Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

Μάθημα σε τάξεις με α μ ί α ν τ ο ;;;


(και μας μιλάνε για «μεταρρυθμίσεις» στην Παιδεία;..)

Δεν θέλουμε να προκαλέσουμε πανικό αλλά μερικά πράγματα πρέπει να ειπωθούν δημόσια και άμεσα ώστε να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του...

Ακούγαμε καιρό τώρα σκόρπιες φήμες για την ύπαρξη αμιάντου στο κτίριο της Φιλοσοφικής. Οι φήμες αυτές δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν τον τελευταίο καιρό με τις επίσημες αναφορές-καταγγελίες καθηγητών της σχολής μας σε τμηματικές συνελεύσεις ότι αναγκάζονται να κάνουν μάθημα σε τάξεις όπου αυτοί κι οι φοιτητές είναι εκτεθειμένοι σε ένα επικίνδυνο και καρκινογόνο υλικό: τον αμίαντο!

Τι είναι ο αμίαντος;;

Ο αμίαντος είναι ένα ανθεκτικό πλην καρκινογόνο υλικό που στο παρελθόν χρησιμοποιούταν ευρέως στις κατασκευές κτιρίων. Οι ίνες του αμιάντου μπορούν να μεταφερθούν οπουδήποτε μέσω του άερα και να προκαλέσουν σοβαρές οργανικές βλάβες σε όποιον τις εισπνεύσει. Οι ασθένειες που ενδέχεται να προσβάλλουν τον άνθρωπο εκδηλώνονται έπειτα από χρονικό διάστημα 10 ως 40 ετών και τις περισσότερες φορές τα νοσήματα είναι αρκετά σοβαρά (αμιαντίωση, καρκίνος κ.α.). Είναι ενδεικτικό ότι όταν διαπιστώθηκε ότι στο κτίριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στις Βρυξέλλες είχε χρησιμοποιηθεί αμίαντος...αυτό εκκενώθηκε μέχρι ο αμίαντος να αφαιρεθεί.

Βέβαια, άλλο Ευρωπαϊκή Επιτροπή...κι άλλο Φιλοσοφική.;!

Εδώ, λοιπόν, στη Φιλοσοφική, στου Ζωγράφου ο αμίαντος όχι απλά εξακολουθεί να υπάρχει αλλά σε αρκετές περιπτώσεις επειδή κάποια πλακάκια, το πάτωμα, ο τοίχος έχουν σπάσει ή τριφτεί υπάρχει κίνδυνος άμεσης επαφής ή/και εισπνοής του επικίνδυνου αυτού υλικού. Οι φοιτητές βέβαια...ιδέα δεν έχουν για όλα αυτά αφού και όσοι ξέρουν, προς το παρόν τα συζητούν μεταξύ τους...άλλοι δε, (καθηγητές, κοσμήτορες, πρυτάνεις) που γνωρίζουν καιρό τώρα...δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς περιμένουν να γίνει(;;).

Τι κάνουμε;;

Ο αμίαντος λοιπόν που βρίσκεται ... πάνω μας(;), κάτω μας(;), κάπου ανάμεσά μας(;) στο κτίριο της Φιλοσοφικής πρέπει, όπου έχει βγει στην επιφάνεια, να επικαλυφθεί άμεσα με ειδικά υλικά (που υπάρχουν στην αγορά), από ειδικά συνεργεία κι αργότερα να αφαιρεθεί εντελώς. Όλα αυτά φυσικά και μπορούν να γίνουν αρκεί να υπάρχει η απαιτούμενη θέληση και φυσικά τα απαιτούμενα κονδύλια. Εδώ χρειάζεται κι η δική μας δραστηριοποίηση (αλλιώς ξέρετε...). Η υπάρχουσα κατάσταση βάζει σε κίνδυνο εμάς τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους εργαζόμενους στο πανεπιστήμιο (ιδίως τις καθαρίστριες). Δεν πρέπει να υπάρξει κανενός είδους ανοχή!

Απαιτούμε την άμεση κι υπεύθυνη ενημέρωση από την κοσμητεία όλων των φοιτητών της Φιλοσοφικής.

Απαιτούμε να σταματήσει η διεξαγωγή μαθημάτων στις αίθουσες όπου έχει διαπιστωθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα ώσπου να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες (κι αν δεν τις κλείσουν αυτοί θα τις κλείσουμε εμείς!!).

Στην γκρίζα Φιλοσοφική, με την γκρίζα φοιτητική καθημερινότητα και τη μαύρη εργασιακή προοπτική δεν θα ρισκάρουμε και την υγεία μας!

Κίνηση ΑΡιστερών ΦΙλοσοφικής (Κ.ΑΡ.ΦΙ.)

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (Ε.Α.Α.Κ) (συμμετέχουμε στην Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ)




Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007

Δωρεάν συγγράμματα. Τέλος εποχής;

Ελάχιστο καιρό μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση ανασυντάσσεται και επιτίθεται ξανά στα δικαιώματα της νεολαίας. Εκτός από σποραδικές προσπάθειες εφαρμογής του νέου νόμου πλαίσιο σε περιφερειακά κυρίως ιδρύματα, υλοποιεί ένα από τα κεντρικότερα σημεία του νέου νόμου-πλαίσιο με Προεδρικό Διάταγμα. Παίρνουμε τα πράγματα από την αρχή…

Το Προεδρικό Διάταγμα 226 για τα συγγράμματα που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της εφημερίδας της κυβέρνησης (ΦΕΚ) στις 20/11/2007 υλοποιεί στο συγκεκριμένο ζήτημα το νέο νόμο πλαίσιο.

Τι ακριβώς προβλέπει;

Α) Ενώ μέχρι σήμερα ίσχυε ότι οι σπουδαστές δικαιούνται δύο (2) συγγράμματα σε κάθε μάθημα που δηλώνουν στη γραμματεία, τώρα όπως σαφώς ορίζεται από το Προεδρικό Διάταγμα το σύγγραμμα θα είναι μόλις ένα (1)! Δηλαδή για προμηθευτούμε όσα χθες προσφέρονταν από τις σχολές, τώρα θα πρέπει να πληρώνουμε εμείς κάποια συγγράμματα! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αφού θέλουν τα δύο βιβλία να γίνουν ένα, αύριο θα θέλουν το ένα να γίνει κανένα! Είναι το πρώτο βήμα για τη μεταφορά ολόκληρου του οικονομικού βάρους των συγγραμμάτων από το κράτος στις πλάτες των σπουδαστών, και αυτονόητα καταργεί το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα που πρέπει να έχει η εκπαίδευση. Υψώνει ταξικούς φραγμούς αφού δεν έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα και για αγορά βιβλίων, όταν τα έξοδα είναι ήδη πολλά για τις σπουδές.

