεων τους. Η ωμή αστυνομίκη βία των πρώτων ημερών διακυβέρνησης αποτελεί και δείγμα των ημερών που θα ακολουθήσουν. Προφανώς δεν αφορά μόνο την συγκεκριμένη περιοχή, ούτε πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία. Είναι η πολιτική Ν.Δ- ΠΑ.ΣΟ.Κ- Κεφαλαίου που με μπροστάρη τα ΜΑΤ και την καταστολή προετοιμάζει πογκρόμ σε οτιδήποτε και οποιονδήποτε αντιστέκεται και πάει κόντρα στην αντιδραστική πολιτική τους. Είναι η ίδια πολιτική που χτυπούσε τους φοιτητές στις μεγαλειώδεις πορείες του φοιτητικού κινήματος, που ξυλοκοπεί, βασανίζει και οδηγεί τους μετανάστες (5 δολοφονίες μεταναστών μέσα σε ένα χρόνο), που χτυπά τους εργάτες, που όπλισε το χέρι του ειδικού φρουρού στα Εξάρχεια και δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Είναι η ίδια πολιτική που καθημερινά χτυπά και λεηλατεί τα όνειρα μας. Είναι φανερό το ότι φοβούνται. Φοβούνται νέες εξεγέρσεις, και καλά κάνουν και φοβούνται. Ας είμαστε λοιπόν εμείς που θα επιβεβαιώσουμε τους φόβους τους...Εμπρός για τους νέους Δεκέμβρηδες!!!

Όλοι στην πορεία ενάντια στην αστυνομοκρατία την Πέμπτη 29/10 στις 6μμ στην πλατεία Εξαρχείων.



ΘΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ…?

Με αφορμή τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, ανοίγει για μία ακόμα φορά το ζήτημα των μαθητικών παρελάσεων. Γεγονός είναι ότι οι μαθητές που αρνούνται να συμμετάσχουν στις παρελάσεις τιμωρούνται, διώκονται κλπ. Γιατί όμως τιμωρούνται? Για τον απλό λόγο ότι αδιαφόρησαν και ύψωσαν φωνή ενάντια στη μιλιταριστική πρακτική του φασιστικού και ναζιστικού καθεστώτος-δηλαδή της παρέλασης- που καθιέρωσε στην Ελλάδα ο Ι. Μεταξάς. Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα τον αναχρονιστικό και συντηρητικό χαρακτήρα των παρελάσεων.

Οι μαθητικές παρελάσεις δεν υπάρχουν ανέκαθεν όπως υποστηρίζουν μερικοί για να μπορούν οι μαθητές να αποτίνουν φόρο τιμής στους υπέρ πατρίδος πεσόντες, αλλά είναι θεσμός που εισήχθη στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά. Ο τελευταίος, προφανώς εμπνεόμενος από το Μουσολίνι, συνέλαβε το θεσμό των παρελάσεων ως επίδειξη δύναμης της νεολαίας της ανώτερης ελληνικής φυλής. Πέρα όμως από την ανατριχιαστική ιστορική γένεσή τους, οι μαθητικές παρελάσεις συγκεντρώνουν πλήθος αντιδραστικών χαρακτηριστικών, αποτελούν πραγματικά πρόκληση απέναντι σε όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους και είναι επιτακτική ανάγκη να καταργηθούν.

Καταρχάς ο θεσμός των παρελάσεων είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να πιάσει τόπο η προπαγάνδα προς τόνωση του εθνικού αισθήματος των μαθητών. Μέσα από γενικόλογες εθνικιστικές κορώνες, αναδεικνύεται μία ψευδεπίγραφη εθνική ενότητα. Προβάλλονται ανύπαρκτες αξίες όπως γενικά το φιλότιμο και η ανδρειοσύνη των Ελλήνων, οι οποίοι όταν είναι ενωμένοι μπορούν να κάνουν θαύματα, να κατατροπώσουν ανώτερους στρατιωτικά εχθρούς όπως τους Γερμανούς και τους Ιταλούς. Αυτές οι αντιλήψεις και ανιστόρητες είναι και επικίνδυνες γιατί δημιουργούν μια σύγχυση στην οποία οι Έλληνες το 1940, ο Κολοκοτρώνης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ταυτίζονται σαν υπέρμαχοι της Ελλάδας απέναντι στους κατά καιρούς κατακτητές και αποκρύπτονται σκοπίμως οι υπαρκτές ταξικές αντιθέσεις. Ιδιαίτερα επικίνδυνες τώρα που φασιστικές και ξενοφοβικές φωνές όπως του ΛΑΟΣ κερδίζουν έδαφος και οδηγούν στο αβίαστο συμπέρασμα πως για όλα μας φταίνε οι ξένοι!