Β) Το μοναδικό σύγγραμμα λοιπόν που θα δικαιούμαστε ‘καλύπτει κατά το δυνατόν ολόκληρο ή το μεγαλύτερο μέρος της ύλης και του περιεχομένου του μαθήματος’. Άρα ενδέχεται η εξεταστέα και διδακτέα ύλη να μην καλύπτεται καν στο σύνολό της! Δύο δρόμοι ανοίγονται εδώ: είτε ο σπουδαστής βρίσκει βιβλία και σημειώσεις που καλύπτουν την ύλη με δική του ευθύνη και έξοδα, είτε, λες και είναι μαθητής στο λύκειο, υποχρεώνεται στην πράξη να μην χάνει διάλεξη για να ξέρει τι θα του ζητηθεί στις εξετάσεις από τους καθηγητές!

Γ) Με ευθύνη των γενικών συνελεύσεων των σχολών συντάσσονται κατάλογοι συγγραμμάτων (φέτος όριο είναι οι αρχές Μάρτη) για κάθε μάθημα, μέσα από τους οποίους οι σπουδαστές διαλέγουν αυτό που επιθυμούν. Η ελευθερία της επιλογής συγγράμματος υποτίθεται ότι αποτελεί το ατού για τους σπουδαστές. Όμως δεν είναι το δικαίωμα επιλογής, αλλά η ποσότητα και η ποιότητα εργασίας κατά τη συγγραφή και έκδοση ενός βιβλίου αυτό που του δίνει την αξία που έχει. Το δικαίωμα επιλογής δεν εξασφαλίζει τίποτα αφού είναι πολύ πιθανό κανένα από τα προτεινόμενα βιβλία του καταλόγου να μην καλύπτει το σκοπό ενός συγγράμματος: να κάνει κατανοητό το περιεχόμενο του μαθήματος, να μπορεί κανείς να το συμβουλευτεί στην εργασία, να αρκεί για τις εξετάσεις. Εμείς απαντάμε ότι αν περισσότερα συγγράμματα από ένα είναι απαραίτητα να μην διαλέγουμε, αλλά να δίνονται όλα δωρεάν και η ύλη να είναι με σαφήνεια καθορισμένη μέσα από αυτά.

Η κυβέρνηση δε χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ για το συγκεκριμένο μέτρο, απλά αντέγραψε τη βιβλιοκάρτα που προωθούσε το ΠΑΣΟΚ εν έτει 1995 και δεν ίσχυσε ποτέ εξαιτίας των σπουδαστικών αγώνων. Όσοι στηρίζουνε τη λεγόμενη μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση και φυσικά και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ χαίρονται που ‘επιτέλους σπάει το μονοπώλιο στα συγγράμματα’.

Να μην αφήσουμε να περάσει η κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, λαϊκή κατάκτηση από τους αγώνες της εποχής του δολοφονημένου φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα.

Είναι φανερό ότι αυτή όπως και οι άλλες διατάξεις του νέου νόμου πλαίσιο διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό παρόν (χωρίς άσυλο και συγγράμματα, αλλά με διαγραφές, manager και τετραετή επιχειρησιακά προγράμματα) για τους φοιτητές και ένα ζοφερό εργασιακό μέλλον. Ο αγώνας ενάντια στην αντιεκπαιδευτική τους πολιτική είναι διαρκείας και πρέπει να κλιμακωθεί.

Διεκδικούμε

-Δωρεάν βιβλία και λοιπά υλικά εφόδια για όλους τους φοιτητές.

-Ανατροπή του νέου νόμου πλαίσιο

-Όχι στο προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα.

Συνεχίζουμε

στο δρόμο του αγώνα...

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 29/11

ώρα 12 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Κίνηση ΑΡιστερών ΦΙλοσοφικής ε.α.α.κ.

(συμμετέχουμε στην Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ)


Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

Για μια μαχητική, ανεξάρτητη, αντικαπιταλιστική Αριστερά σε ΑΕΙ- ΤΕΙ


Κάλεσμα διαλόγου των σχημάτων της ΕΑΑΚ

Το ορμητικό ποτάμι του νικηφόρου φοιτητικού κινήματος της τελευταίας διετίας δε στέρεψε, συνεχίζει να ποτίζει το έδαφος του τρίτου γύρου των φοιτητικών κινητοποιήσεων και διαμορφώνει μια νέα κατάσταση για τη ριζοσπαστική αριστερά. Μια αριστερά που πρωταγωνιστεί, εξελίσσεται, αναπτύσσεται, ενιαιοποιείται. Δύο χρόνια καταλήψεων, απεργιών, διαδηλώσεων των εργαζομένων και της νεολαίας μπόρεσαν να ανατρέψουν τις ισορροπίες και στο πολιτικό σκηνικό, συνθέτοντας μια νέα κατάσταση δυνατοτήτων για το κίνημα και αναγκαιότητας μιας πραγματικής επαναστατικής αριστεράς.

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων και της καταστολής τα κεντρικά μέτωπα που ανοίγουν αφορούν το ασφαλιστικό και το προχώρημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Η ουσιαστική στήριξη του συμπολιτευόμενου ΠΑΣΟΚ συμβάλλει στη προώθηση του βασικού κορμού των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της κοινωνικής ασφάλισης, όπως αυτές έχουν διατυπωθεί στις κατευθύνσεις της ΕΕ. Ταυτόχρονα η είσοδος του ΛΑΟΣ στη βουλή, συμβάλλει στην προώθηση της αστικής στρατηγικής πιέζοντας και νομιμοποιώντας πλέον πιο συντηρητικές και αντιδραστικές κατευθύνσεις.

Το φοιτητικό κίνημα λειτουργεί σαν παράδειγμα όσον αναφορά τις πρακτικές, το πολιτικό προσανατολισμό και τις κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες που κατάφερε να συγκροτήσει. Με πραγματικές υλικές νίκες όπως το σπάσιμο της συντριπτικής δικομματικής συναίνεσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το μπλοκάρισμα της συνταγματικής αναθεώρησης και της αναθεώρησης του άρθρου 16 και την απονομιμοποίηση του νέου Νόμου- Πλαίσιο, αναδεικνύουν την δυνατότητα των κοινωνικών κινημάτων να διεμβολίζουν το κεντρικό πολιτικό σκηνικό και να ακυρώσουν στην πράξη κυρίαρχες κυβερνητικές επιλογές, καθορίζοντας τις εξελίξεις.

Το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να απαντήσει συνολικά σε κάθε επιθετική κίνηση από την πλευρά του υπουργείου και με τις αντίστοιχες αιχμές να συγκροτήσει πανελλαδικά οργανωμένους, μαζικούς και ριζοσπαστικούς αγώνες, βάζοντας σημαντικά εμπόδια στο προχώρημα της αναδιάρθρωσης, στη συγκρότηση του ΚΕΧΑΕ και στην υλοποίηση των κατευθύνσεων της Μπολόνια. Ένα τέτοιο φοιτητικό κίνημα πυροδότησε σημαντικές κοινωνικές εκρήξεις όπως αυτή της απεργίας των δασκάλων και συντέλεσε στη ριζοσπαστικοποίηση ευρύτερων κομματιών της νεολαίας και στη συγκρότηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου που καθυστέρησε συνολικά τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς (ασφαλιστικό) εκφράζοντας ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας.

Αποτέλεσμα αυτής της ριζοσπαστικοποίησης μέσω του πανεκπαιδευτικού κινήματος είναι οι μαθητικές καταλήψεις, που με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους αποτελούν απάντηση στο προχώρημα της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της Α΄βάθμιας και Β΄βάθμιας εκπαίδευσης (Βάση του 10, εντατικοποίηση, αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής, ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ, πειθάρχηση- μαθητοδικεία).

Όλη η προηγούμενη περίοδος που σημαδεύτηκε από την έκρηξη των κοινωνικών αγώνων και μαζικές διεργασίες στην κοινωνία και τη νεολαία, επαναφέρει στο προσκήνιο την υπόθεση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πολύ περισσότερο στον χώρο των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ επανέρχεται με αναβαθμισμένο τρόπο η συζήτηση για την ενδυνάμωση αυτής της Αριστεράς. Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση, ως το πιο επιτυχημένο εγχείρημα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε ΑΕΙ και ΤΕΙ απευθύνει κάλεσμα και θα συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις σε αυτή τη διαδικασία. Διαδικασία που δεν μπορεί να αφορά τους επίσημους φορείς της Αριστεράς όπως αυτοί εκφράζονται στους χώρους του πανεπιστημίου.

Από τη μία η ΠΚΣ επενδύει στρατηγικά σε μια λογική κινημάτων διαμαρτυρίας που θα είναι «ουραγοί» των πολιτικών πρωτοβουλιών του Κόμματος, υποτιμώντας τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα σύγχρονων κοινωνικών που θα πετυχαίνουν υλικές νίκες. Η ΠΚΣ θεωρεί πως η δική της οργανωτική ανάπτυξη και εκλογική καταγραφή θα σημαίνει αναζωογόνηση για το κίνημα, γι’ αυτό και αποφεύγει να εμπλέκεται σε κινήματα που δεν «ελέγχει» συνήθως παίζοντας και τον ρόλο αναχώματος σε αυτά, εκφράζοντας συνολικά τη λογική που έχει το ΚΚΕ για την παρέμβασή του στα κοινωνικά μέτωπα. Έτσι βρισκόμενη πίσω από τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος, από την αρχή της φετινής χρονιάς επιχειρεί με κάθε τρόπο να σπάσει την ενιαία έκφραση του πανεκπαιδευτικού μετώπου (καταγγελία ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, παράκαμψη διαδικασιών των συλλόγων, ξεχωριστές πορείες, ανύπαρκτα συντονιστικά κλπ), ενώ σήμερα επιμένει στον περιορισμό του γενικού στόχου του κινήματος γύρω από τη μη εφαρμογή όψεων των μεταρρυθμίσεων και όχι της πλήρους ανατροπής τους. Ίσως το πιο σημαντικό βέβαια είναι, πως σε επίπεδο πολιτικής γραμμής και περιεχομένου, συγκλίνει με την πολιτική του αστικού εκσυγχρονισμού ενσωματώνοντας όψεις της αστικής πολιτικής (ειδίκευση, αναβάθμιση, εντατικοποίηση, εξετάσεις) αδυνατώντας να συγκρουστεί με τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής και την ουσία της αναδιάρθρωσης. Χαρακτηριστικό σε αυτή την περίοδο είναι πως επιμένει σε μια λογική γενικόλογης καταγγελίας περί ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων. Ταυτόχρονα ανοίγει το ζήτημα της κοινοτικής οδηγίας για τα ΚΕΣ, με συντεχνιακό τρόπο αδυνατώντας να αντιληφθεί τη συμπίεση των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων του συνόλου φοιτητών και σπουδαστών (ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, ΚΕΣ) και την ενοποίησή τους σε μια μάχιμη πολιτική κατεύθυνση.

Από την άλλη το ΔΑΡΑΣ, κινούμενο στην ίδια γενική λογική, είναι ο πιο επιφανής εκπρόσωπος της Αριστεράς της διαχείρισης και των «βελτιωτικών προτάσεων» στα πανεπιστήμια. Κάνει μερική κριτική στις μεταρρυθμίσεις αποφεύγοντας να αγγίξει τον πυρήνα τους, αφού οι θέσεις τους έρχονται να συμπληρώσουν τους βασικούς άξονές τους. Γι’ αυτό το λόγο και αποφεύγει να πλήξει συμφέροντα μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια τα οποία θα μπορούσαν να βολευτούν με μια πιο «δημοκρατική μεταρρύθμιση», περιόριζε την στόχευση του αγώνα στο άρθρο 16 επιμένοντας σε μια σημειολογία περί «γενιάς του άρθρου 16», υπερασπίζεται το αντι-νομοσχέδιο του ΣΥΝ για τον Νόμο- Πλαίσιο το οποίο ενσωματώνει βασικές πτυχές ακόμα και των επιλογών του Υπουργείου, ενώ την ίδια στιγμή προσπαθεί μέσω του ΣΥΝ να παρουσιασθεί ως αυτόκλητος «εκπρόσωπος των κινημάτων». Ενώ πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΝ αποτέλεσαν τον πιο στενό σύμμαχο του υπουργείου, στη πρωτοβουλία των 1000. Τέλος απέφευγε να τίθεται στο στόχαστρο η ΕΕ, όταν ο ΣΥΝ συνυπέγραφε σε επιτροπές μορφωτικών υποθέσεων της ΕΕ τη Μπολόνια.