Πέρα όμως από τα σημαντικά ιστορικά στοιχεία που αναφέρθηκαν, ο ίδιος ο τρόπος με τον οποίο οι μαθητές παρελαύνουν θυμίζει πολύ στρατιωτικό και μιλιταριστικό μοντέλο. Επιβάλλεται απόλυτη πειθαρχία, ομοιομορφία στην ενδυμασία και απόλυτη τήρηση του βήματος, το οποίο δίνεται με στρατιωτικό παράγγελμα. Έτσι ο μαθητής μετατρέπεται σε στρατιώτη, υποκλινόμενο στην στρατιωτική, πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία που λίγο πολύ θυμίζει την παρουσίαση όπλων στους αξιωματικούς. Οι μαθητές μαθαίνουν να είναι τακτικοί και «εμπειροπόλεμοι» και σίγουρα εγγράφουν αντιδραστικά αντανακλαστικά. Επιπλέον η κατάταξη των μαθητών από μπροστά προς τα πίσω σε ψηλούς και κοντούς ή σε άριστους και κακούς, απηχεί ρατσιστικές αναχρονιστικές αντιλήψεις. Στο ίδιο μήκος κύματος , η επιβράβευση των αριστούχων μαθητών με τη σημαία βασίζεται στο, αν μη τι άλλο, αντιδραστικό ιδανικό ότι ο καλύτερος μαθητής είναι και ο καλύτερος πατριώτης, ικανό τέκνο της πατρίδας! Βέβαια πρέπει και στις φλέβες του να κυλάει αίμα ελληνικό, καθώς είναι ανώτερος από παιδιά αλλοδαπής καταγωγής!

Σε καμία περίπτωση δεν απαξιώνουμε τη ιστορία ή ακόμα χειρότερα την ακυρώνουμε πλήρως. Προσπαθούμε όμως να την αναγιγνώσκουμε κριτικά, με δημιουργικό τρόπο και όχι μουσειακά. Αντιμετωπίζουμε την ιστορία σαν διακύβευμα ταξικής πάλης και όχι σαν την προώθηση εθνικών συμφερόντων. Η ομοιομορφία, η πειθάρχηση και τα εμβατήρια ωστόσο, δεν έχουν τίποτα κοινό με την καλλιέργεια της ιστορικής συνείδησης. Αντίθετα, ευνοούν τον εθνικισμό, το πατριωτικό φρόνημα και την ξενοφοβία την ώρα που πολύ μεγάλο ποσοστό των μαθητών στα ελληνικά σχολεία είναι μετανάστες. Υψώνονται έτσι τείχη μεταξύ Ελλήνων και ξένων, καλών και κακών, όταν εμείς είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη, η γενιά της εργασιακής περιπλάνησης, και όλα αυτά ανεξάρτητα από εθνικότητες και σχολικές επιδόσεις.
Η νεολαία σήμερα γαλουχείται σε άλλες αξίες, σ’ αυτές των συλλογικών αγώνων, της αλληλεγγύης, της διεκδίκησης των δικαιωμάτων και των ελευθεριών και της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Με αυτά τα ιδανικά ο κόσμος μας θα πάει μπροστά και δε θα μείνει προσκολλημένος στο συντηρητικό
παρελθόν.

Να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις!

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Καταγγελία της ΕΑΑΚ

Καταγγέλλουμε τις πραξικοπηματικές ενέργειες νομιμοποίησης της εκλογικής νοθείας από πλευράς ΠΑΣΠ και ΔΑΠ με την πλήρη στήριξη και σύμπραξη της ΠΚΣ και της ΑΡΕΝ, στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ. Προφανώς, ο μέχρι τώρα τρόπος με τον οποίο επέλεξε να οργανωθεί και να κινητοποιηθεί το νικηφόρο φοιτητικό κίνημα, οι Γενικές Συνελεύσεις και το Συντονιστικό τους, δεν τους αρέσει. Η κουστωδία ΠΑΣΠ – ΔΑΠ – ΠΚΣ – ΑΡΕΝ μπαίνει σε μία διαδικασία χυδαίου παζαρέματος αντιπροσώπων που υπηρετεί εν τέλει τους σχεδιασμούς της ίδιας της κυβέρνησης, για την εύρεση επίσημου συνομιλητή από τη μεριά του φοιτητικού κινήματος. Από το χθεσινό «διαπαραταξιακό» μάζεμα οι εν λόγω παρατάξεις, χωρίς κανένα θράσος, προχωρούν σε «επικύρωση» των αποτελεσμάτων των φοιτητικών εκλογών εν κρυπτώ. Σήμερα, δεν μπήκαν καν στη διαδικασία να αντιπαραβάλουν τα αποτελέσματά τους, παίζοντας κρυφτούλι σε μαζώξεις που γίνονται σε διαφορετικούς χώρους από αυτούς που έχει καλεστεί η «Τεχνική Γραμματεία», μπλοκάροντας τη διαδικασία της. Δε διστάζουν να δώσουν κάρτες χωρίς να έχουν επικυρωθεί καν ενιαία αποτελέσματα. Είναι ξεκάθαρο ότι θέλουν να προχωρήσουν από τα πάνω σε συνέδριο κάλπης, βίας και νοθείας.