Στην υπόθεση μιας άλλης Αριστεράς στο πανεπιστήμιο, δε μπορεί να συμβάλλει η ενδυνάμωση αυτών των παρατάξεων αλλά ούτε και μιας λογική «Αριστερής Ενότητας» όπως παρουσιάζεται τελευταία. Αυτή κινείται στη λογική του αντινεοφιλελεύθερου μετώπου στο μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο καλεί τους φοιτητές να στηρίξουν (βασικά σε εκλογικές διαδικασίες γιατί στην καθημερινή πράξη δεν εμφανίζεται πουθενά) μια αχρωμάτιστη και εν τέλει ενσωματώσιμη Αριστερά της minimum συμφωνίας και της ευκαιριακής συγκόλλησης. Η λογική αυτή στηρίζεται στην υπόθεση ότι η Αριστερά είναι χρήσιμη όταν αθροίζει υπάρχοντα πολιτικά δυναμικά, και όχι όταν προωθεί εκείνο το μάχιμο πολιτικό περιεχόμενο και μορφές πάλης που μπορούν να αγκαλιάζονται από τους φοιτητές, να οικοδομούν νικηφόρα κινήματα και να αλλάζουν κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς.

Τα σχήματα της ΕΑΑΚ παίξανε και συνεχίζουν να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των φοιτητικών κινητοποιήσεων, με την πολιτική πάλη μέσα στους Συλλόγους, τη ζύμωση απόψεων, τη χάραξη ενιαίου σχεδιασμού αντιπαράθεσης με την αστική πολιτική σε όλες τις περιόδους. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της κοινωνικής εξέγερσης των τελευταίων δυο χρόνων συνέβαλλαν καθοριστικά στις εξελίξεις:

Τροφοδότησαν το κίνημα με ένα μάχιμο πολιτικό περιεχόμενο τέτοιο που να αναδεικνύει και να αμφισβητεί συνολικά τον ρόλο του πανεπιστημίου και τον πυρήνα της αστικής πολιτικής στην εκπαίδευση και στην εργασία, καθώς και όλους τους επιμέρους στόχους που επιλέγει η κυβέρνηση να προωθήσει στην περίοδο. Το πλαίσιο αυτό εγγυήθηκε την ενότητα του φοιτητικού κινήματος, τη στοίχιση γύρω από αυτό χιλιάδων φοιτητών, την ουσιαστική αντιπαράθεση με την αστική πολιτική, την προώθηση αιτημάτων πάλης και διεκδίκησης των φοιτητών σύμφωνα με τις ανάγκες τους, πετυχαίνοντας νίκες.

Συνέβαλαν στην οργάνωση του κινήματος, επέμεναν στην προώθηση αμεσοδημοκρατικών μορφών οργάνωσης του κινήματος (Συντονιστικές Επιτροπές), προώθησαν λογικέ ενιαίας δράσεις όλων των Συλλόγων μέσα στο Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Με οδηγό τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων το συντονιστικό χαράζει ένα βασικό, ενιαίο αγωνιστικό βηματισμό σε όλη τη διάρκεια του κινήματος σε τοπικό αλλά και πανελλαδικό επίπεδο.

Προέβαλλαν επιτακτικά την ανάγκη το φοιτητικό κίνημα να αναζητήσει και να συντονιστεί με τους φυσικούς του συμμάχους, τον κόσμο της εργασίας, με πραγματικούς και όχι φαντασιακούς όρους. Το πολιτικό πλαίσιο αναδείκνυε τη σύνδεση των εξελίξεων στην εκπαίδευση με αυτές στους χώρους δουλειάς, διαμόρφωνε κοινά αιτήματα πάλης, ενώ τα συντονιστικά απεύθυναν συνεχές αγωνιστικό κάλεσμα στα εργατικά Σωματεία να μπουν στον αγώνα και στις ομοσπονδίες να κηρύξουν απεργίες, παρά την προδοτική αδιαφορία και την εχθρική στάση των τελευταίων. Καθοριστική ήταν η συμβολή των σχημάτων της ΕΑΑΚ στην οικοδόμηση ενός συμπαγούς πανεκπαιδευτικού μετώπου των Φοιτητικών Συλλόγων με όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της εκπαίδευσης, των φοιτητών με τους δάσκαλους, τους καθηγητές Β΄βάθμιας και Γ΄βάθμιας εκπαίδευσης.

Τέλος έδωσαν τη μάχη το κίνημα να υιοθετήσει ριζοσπαστικές και κινηματικές πρακτικές που αμφισβήτησαν στην πράξη την αστική νομιμότητα επιλέγοντας τις καταλήψεις, τις μαζικές διαδηλώσεις και τη συγκρουσιακή λογική. Τέτοιες επιλογές χαρακτηρίζουν το κίνημα και αποτελούν συστατικό κομμάτι της φυσιογνωμίας του.

Η ΕΑΑΚ γεννήθηκε μέσα από τις μεγαλειώδεις νεολαιίστικες κινητοποιήσεις του 1990-91 και αποτελεί το πλέον επιτυχημένο μόρφωμα της επαναστατικής αριστεράς στα πανεπιστήμια. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ είναι πολιτικο-συνδικαλιστικές συλλογικότητες που δρουν σε κάθε σχολή και αποτελούν το βασικό κύτταρο της ΕΑΑΚ. Επιδιώκοντας την ενιαία συντονισμένη παρέμβαση στα ελληνικά πανεπιστήμια και ΤΕΙ, τα σχήματα συντονίζονται ανά πόλεις και πανελλαδικά μέσα από το πανελλαδικό συντονιστικό διήμερο. Αντιπαρατίθενται σε όλη τη γραμμή της αστικής πολιτικής, την οποία αντιμετωπίζουν με μια συνολική αντικαπιταλιστική οπτική σε σχέση με τα κύρια μέτωπα της ταξικής πάλης σε εκπαίδευση- εργασία- δημοκρατικά δικαιώματα- ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Αναζητούν τους δρόμους μιας ευρύτερης αμφισβήτησης του τρόπου με τον οποίο ένας νέος σήμερα ζει και σπουδάζει, και αντιπαραβάλλουν ένα πρότυπο αγωνιζόμενου νέου, απέναντι στα κυρίαρχα πρότυπα. Συμβάλλουν στην μάχη για την αυτοτελή συγκρότηση του πολιτικού χώρου μιας Αριστεράς ανεξάρτητης, ανατρεπτικής και νικηφόρας. Παλεύουν για ένα φοιτητικό κίνημα ανεξάρτητο, αμεσοδημοκρατικό, αντικυβερνητικό και νικηφόρο, που θα συγκρούεται με κάθε όψη της κυβερνητικής πολιτικής, θα δημιουργεί τις δικές του μορφές οργάνωσης, αυτοτελείς και ανεξάρτητες από την κατεστημένη πολιτική των εκπροσώπων και των επιτελείων.

Η ΕΑΑΚ βγαίνοντας δυναμωμένη από το διήμερό της, απευθύνει κάλεσμα σε ανεξάρτητα σχήματα, συλλογικότητες, ανένταχτους αγωνιστές και οργανωμένες δυνάμεις να ενισχύσουν και συμβάλλουν την ενιαία παρουσία της ριζοσπαστικής αριστεράς πρώτα και κύρια στο φοιτητικό κίνημα. Θεωρούμε πως η συζήτηση για τη διεύρυνση της ΕΑΑΚ, είναι αποτέλεσμα των αγώνων της τελευταίας διετίας όπου μας δόθηκε η ευκαιρία να βρεθούμε κάτω από ένα ενιαίο περιεχόμενο με διαφορετικούς χώρους και να δώσουμε κοινές μάχες. Από αυτή τη σκοπιά θέλουμε να βαθύνουμε τη συζήτηση στην κατεύθυνση τοποθέτησης αυτών των δυνάμεων γύρω από τα κεκτημένα της ΕΑΑΚ. Πρωταρχικό για μας, είναι το ζήτημα του πολιτικού περιεχομένου που χτίσθηκε στην πορεία 17 χρόνων ιστορίας των σχημάτων. Με σαφή αντικυβερνητικό, αντίΕΕ και αντιδιαχειριστικό προσανατολισμό, όπως αποτυπώνεται και στα κείμενα κατάληξης των πανελλαδικών συντονιστικών. Συστατικό στοιχείο της φυσιογνωμίας της ΕΑΑΚ είναι η πολιτική, οικονομική και ιδεολογική ανεξαρτησία από το κράτος και τους μηχανισμούς του, από τις καθεστωτικές παρατάξεις, τα αστικά κόμματα (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ), το καθηγητικό κατεστημένο. Ταυτόχρονα για μας έχει σημασία ο τρόπος λειτουργίας της ΕΑΑΚ, η λειτουργία δηλαδή με βάση τα σχήματα και σαφή πολιτικό προσανατολισμό και σχέδιο στην παρέμβαση στους Φοιτητικούς και Σπουδαστικούς Συλλόγους. Έτσι, για όποιον θέλει να θεωρεί τον εαυτό του κομμάτι της ΕΑΑΚ, είναι ξένη κάθε λογική παραταξιακής λειτουργίας ή υποπαράταξης, διαχωρισμένων σχημάτων, από τα πάνω αποφάσεων και κομματικής εξάρτησης. Τέλος θεωρούμε σημαντική τη συμβολή της ΕΑΑΚ στην φυσιογνωμία της ριζοσπαστικής αριστεράς ευρύτερα στην κοινωνία. Τοποθετούμαστε δίπλα και ενισχύουμε τα εγχειρήματα παρέμβασης αυτής της αριστεράς στα κοινωνικά μέτωπα (Παρεμβάσεις- Συσπειρώσεις- Κινήσεις, σχήματα γειτονιάς κλπ) και θεωρούμε πως είναι κομβικό η ΕΑΑΚ να συμβάλλει με το δικό της τρόπο στην προσπάθεια ενιαιοποίησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στη κοινωνία.

Με βάση τα παραπάνω και με κληρονομιά την πολιτική κουλτούρα της ΕΑΑΚ βλέπουμε δημόσιου διαλόγου που θα βγάλουν όλο το δυναμικό της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με ενιαίο σχέδιο απέναντι στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς σε ότι αφορά το φοιτητικό κίνημα. Παράλληλα διαδικασίες δημόσιας τοποθέτησης για το ζήτημα της διεύρυνσης της ΕΑΑΚ από οποιονδήποτε ενδιαφέρει αυτό το ζήτημα που θα μπορούν να έχουν σαφή μετρήσιμα και αποτιμήσιμα αποτελέσματα το επόμενο διάστημα, με ορίζοντα την ένταξη δυνάμεων στα ΕΑΑΚ στη βάση των κεκτημένων που περιγράψαμε.

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

Ιδιωτικά πανεπιστήμια από την πίσω πόρτα;;



Τα δύο τελευταία χρόνια η πλειοψηφία των φοιτητών και της εκπαιδευτικής κοινότητας συνενώθηκαν εναντίον της αναθεώρησης του άρθρου 16 δηλαδή εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στο ζήτημα αυτό σημειώθηκε και μια μεγάλη νίκη του φοιτητικού κινήματος αφού τελικά η αναθεώρηση του άρ. 16 κατέρρευσε μετά την αναγκαστική «κωλοτούμπα» του ΠΑΣΟΚ που αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τη διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης λόγω της πίεσης των φοιτητών και των καταλήψεων.


Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση της ΝΔ πάει να περάσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια από την πίσω πόρτα. Πώς;; Επικαλείται την κοινοτική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών. Αν εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία τότε τα πτυχία των Κ.Ε.Σ. (που υπάγονται μέχρι σήμερα στο υπουργείο εμπορίας...και δικαίως αφού κάνουν εμπόριο «γνώσεως» και πτυχίων) θα αναγνωριστούν ως ισότιμα με τα δικά μας.


Τι είναι όμως τα Κ.Ε.Σ. και ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας;;

Τα Κ.Ε.Σ. είναι ιδιωτικά ιδρύματα που προσφέρουν δίχρονα ή τρίχρονα προγράμματα σπουδών επικαλούμενα συνήθως τη συνεργασία με κάποιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Οι σπουδές στα Κ.Ε.Σ. φυσικά είναι χαμηλότατης ποιότητας, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, χωρίς ουσιαστική συνεισφορά στην κοινωνία και τους αποφοίτους τους. Με τα εξειδικευμένα προγράμματα σπουδών «τιποτολογίας» που προσφέρουν, καταδικάζουν τους εξειδικευμένους αποφοίτους τους στην αιώνια εργασιακή περιπλάνηση, χωρίς κατοχύρωση δικαιωμάτων. Παράγουν δηλαδή ειδικευμένο, φτηνό προσωπικό για τις εταιρείες και τίποτα παραπάνω. Αυτή είναι η αποστολή τους: να κάνουν εμπόριο «γνώσης» και να εκπαιδεύουν ένα φθηνό ανθρώπινο δυναμικό για τις επιχειρήσεις.