Οι κυβερνητικές παρατάξεις έχουν προφανώς κάθε λόγο να νομιμοποιήσουν τη νοθεία τους. Είναι οι ίδιες που αποκλείουν παρατάξεις από τις εφορευτικές επιτροπές των εκλογών ανά σχολή, που προσθέτουν δικά τους ψηφοδέλτια στις κάλπες με τη βία, που δε δίνουν τη δυνατότητα ύπαρξης λευκών ψηφοδελτίων και παραβάν, που καταμετρούν τα λευκά στα άκυρα ψηφοδέλτια για να ανεβάζουν πλαστά τα ποσοστά τους, που τραμπουκίζουν πολιτικούς σχηματισμούς της Αριστεράς αναγκάζοντάς τους να μη συμμετέχουν καν στις εκλογές (βλέπε ΠΑΜΑΚ, ΤΕΦΑΑ, ΠΑΠΕΙ -και τα φαινόμενα απροκάλυπτης νοθείας-, ΑΣΟΕΕ – όπου τα λευκά θεωρούνται άκυρα - και όχι μόνο). Είναι οι ίδιες παρατάξεις που στάθηκαν διαχρονικά απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, που στήριξαν τις επιλογές των κυβερνήσεών τους, που τάχθηκαν τις περισσότερες φορές στο πλευρό του αντιπάλου, βάζοντας πλάτες για να περάσει η αντι- εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Είναι αυτές που τώρα, προσπαθούν να βάλουν ταφόπλακα στο φοιτητικό κίνημα και τις αμεσοδημοκρατικές του διαδικασίες, με την ανασύσταση της ΕΦΕΕ, με συνέδριο κάλπης και «από τα πάνω», χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια σύγκλεισης Γενικής Συνέλευσης στις σχολές, για την εύρεση επίσημου συνομιλητή με τη νέα κυβέρνηση, του νέου «εκπροσώπου» του φοιτητικού κινήματος που θα παζαρέψει το τι λιγότερο θα χάσουμε στο νέο διάλογο. Και μάλιστα, τη στιγμή που οι τελευταίες φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν πριν από έξι ολόκληρους μήνες, μακριά από το νέο σκηνικό των εξελίξεων με την εκλογή νέας κυβέρνησης.

Βαρύτατες είναι οι ευθύνες που φέρουν οι παρατάξεις της καθεστωτικής Αριστεράς στα πανεπιστήμια. Στη βιασύνη τους να ανασυσταθεί πάσει θυσία η ΕΦΕΕ, είναι έτοιμες να επικυρώσουν τη νοθεία των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ. Μάλιστα, κατέθεσαν πρόταση βάσει της οποίας τα αποτελέσματα των εκλογών, ακόμα και σε σχολές που έγινε νοθεία, φτάνει η απλή πλειοψηφία του ΔΣ για να τις επικυρώσει. Κανένα δε μπορούν πλέον να πείσουν ότι κόπτονται για την «οργάνωση» και την «ανασυγκρότηση» του φοιτητικού κινήματος. Αντίθετα, κόπτονται για τη δική τους ανάταση, υπηρετώντας στενά το κομματικό τους συμφέρον, βαδίζοντας ξανά στο δρόμο της καταγγελιολογίας, της ήττας και της υποταγής. Η συμφωνία σιωπής που έχουν συνάψει με τις κυβερνητικές παρατάξεις και η εμμονή τους σε αυτήν, μόνο επιζήμια μπορεί να είναι για το κίνημα. Επί του πρακτέου, δίνουν λευκή επιταγή σε ΠΑΣΠ και ΔΑΠ για τη συγκρότηση της ΕΦΕΕ, συνηγορώντας στα σχέδια της κυβέρνησης για εύρεση επίσημου συνομιλητή από την πλευρά του φοιτητικού κινήματος.

Το φοιτητικό κίνημα δεν πρόκειται να σταθεί θεατής στις μεθοδεύσεις των καθεστωτικών παρατάξεων. Θα βρεθεί απέναντι, με απαρχή την αυριανή πορεία στην οποία καλούν Φοιτητικοί Σύλλογοι της Αθήνας, ενάντια στα πραγματικά προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι φοιτητές. Το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να γίνει ο συνομιλητής της κυβέρνησης στο νέο στημένο διάλογο αλλά ο πολέμιός της, ενάντια στην πολιτική που προωθούν από κοινού ΠΑΣΟΚ – ΝΔ υπό τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ενάντια στην ιδιωτική εκπαίδευση και τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, για την ανατροπή του νόμου – πλαίσιο και της αξιολόγησης, για το μπλοκάρισμα συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Με γνώμονα όχι μόνο την υπεράσπιση των κεκτημένων του αλλά και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών του.
Ενίαια Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση σε ΑΕΙ και ΤΕΙ

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Γενική συνέλευση του συλλόγου στις 21/10!

Καμία αναμονή- καμία ανακωχή στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Απόσυρση όλων των αδειών για τα κολλέγια και των διαταγμάτων για τα ΚΕΣ.
Ανατροπή του νόμου-πλαίσιο και όλης της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
Όλοι/ες στην Γενική συνέλευση του συλλόγου μας την Τετάρτη 21/10 στις 12 στην Aula για να αποφασίσουμε την συμμετοχή μας στην πανεκπαιδευτική πορεία την Πέμπτη 22/10 στις 12 στα Προπύλαια!

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Ανακοίνωση της ΕΑΑΚ για την προσπάθεια ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ

«Μετά από αρκετά χρόνια αδράνειας και απαξίωσης της ΕΦΕΕ (Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος), υπήρξε κατ’ αρχήν συμφωνία από τις φοιτητικές παρατάξεις των ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΑΡ.ΕΝ, για να ξεκινήσει η διαδικασία για τη σύγκληση του ανώτατου οργάνου του φοιτητικού συνδικαλιστικού κινήματος(...)Σήμερα το φοιτητικό κίνημα στέλνει ένα πρώτο μήνυμα ενότητας και αλληλεγγύης, παραμερίζοντας τα λάθη και τα εμπόδια του παρελθόντος, δίνουμε μια προοπτική ενότητας μέσα από την κατ’ αρχήν σύγκληση της Τεχνικής Γραμματείας για την διοργάνωση του Πανσπουδαστικου Συνεδρίου.