Βάσει αυτής της πραγματικότητας εμείς χωρίς δεύτερη σκέψη πρέπει να απαιτήσουμε κατάργηση των Κ.Ε.Σ. αφού έρχονται σε αντίθεση με το άρθρο 16 του Συντάγματος και λειτουργούν ανταγωνιστικά με τα δημόσια πανεπιστήμια. Αυτό όμως δεν φτάνει!

Στα Κ.Ε.Σ. σπουδάζουν νέοι και νέες που είτε δεν κατάφεραν να περάσουν στο πανεπιστήμιο είτε δεν κατάφεραν να περάσουν στη σχολή που ήθελαν. Τα Κ.Ε.Σ. είναι εχθροί των δημόσιων πανεπιστημίων αλλά οι φοιτητές των Κ.Ε.Σ. είναι συνάδελφοί μας που απλά δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να σπουδάσουν σε δημόσιο πανεπιστήμιο. Αναγκάζονται λοιπόν να πληρώνουν για σπουδές που δεν τους δίνουν ούτε ουσιαστική γνώση αλλά ούτε και κανένα εργασιακό δικαίωμα.

Η θέση λοιπόν «κατάργηση των Κ.Ε.Σ.» και μόνο, όπως την εκφράζει π.χ. η ΠΚΣ, είναι μια θέση που δεν παίρνει υπόψη τους χιλιάδες φοιτητές των Κ.Ε.Σ. και δημιουργεί εμφύλιο μες στη σπουδάζουσα νεολαία. Είναι μια θέση ελλιπής κι επικίνδυνη.

Εμείς λέμε ότι παράλληλα με την κατάργηση των Κ.Ε.Σ. πρέπει απαραίτητα να απαιτούμε δύο ακόμη πράγματα:

*Ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς εξεταστικούς, οικονομικούς και ταξικούς φραγμούς ώστε να μπορούν να μην αποκλείεται η πρόσβαση κανενός στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση και

Ô νιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους δηλαδή άρση των διαχωρισμών σε ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΕΣ, ΙΕΚ που δημιουργούν αποφοίτους διαφόρων ταχυτήτων, με περισσότερα ή λιγότερα εργασιακά δικαιώματα άρα και διαφορετικά συμφέροντα.

Οι φοιτητές πρέπει να ζητάμε την ενιαιοποίηση της εκπαίδευσης σε ανώτερο επίπεδο βάσει των αναγκών μας και των αναγκών της κοινωνίας. Λογικές που θέλουν τους φοιτητές πανεπιστημίων απέναντι στους φοιτητές των Κ.Ε.Σ. ή χωρισμένους με αυτούς των Τ.Ε.Ι. είναι «δεξιές» λογικές που τελικά δεν λύνουν κανένα πρόβλημα. Με την κατάργηση των διαφόρων βαθμίδων της μεταλυκειακής εκπαίδευσης (ΑΕΙ-ΤΕΙ κλπ) και τα ενιαία πτυχία ενοποιούμαστε σε μεγάλο βαθμό ως νεολαία βάσει των κοινών μας δικαιωμάτων και της κοινής μας προοπτικής. Κι αυτό είναι απαραίτητος όρος για να μπορούμε να διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει...

Κίνηση ΑΡιστερών ΦΙλοσοφικής

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση

(συμμετέχουμε στην Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ)

Φοιτητές στο εδώλιο...

Φοιτητές στο εδώλιο...

Οι μηνύσεις δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν

Το διάστημα Σεπτεμβρίου − Νοέμβριου του 2005, στην Ξάνθη και στην Κομοτηνή διεξήχθησαν κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των φοιτητικών λεσχών.

Οι πρυτανικές αρχές τότε εναρμονιζόμενες πλήρως με τις επιταγές της κυβέρνησης και της Ε.Ε προσπάθησαν να καταργήσουν ένα κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος, όπως είναι η δημόσια και δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές.

Απέναντι σε αυτήν τους την προσπάθεια βρήκαν τον Σύλλογο Φοιτητών της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης που σε αλλεπάλληλες Γενικές Συνελεύσεις τις κατήγγειλαν και προχώρησε σε δυναμικές κινητοποιήσεις.

Οι δυναμικές μορφές πάλης που επέλεξαν οι φοιτητές, μέσα από τα συλλογικά τους όργανα, τα σπασίματα διαγωνισμών για την ιδιωτικοποίηση, οι παραστάσεις διαμαρτυρίας στη σύγκλητο, η καταγγελία του εν λόγω πρύτανη και των πεπραγμένων του στην τοπική κοινωνία είχαν σαν αποτέλεσμα απειλές εναντίον συνδικαλιστών φοιτητών που πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις τόσο από τον τότε πρύτανη και νυν αντιπρύτανη κ. Καραμπίνη, όσο και από τον τότε αντιπρύτανη και νυν πρύτανη κ. Σιμόπουλο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι χειρισμοί του κ. Καραμπίνη στο συγκεκριμένο ζήτημα και η πρεμούρα του να ξεμπερδεύει με το κεκτημένο της δημόσιας και δωρεάν σίτισης στις πόλεις της Ξάνθης και της Κομοτηνής είχαν οδηγήσει το υποχρηματοδοτούμενο Δ.Π.Θ στην κατάρτιση δυο συμβάσεων −μια με το Ε.Ι.Ν και μια με τον επιχειρηματία Χούτο− που αφορούσαν και οι δύο την παροχή των ίδιων υπηρεσιών, αυτών της σίτισης των φοιτητών, για το ίδιο χρονικό διάστημα, αυτό του Σεπτεμβρίου − Νοεμβρίου!!

Στις 13 Φεβρουαρίου του 2006 ο εργολάβος Χούτος, εξοργισμένος από τον αγώνα του Συλλόγου Φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της σίτισης κατέθεσε μήνυση εναντίον του Συλλόγου φοιτητών Ξάνθης και του φοιτητή Λευτέρη Μπέτση.

Ο αντιπρύτανης κ Καραμπίνης προθυμοποιήθηκε τότε να μπει βασικός μάρτυρας υπεράσπισης του συγκεκριμένου επιχειρηματία και αποδέχτηκε τον ρόλο του μάρτυρα κατηγορίας εναντίον του Συλλόγου Φοιτητών και του φοιτητή.