Απόσπασμα από το Δελτίο Τύπου της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την διεξαγωγή Πανσπουδαστικού Συνεδρίου. Οκτώβρης 2009

Η εκλογή του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση, μία συνταγή προετοιμασμένη εδώ και καιρό, αποτελεί πλέον πραγματικότητα. Το κεφάλαιο μπροστά στην κρίση του προσπαθεί να βρει ένα βηματισμό για να την υπερβεί, ένα βηματισμό που περνά και μέσα από τη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, από την υπέρβαση της κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης ,που όξυνε και η εξέγερση του Δεκέμβρη, και από το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, υπό τον φόβο μάλιστα νέων κοινωνικών εκρήξεων. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσει στον ίδιο δρόμο που χάραξε η ΝΔ, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου υπό τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Οι πρώτες της κινήσεις, παρά τη φιλολογία για το πρόγραμμα των 100 ημερών είναι ενδεικτικές: Ήδη στα Εξάρχεια και στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου έχει ριζώσει η παρουσία των «πραιτόρων» που υπό την εξουσιοδότηση του περιβόητου υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» προχωρούν σε πογκρόμ ενάντια στη νεολαία και σε πολιτικές συλλογικότητες. Ο θάνατος ενός ακόμα μετανάστη από την αστυνομική βία δένει σημειολογικά απόλυτα με τις συνεχιζόμενες διώξεις σε βάρος των μεταναστών. Ταυτόχρονα η νέα κυβέρνηση αναστέλλει τις προσλήψεις στο πρόγραμμα διδακτικής στήριξης και δεν ικανοποιεί στο ελάχιστο τα αιτήματα των λιμενεργατών που συνεχίζουν την απεργία. Την εκπροσώπηση της νέας κυβέρνησης έχει αναλάβει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Θ. Πάγκαλος με την περιώνυμη αντικομουνιστική και αυταρχική ρητορεία του. Η επιδίωξη για ενίσχυση της αντιλαϊκής – αντεργατικής πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης είναι ιδιαίτερα σαφής.

Μια εβδομάδα μετά τις βουλευτικές εκλογές αλλά και μερικές μέρες μετά την πραξικοπηματική χορήγηση των 33 αδειών λειτουργίας στα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών από τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, οι προθέσεις της κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης γίνονται ξεκάθαρες ενώ η τοποθέτηση της Α. Διαμαντοπούλου στο Υπουργείο Παιδείας (γνωστής για τη συνεπή της στάση στη στήριξη του συνόλου της αντι – εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και καταστολής των νεολαιίστικων αγώνων της προηγούμενης περιόδου), δεν είναι καθόλου τυχαία. Το «πάγωμα» της αδειοδότησης των κολεγίων όχι μόνο δε σημαίνει απόσυρση των αδειών αλλά στρώνει το έδαφος για τη θέσπιση ενός νέου νόμου για τα ΚΕΣ, δήθεν πιο αξιοκρατικού και για τη δημιουργία «δημόσιας αρχής πιστοποίησης και ελέγχου των κολεγίων» για την προώθηση του αντιδραστικού νόμου για την αξιολόγηση. Αν συνυπολογίσει κανείς τη διακηρυκτική τοποθέτηση Παπανδρέου για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, καθίσταται σαφές ότι το μέτωπο της εκπαίδευσης παραμένει ενεργό. Την ίδια στιγμή, ο νέος νόμος – πλαίσιο παραμένει ενεργός και επιχειρείται να εφαρμοστούν από διάφορες συγκλήτους και οι διατάξεις του σε σχέση με τους αντιδραστικούς εσωτερικούς κανονισμούς (διαγραφές φοιτητών, ποινικοποίηση καταλήψεων, κατάργηση ασύλου, πιστωτικές μονάδες, αντιδραστικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών κλπ). Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ προχωράει στην ανασύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και την προκήρυξη του στημένου διαλόγου, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή «συναίνεση» στη «μητέρα όλων των μαχών», την παιδεία, όπως δήλωσε και η νέα υπουργός.

Σε αυτό το φόντο και πριν ακόμα καλά ανοίξουν οι σχολές τίθεται το ζήτημα της διεξαγωγής του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου για τη συγκρότηση της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος (ενός οργάνου που εδώ και δεκαπέντε χρόνια παραμένει ανενεργό) τέσσερις μόλις μέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές. Η συναίνεση όλων των καθεστωτικών δυνάμεων για το ζήτημα και η βιασύνη τους για επίσπευση των διαδικασιών σε νεκρό πολιτικό χρόνο πριν ακόμα γίνουν οι πρώτες Συνελεύσεις των Συλλόγων, αναδεικνύει σαφείς πολιτικές στοχεύσεις. Το ΠΑΣΟΚ με τον αέρα της «αλλαγής» των εκλογών μπαίνει δυναμικά στη χάραξη επιθετικής πολιτικής και στο χώρο της εκπαίδευσης. Το υπουργείο θα προσπαθήσει να βρει έναν προνομιακό συνομιλητή από πλευράς φοιτητών στα πλαίσια του «διαλόγου» και του ΕΣΥΠ, πριν ακόμα τεθούν τα πολιτικά ζητήματα στους συλλόγους. Τέτοιος συνομιλητής σίγουρα δεν είναι οι Γενικές Συνελεύσεις, οι Συντονιστικές Επιτροπές, το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, μορφές οργάνωσης που το ίδιο το κίνημα υιοθέτησε, στο πλαίσιο του νικηφόρου αγώνα διαρκείας που διεξάγει τα τελευταία χρόνια.