Δυο μέρες μετά (στις 15 Φεβρουαρίου του 2006) η κατάθεση της μήνυσης του ίδιου του αντιπρύτανη κ Καραμπίνη εναντίον του συμφοιτητή ήταν αρκετή για να καταλάβουμε σε ποιο δρόμο έμπαινε το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Αφορμή για τις μηνύσεις υπήρξε δημόσια τηλεφωνική τοποθέτηση του συμφοιτητή μας σε τοπικό κανάλι όπου υπερασπίστηκε τις αποφάσεις των γενικών μας συνελεύσεων και διατύπωσε ανοιχτά τα ερωτήματα τα οποία είχε θέσει ο Σύλλογος μας. Τα ερωτήματα αυτά είχαν να κάνουν με τη διάθεση των κονδυλίων που προορίζονται για τη σίτιση των φοιτητών, προέκυπταν δε, από την πρωτοφανή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει το καθεστώς της σίτισης στις πόλεις της Ξάνθης και της Κομοτηνής το επίμαχο χρονικό διάστημα. Οι φοιτητές μέσα από τα συλλογικά τους όργανα έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να ελέγχουν το έργο της διοίκησης του πανεπιστήμιου. Με βάση αυτήν την αρχή ο Σύλλογος Φοιτητών έθεσε σαν ερώτημα το ποια θα είναι η κατάληξη των περίπου 500.000 ευρώ που αποτελούν την κρατική χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών σίτισης των φοιτητών στις πόλεις της Ξάνθης και της Κομοτηνής.

Το γεγονός ότι η μήνυση βασίστηκε σε σκόπιμη διαστρέβλωση και παραποίηση των λόγων του συμφοιτητή μας αρχικά από δημοσιογράφο τοπικού καναλιού και εν συνεχεία από τον ίδιο τον αντιπρύτανη κάποιοι δεν το αναγνώρισαν τότε.

Το γεγονός ότι αυτός ο «δημοσιογράφος» συνεχώς εξαπέλυε χυδαίες επιθέσεις εναντίον του Συλλόγου Φοιτητών και συγκεκριμένων φοιτητών προκειμένου να συκοφαντήσει τον αγώνα για δημόσια και δωρεάν σίτιση, προμήνυε τη συμπαιγνία ανάμεσα σε αυτόν και τους πρυτάνεις με στόχο την επαναφορά των διώξεων στα πανεπιστήμια μετά από χρόνια.

Αυτή η συμπαιγνία επιβεβαιώθηκε όταν βασικοί μάρτυρες κατηγορίας εναντίον του φοιτητή μπήκαν ο «δημοσιογράφος» παπαδόπουλος, ο πρύτανης κ Σιμόπουλος και ο αντιπρύτανης κ Σταματόπουλος.

Η διαταγή του αντιπρύτανη κ Καραμπίνη λίγους μήνες μετά για διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης (ΕΔΕ) με πρόσχημα ανύπαρκτες φθορές στην υπό κατάληψη πρυτανεία, στοχοποίησε ακόμη δυο φοιτητές από την Κομοτηνή και τους οδήγησε στον εισαγγελέα για ανακρίσεις.

Όμως η κατάθεση της εξοντωτικής αγωγής του αντιπρύτανη εναντίον του συμφοιτητή μας Λευτέρη Μπέτση στις 14 Νοεμβρίου του 2006, δηλαδή δέκα μήνες μετά τη μήνυση και ένα χρόνο μετά την επίμαχη εκπομπή, συνιστά γεγονός πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα που μας φέρνει στη μνήμη εποχές που οι δικαστικές διώξεις φοιτητών ήταν μια καθημερινότητα.

Όταν ένας ακαδημαϊκός δάσκαλος απαιτεί 200.000 ευρώ αποζημίωση για ηθική βλάβη από ένα φοιτητή και ένα χρόνο φυλάκισή του, καθώς και άμεση εκτέλεση της απόφασης, δηλαδή άμεση ηθική και κοινωνική εξόντωση του φοιτητή του, προφανώς δεν το κάνει για την ηθική του δικαίωση.

Εξάλλου η κατάθεση των πρακτικών συγκλήτων ως πειστήριο της αγωγής δείχνει ότι ο αντιπρύτανης δεν διστάζει να μεταφέρει την πολιτική αντιπαράθεση μέσα στα συλλογικά όργανα του πανεπιστημίου στα δικαστήρια.

Η απάντηση του Συλλόγου Φοιτητών στις άνω ποινικές διώξεις ήταν το συμβολικό κτίσιμό του γραφείου του αντιπρύτανη μετά από απόφαση μαζικής Γενικής Συνέλευσης.

Η αυτεπάγγελτη επέμβαση του εισαγγελέα ήταν ενδεικτική των διαθέσεων της κυβέρνησης απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, αφού 6 φοιτητές απομονώθηκαν ανάμεσα σε δεκάδες και θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τρία «αδικήματα» (παράνομη βία, παράνομη είσοδος και παραμονή, παράνομη παρακώλυση της χρήσης ξένου ολικά πράγματος).

Σήμερα οι συμφοιτητές μας Λευτέρης Μπέτσης, Χάρης Μπούσουλας, Φοίβος Ρωμαντζής, Παναγιώτης Μουσταφέλος, Σταύρος Φωτεινόπουλος και Βαγγέλης Τσιμίγκας, είναι κατηγορούμενοι για μια συλλογική κινητοποίηση.

Όμως με ποια κριτήρια επιλέχτηκαν 6 ανάμεσα σε δεκάδες;;

Απάντηση σε αυτό έδωσε η κατάθεση στον εισαγγελέα του ίδιου του κ Καραμπίνη, του οδηγού του κ Καραμπίνη, της γραμματέας του κ Καραμπίνη και δυο μεταπτυχιακών φοιτητών του κ Καραμπίνη.

Μάλιστα ο οδηγός του αντιπρύτανη κατονόμασε τους 6 φοιτητές με βάση ανώνυμο τηλεφώνημα το οποίο ισχυρίζεται ότι δέχτηκε λίγες μέρες αργότερα από άγνωστο άτομο. Κατάθεση εμπνευσμένη από τα χρόνια της χούντας...

Επίσης, τα τμήματα έδωσαν, χωρίς να συνεδριάσουν ποτέ, τα στοιχεία και τις φωτογραφίες των 6 στην εισαγγελία.