Στα διαπαραταξιακά μαζέματα για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ καμία από τις υπόλοιπες παρατάξεις δεν άρθρωσε πολιτικό λόγο γύρω από αυτή την επιλογή παρά τις εγκλήσεις, ενώ δεν υπήρξε καμία τοποθέτηση σε σχέση με το πολιτικό πλαίσιο και τους όρους διεξαγωγής του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου. Με βάση αυτή την πραξικοπηματική πρακτική φάνηκε ότι υπάρχει «από τα πάνω» συμφωνία για να προχωρήσουν εν κρυπτώ και άνευ όρων οι διαδικασίες του. Η βιασύνη όλων των παρατάξεων να διευθετήσουν το ζήτημα της κοινής καταγραφής των εκλογικών αποτελεσμάτων στα οποία δεν έχουν καταλήξει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και αποδοχής κατά συνέπεια εξόφθαλμων φαινόμενων νοθείας σε πολλούς συλλόγους, καταδεικνύει τις προθέσεις τους.

Η Νέα Δημοκρατία επί τρία χρόνια αποτέλεσε τον οδοστρωτήρα που πήγε να σαρώσει τα πάντα στο χώρο της εκπαίδευσης. Οι ανυποχώρητοι και ανειρήνευτοι αγώνες της νεολαίας επέφεραν τεράστια πλήγματα στην απρόσκοπτη προσπάθειά της ως κυβέρνησης στις αντιμεταρρυθμίσεις και συνέβαλαν στην πτώση της. Στο χώρο των πανεπιστημίων η ΔΑΠ ήταν πάντα απέναντι στο μαζικό, μαχητικό φοιτητικό κίνημα και με τις θέσεις και τις πρακτικές της τάχθηκε στο πλάι των αντιδραστικών Υπουργών Παιδείας της ΝΔ, βάζοντας πλάτες στην εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο στις σχολές. Η ΔΑΠ συνεχίζει να στηρίζει την πολιτική των αναδιαρθρώσεων μακριά από τα ενοχλητικά αμφιθέατρα των Φοιτητικών Συλλόγων μέσα από αποστειρωμένες από το κίνημα διαδικασίες. Η κυβερνητική πλέον ΠΑΣΠ κρατούσε πάντα αντίστοιχη στάση με αυτή της ΔΑΠ – παρά τις «αντιπολιτευτικές» κορώνες και το «αριστερό» προσωπείο που κατά διαστήματα έβγαζε – και στην παρούσα συγκυρία θέλει να είναι βοηθός στο σχέδιο του ΠΑΣΟΚ για το στήσιμο ενός προσχηματικού διαλόγου μέσω του ΕΣΥΠ – στο οποίο χωρά με ακρίβεια ένα όργανο που επιχειρείται να συγκροτηθεί με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά κόντρα στα κεκτημένα του κινήματος. Βαρύτατες ευθύνες φέρουν και οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ στα πανεπιστήμια. Το ΚΚΕ παρά την πτώση του στις βουλευτικές εκλογές και τα χαμηλά ποσοστά που κατέγραψε ιδιαίτερα στη νεολαία, επιμένει στο δρόμο της στείρας καταγγελίας και όχι του ανυποχώρητου αγώνα, στο δρόμο της αυτο – αναφορικότητας στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Ο φόβος του μπροστά στη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος εκφράστηκε με την ανοιχτή καταγγελία της εξέγερσης του Δεκέμβρη και των αγώνων της νεολαίας αφήνοντας στο απυρόβλητο την τότε κυβέρνηση. Στο χώρο των πανεπιστημίων μετά τη χρεοκοπία της πολιτικής του πρότασης ξαναθυμάται την «ανασυγκρότηση των μορφών οργάνωσης του φοιτητικού κινήματος». Ο ΣΥΡΙΖΑ και η παράταξή του στο πανεπιστήμιο πιστοποιεί τη δεξιά του στροφή με μία σειρά κινήσεων. Η αποδοχή όψεων του νέου νόμου – πλαίσιο και η αλλαγή της στάσης του στην ΠΟΣΔΕΠ επιβεβαιώνουν αυτή τη στροφή. Οι πιέσεις που τους άσκησαν τα αστικά επιτελεία για τη διακηρυκτική τους στήριξη στα κινήματα της νεολαίας αποδίδουν τους πρώτους καρπούς. Σε αυτά τα πλαίσια, στόχος των δυνάμεων της επίσημης αριστεράς είναι να μπουν αναχώματα στη συγκρότηση ανατρεπτικών κινητοποιήσεων, που ή δε θα μπορούν να ελέγξουν και να οριοθετήσουν είτε να καρπωθούν κοινοβουλευτικά. Επί του πρακτέου, δίνουν λευκή επιταγή σε ΠΑΣΠ και ΔΑΠ για τη συγκρότηση της ΕΦΕΕ, συνηγορώντας στα σχέδια της κυβέρνησης για εύρεση επίσημου συνομιλητή από την πλευρά του φοιτητικού κινήματος.

Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση καταγγέλλει σκληρά και αποφασιστικά τις μεθοδεύσεις για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ, στην κατεύθυνση παραχάραξης της πολιτικής τοποθέτησης του φοιτητικού κινήματος και κόντρα στα κεκτημένα του. Το φοιτητικό κίνημα είχε, έχει και θα έχει το αυτονόητο δικαίωμα να επιλέγει αυτό τις μορφές οργάνωσης του, ενάντια σε λογικές που θέλουν οι παρατάξεις να αποφασίζουν στο παρασκήνιο στο όνομα των φοιτητών. Θα βρουν μπροστά τους Φοιτητικούς Συλλόγους και τις Γενικές τους Συνελεύσεις για μία νέα νικηφόρα εμφάνιση του κινήματος, ενάντια στις επιδιώξεις της νέας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, τη συναίνεση της ΝΔ και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που θα θέσουν στο προσκήνιο τις ανάγκες των φοιτητών και της νεολαίας. Τα πραγματικά ζητήματα που απασχολούν τους φοιτητές θα τεθούν σε νέους γύρους Γενικών Συνελεύσεων και δε θα λυθούν σε καμία συμφωνία κυρίων στα παρασκήνια. Εμείς θα παλέψουμε για τη συγκρότηση και έκφραση του φοιτητικού κινήματος στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων των Φοιτητικών Συλλόγων. Ακυρώνουμε στην πράξη τη συμφωνία σιωπής των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ – ΠΚΣ – ΑΡΕΝ. Το ίδιο το κίνημα θα πει στους δρόμους την τελευταία λέξη, ενάντια σε όσα ετοιμάζουν για εμάς χωρίς εμάς, ενάντια στα ΚΕΣ και στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Είναι η ώρα να δείξουμε ότι δε χρωστάμε και δε θα δώσουμε περίοδο χάριτος σε κανέναν.

«Το ορμητικό ποτάμι των φοιτητικών καταλήψεων πλημμυρίζει ξανά τους δρόμους διαψεύδει περίτρανα όσους πίστεψαν πως το καυτό δίμηνο των κινητοποιήσεων του Μάη - Ιούνη ήταν μπόρα και πέρασε. Κόντρα στο ασφυκτικό συναινετικό σκηνικό που στήνει σύσσωμο το αστικό μπλοκ εξουσίας και πιάνοντας το νήμα της ηρωικής απεργίας των δασκάλων και των μαθητικών καταλήψεων συγκρούεται ξανά με τις επιλογές της κυβέρνησης, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ε.Ε., σπάει τη βιτρίνα της συναίνεσης του επίσημου πολιτικού σκηνικού(...) Να διαμορφώσουμε ενιαία την πάλη μας μέσα από τη λειτουργία των ανοιχτών Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης για την συμμετοχή και την λήψη αποφάσεων για την οργάνωση της υλοποίησης των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων, δεσμευόμενες αποκλειστικά και απόλυτα στην βάση του πλαισίου της ΓΣ, θα ελέγχονται και θα λογοδοτούν στις Γενικές Συνελεύσεις. Καθώς και του Ανοιχτού και Ενιαίου Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων το οποίο θα πρέπει να αποτελεί για κάθε πόλη αλλά και πανελλαδικά το κέντρο του αγώνα, τον άξονα ενιαίας δράσης του κινήματος και της προώθησης της πάλης, τον χώρο συνδιαμόρφωσης για το κίνημα στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, οι οποίες τελικά έχουν την ευθύνη για τις επιλογές που θα πρέπει να παρθούν.»

Απόσπασμα από το Πανελλαδικό Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων, με το συμμετοχή σχεδόν όλων των συλλόγων πανελλαδικά και όλων των δυνάμεων της Αριστεράς. Γενάρης 2007

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΣΕ ΑΕΙ - ΤΕΙ

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Ιδιωτική εκπαίδευση: θα φύγει με ή χωρίς άδεια...

Το τελειωτικό της χτύπημα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία έδωσε η κυβέρνηση της ΝΔ λίγες μέρες πριν...απέλθει. Παρά το θεωρητικό «πάγωμα» της χορήγησης αδειών σε ιδιωτικά κολλέγια λόγω των πρόωρων εκλογών, ο πρώην υπουργός παιδείας Άρης Σπηλιωτόπουλος είπε να μην παραδώσει το υπουργείο του χωρίς να βάλει κι αυτός ένα «γκολ»! Αποτέλεσμα ήταν ένα ακόμα πραξικόπημα αυτής της κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης, που αποτελεί και την τελευταία πράξη του κυβερνητικού της έργου. Η πραξικοπηματική χορήγηση 33 αδειών σε «εργαστήρια ελευθέρων σπουδών» και παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων(ΚΕΣ) έγινε στα μουλωχτά αιφνιδιάζοντας ολόκληρη την πανεπιστημιακή κοινότητα, 2 μέρες πριν τις εκλογές της 4ης Οκτώβρη!! Τη σκυτάλη της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης παίρνει βέβαια το ΠΑΣΟΚ, το οποίο με την τοποθέτηση της «μεταρρυθμίστριας» Διαμαντοπούλου και τη μετονομασία του υπουργείου σε «Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης», έσπευσε να γκρεμίσει κάθε αυταπάτη: Μπορεί το 2007 να είχε αποχωρήσει από τη συζήτηση για το άρθρο 16, πιεσμένο από τους χιλιάδες διαδηλωτές που εμπόδισαν την αναθεώρησή του, το 2009 όμως το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ για να αποδειχθεί αντάξιος συνεχιστής της αντιδραστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, τομές για την οποία αποτελούν η εγκαθίδρυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και επιχειρηματικοποίηση της ήδη υπάρχουσας, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε.

Τα ΚΕΣ και μαζί τους η ιδιωτική εκπαίδευση είναι εδώ. Με την αναγνώρισή τους δια νόμου και τις άδειες που τώρα τους παρέχονται, επιδιώκεται η πλήρης ισοτίμισή τους με τα δημόσια. Πέρα από το γεγονός καθεαυτό, την ύπαρξη δηλαδή ιδιωτικών κολλεγίων που θα λειτουργούν με δίδακτρα και μοναδικό κριτήριο το τι έχει ανάγκη η αγορά, κάτι τέτοιο θα σημάνει συναγερμό και για τα δημόσια που θα πιεστούν να προσαρμοστούν στο νέο τοπίο της αξιολόγησης του πανεπιστημίου με βάση τις ανάγκες των επιχειρήσεων.

Το φοιτητικό κίνημα τα τελευταία χρόνια έχει αποτρέψει όχι μόνο την αναθεώρηση του Συντάγματος και του αρ.16, αλλά και την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας της Ε.Ε που έφερνε τα ΚΕΣ από την πίσω πόρτα παρά τη Συνταγματική απαγόρευση. Όσους τέτοιους τρόπους κι αν βρουν για να μας πιάσουν στον...ύπνο, τους υποσχόμαστε ότι το φοιτητικό κίνημα όχι μόνο δεν κοιμάται, αλλά ετοιμάζεται να κάνει την επανεμφάνισή του δηλώνοντας ξεκάθαρα τις διαθέσεις του στη νέα κυβέρνηση. Η άμεση ανάκληση όλων των αδειών και η κατάργηση της κοινοτικής οδηγίας δεν θα περάσει από τα συντεχνιακά αιτήματα κανενός πρύτανη ή ομοσπονδίας για κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των σπουδαστών στα ΚΕΣ λες και αυτοί είναι οι εχθροί μας. Θα πάρει σάρκα και οστά μέσα από τους μαζικούς φοιτητικούς αγώνες της επόμενης περιόδου που θα διεκδικήσουν όχι απλά την ανάκληση, αλλά την κατάργηση των κολλεγίων αυτών και την ισότιμη ένταξη όλων των μαθητών στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ενάντια στον πραγματικό εχθρό μας, την εκπαιδευτική πολιτική της Ε.Ε, τους ταξικούς και οικονομικούς φραγμούς σε κάθε βαθμίδα, την κατάρτιση των μελλοντικών εργαζομένων με βάση τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου...

...είμαστε εδώ και μέχρι να γίνουν κατακτήσεις δε σταματάμε να διεκδικούμε: ενιαίο 12χρονο σχολείο, πανεπιστημιακή εκπαίδευση ενιαία δημόσια και δωρεάν για όλους και όλες, παιδεία που θα ανταποκρίνεται στα όνειρα και τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Θεωρούμε πως ο σύλλογος μας πρέπει να συνεδριάσει και να αποφασίσει τη συμμετοχή του στην πανεκπαιδευτική πορεία την Πέμπτη 22 Οκτώβρη στις 12 στα Προπύλαια!
Για αυτό το λόγο καλούμε τις παρατάξεις και ολους τους φοιτητές να διεξάγωγουμε Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 21 Οκτώβρη στην Aula!

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ: καμία περίοδο χάριτος καμία αναμονή!

Το σχέδιο του ελληνικού κεφαλαίου και του αστικού συνασπισμού εξουσίας για εναλλαγή κυβέρνησης με στόχο την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, βρίσκεται σε διαδικασία υλοποίησης. Όλο το προηγούμενο διάστημα, ΜΜΕ και κυρίαρχοι κύκλοι ετοίμαζαν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, αφού η φθορά της ΝΔ στα μάτια της κοινωνίας την καθιστούσε αδύναμη να περάσει τις αναγκαίες τομές και μεταρρυθμίσεις για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση του. Μεταρρυθμίσεις που στερούνταν κοινωνικής συναίνεσης και έβρισκαν μπροστά τους αντιστάσεις. Η λαϊκή αγανάκτηση, οι αγωνιστικές διαθέσεις και η δυνατότητα έκφρασής τους, ο φόβος για νέους Δεκέμβρηδες, για νέους αγώνες και διεκδικήσεις που θα έβαζαν ανάχωμα στη νέα επίθεση αποτελούσαν εμπόδια το οποία έπρεπε πάσει θυσία να ξεπεραστούν. Άλλωστε οι εκλογές και οι αυταπάτες για “αλλαγή πορείας” αποτελούσαν ανέκαθεν την καλύτερη συνταγή καταστολής και ενσωμάτωσης της κοινωνικής δυασαρέσκειας.


Η Νέα Δημοκρατία, έχοντας γευτεί όλες τις συνέπεις της θατσερικής της πολιτικής, μίας πολιτικής που ήρθε σε ευθεία σύγκρουση με τους εργαζόμενους και τη νεολαία φεύγει, έχοντας αφήσει πίσω της ένα μεγάλο “έργο” λεηλασίας των εργατικών και νεολαιϊστικων δικαιωμάτων. Ήταν η κυβέρνηση που κήρυξε τον κοινωνικό πόλεμο, που επέβαλε τις πιο αντεργατικές μεταρρυθμίσιες, που έβαλε τα θεμέλια για την επιχειρηματικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης, που επιτέθηκε σφόδρα στις λαϊκές ελευθερίες. Μία κυβέρνηση που βρήκε απέναντί της χιλιάδες φοιτητών στις κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, χιλιάδες εργαζομένων στο ασφαλιστκό, τη νεολαία το Δεκέμβρη. Γι' αυτό και φεύγει, από τη μία πληρώνοντας τη βάρβαρη πολιτική της, από την άλλη γιατί το ελληνικό κεφάλαιο επέλεξε ένα πιο “φρέσκο” διαχειριστή της ίδιας, γηρασμένης πολιτικής.

Το “φρέσκο” λοιπόν ΠΑΣΟΚ, της συναίνεσης και σύμπραξης στην ίδια αντιδραστική πολιτική, μπορεί σήμερα να είναι κυβέρνηση, αλλά η εκλογή του περισσότερο έχει να κάνει με το μπούχτισμα απέναντι στην πολιτική της ΝΔ και όχι επιλογή και ενεργό στήριξή του από την κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ καρπώθηκε τη φθορά της ΝΔ, στη λογική του μη χείρον βέλτιστο. Άλλωστε, στις βουλευτικές του 2007, όλοι μιλούσαν για τον καταποντισμό του. Σήμερα, δύο χρόνια μετά καταφέρνει να συγκεντρώσει μόνο 250 000 ψήφους παραπάνω και όλοι μιλούν για θρίαμβο. Είναι σίγουρο πως όποια αυταπάτη και “ελπίδα” έχει δημιουργηθεί γύρω από τη νέα κυβέρνηση, θα εξανεμιστεί σύντομα μπροστά στην αντιλαϊκή πολιτική που θα ακολουθήσει, ως άξιος συνεχιστής της απερχόμενης.


Η καθήλωση και υποχώρηση των κομμάτων της κοινοβουλευτικής Αριστεράς σε περίοδο κρίσης και χτυπήματος των εργαζομένων αποτελεί αποτέλεσμα της δικιάς τους αδυναμίας να συμβάλλουν για ένα άλλο νικηφόρο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Αποτέλεσμα της αδυναμίας τους, εν μέσων κρίσης να χαράξουν σχέδιο για ανατρεπτικούς αγώνες και διεκδικήσεις, μένοντας στο περιθώριο των εξελίξεων.

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν πρέπει να δώσουν καμία περίοδο χάριτος στη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Καμία αυταπάτη ότι δε θα συνεχιστεί η αντιλαϊκή επίθεση που έχουν ξεκινήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η Ε.Ε. !

Θέλουν να πείσουν την νεολαία, ότι την επαύριο των εκλογών θα έχει ένα καλύτερο μέλλον. Όμως πώς θα συμβεί αυτό όταν το ΠΑΣΟΚ δεν διατίθεται να καταργήσει κανέναν αντιεκπαιδευτικό και αντεργατικό νόμο; Πως μπορεί να γίνει αυτό με την παραπέρα προώθηση του αντιδραστικού νόμου πλαίσιο για τα πανεπιστήμια που ορίζει πειθαρχικά συμβούλια, εντείνει την επιχειρηματική λειτουργία και αφήνει τα ΜΑΤ να κυκλοφορούν σε χώρους ασύλου; Πώς θα υπάρχει καλύτερη προοπτική με τα κολέγια, τα ΚΕΣ, την κοινοτική οδηγία 36/05, την κατάργηση και διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και την ισοπέδωση επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων; Ποιον θα καταφέρει να εμπνεύσει και εν τέλει να πείσει αυτή η νέα κυβέρνηση, που ως “αντιπολίτευση” συναίνεσε στις πιο αντιδραστικές τομές; Πώς άραγε η γενιά των 700 ευρώ δε θα γίνει των γενιά 500;

Το μέλλον μας δεν είναι τα 700 €, η μαύρη, ελαστική και ανασφάλιστη εργασία και ο φόβος των απολύσεων. Πρέπει αποφασιστικά να βγουν στο προσκήνιο οι αγώνες της νεολαίας και των εργαζόμενων για την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης και την διεκδίκηση όλων όσων μας ανήκουν. Με τη δύναμη και την εμπειρία των αγώνων που συγκρούστηκαν με αυτή την ίδια πολιτική της ΝΔ και της ΕΕ (φοιτητικό κίνημα, απεργίες για το ασφαλιστικό, Δεκέμβρης), ένα κίνημα ανατροπής μπορεί να γίνει ο χειρότερος εφιάλτης του ΠΑΣΟΚ. Για να μην αφήσουμε να περάσουν νέες αναδιαρθρώσεις, για να αντρέψουμε τη νέα επίθεση, για να ανατρέψουμε τους ήδη ψηφισμένους νόμους. Για να μην πληρώσουμε την κρίση τους! Ο Γιωργάκης ούτε ελπίδα, ούτε αλλαγή φέρνει. Φέρνει τη νέα επίθεση, τη νέα καταστολή. Η μόνη δύναμη και η μόνη ελπίδα βρίσκεται στους ανυπόταχτους αγώνες της επόμενης μέρας και στην αντικαπιταλιστική αριστερά.

ΑΓΩΝΕΣ Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