Είναι γνωστό ότι ο Λευτέρης Μπέτσης δεν συμμετείχε σε εκείνη την κινητοποίηση, καθώς αυτή έγινε για λόγους αλληλεγγύης προς αυτόν. Παρ’ όλα αυτά η γραμματέας και ο οδηγός του αντιπρύτάνη, καθώς και ο ίδιος ο αντιπρύτανης κατέθεσαν ΨΕΥΔΩΣ στον εισαγγελέα ότι πρωτοστάτησε στο γεγονός.

Στον Λ. Μπέτση και στους υπόλοιπους 5 συμφοιτητές μας, προσωποποιείται η δίωξη ενός μαζικού φορέα και των συλλογικών του αποφάσεων και κινητοποιήσεων.

ØΌλοι στις δίκες του συμφοιτητή μας στις 8 και 13 Νοεμβρίου- Αμεση αθώωση του Λ. Μπέτση και των υπολοίπων συναδέλφων μας που διώκονται

ØΝα αποσυρθούν ΤΩΡΑ όλες οι μηνύσεις

Ø Αλληλεγγύη στους διωκόμενους συμφοιτητές μας

ØΗ ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων δεν θα περάσει

ØΈξω οι εισαγγελείς από τα πανεπιστήμια – Κάτω τα χέρια από το άσυλο

ØΔημόσια και δωρεάν σίτιση –στέγαση για όλους τους φοιτητές

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007

ΙΣΟΤΙΜΗΣΗ ΚΟΛΕΓΙΩΝ ΜΕ ΑΕΙ – ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΙΣΟΤΙΜΗΣΗ ΚΟΛΕΓΙΩΝ ΜΕ ΑΕΙ – ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ

ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Ολοκληρώνεται επισήμως σήμερα η προθεσμία που είχε η Ελλάδα να ενσωματώσει στην εθνική της νομοθεσία την «επίμαχη» ευρωπαϊκή Οδηγία 36/2005, σύμφωνα με την οποία πρέπει να χορηγούνται επαγγελματικά δικαιώματα στους πτυχιούχους των ελληνικών κολεγίων που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά ιδρύματα. Ουσιαστικά μιλάμε για την ισοτίμηση της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τα ΑΕΙ, μέσω της αναγνώρισης των πτυχίων των κολεγίων ως ισότιμων με αυτά των δημοσίων πανεπιστημίων! Η εισήγηση του Εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ήταν ξεκάθαρη: ή η Ελλάδα συμμορφώνεται ή το πρόστιμο αρχίζει να τρέχει... Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλει το Νόμο της και το πρόστιμο αρχίζει να ισχύει από σήμερα.

Οι ισχυρισμοί τους γνωστοί και επαναλαμβανόμενοι... Κάθε μέρα που περνάει η κυβέρνηση θα «πιέζεται» ακόμη περισσότερο να «συμμορφωθεί»! Δεν θα μπορούν υποτίθεται να αντιταχθούν στη θέληση της Μεγάλης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το είπε και ο Βενιζέλος, στο πλαίσιο της ψευδεπίγραφης κόντρας του με τον Γιωργάκη, λίγους μήνες πριν: «υπάρχει κι άλλη οδός πέρα από την κατάργηση του άρθρου 16». Πράγματι για κάτι τέτοιο μιλάμε. Αν εφαρμοστεί η απόφαση, εμμέσως αναγνωρίζεται η λειτουργία μη κρατικών ΑΕΙ, ιδιωτικών και κερδοσκοπικών, τα οποία θα χορηγούν ισότιμα πτυχία και άρα ισότιμα επαγγελματικά δικαιώματα με τους αποφοίτους των ΑΕΙ.

ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΕΓΙΟΥ

Η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών είναι εξαιρετικά αμφίβολη. Η εξειδικευμένη άρα και αναλώσιμη «γνώση» που παρέχεται από τα κολέγια είναι τόσο φανερά υποταγμένη στις επιχειρήσεις, που δεν ελέγχεται καν από φορείς του Υπουργείου Παιδείας, αλλά από αυτό του Εμπορίου και της Ανάπτυξης. Τους απόφοιτους των ΚΕΣ, που τώρα χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να δείξει ότι πιέζεται για την αναγνώριση, τους πέταξε από την δημόσια εκπαίδευση πριν μερικά χρόνια, όπως κάνει και τώρα πιο έντονα με τη βάση του 10. Τα ίδια παιδιά που κάποτε κρίθηκαν ανάξια να σπουδάσουν και κατέφυγαν στην πολυδάπανη ιδιωτική εκπαίδευση, τώρα κρίνονται άξια της παροχής ισότιμου διπλώματος με αυτό των ΑΕΙ.

ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δεν θα μας βάλουν να σφαχτούμε για μια ανύπαρκτη θέση στον ήλιο! Αντίπαλος μας είναι μόνο οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες μετατρέπουν την εκπαίδευση σε αγαθό προς πώληση

και την εργασία σε κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη περιπλάνηση σε μια αρένα ανταγωνισμού.

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Είναι σαφές ότι η ισοτίμηση των κολεγίων με τα ΑΕΙ, θα δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα όχι μόνο στους χιλιάδες αποφοίτους, αλλά και στην ίδια τη λειτουργία των ΑΕΙ. Στο άμεσο μέλλον η κυβέρνηση θα θελήσει να εφαρμόσει τον ψηφισμένο νόμο της Αξιολόγησης των πανεπιστημίων. Ο νόμος θέτει ενιαία κριτήρια αξιολόγησης δημόσιων και ιδιωτικών ιδρυμάτων (όλα τα έχουν προβλέψει). Αυτό σημαίνει ότι τα ιδιωτικά ιδρύματα απολαμβάνοντας υψηλότερες βαθμολογίες στη κλίμακα μέτρησης -αφού είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των ευρωπαϊκών οδηγιών- θα πιέζουν τα δημόσια να εναρμονίζονται με αυτά σε όλα τα επίπεδα (στα δίδακτρα, στα προγράμματα σπουδών, στους εσωτερικούς κανονισμούς, κ.λπ.). Με λίγα λόγια, δεν μπορεί να λειτουργούν δύο τύποι πανεπιστημίων. Η ανταγωνιστικότητα, που είναι και στη μόδα, θα επιβάλει το ένα μοντέλο και αυτό σίγουρα δεν θα είναι το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο προσανατολισμένο στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Ο ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ…

Ο νόμος-πλαίσιο προσδιορίζει την ανώτατη εκπαίδευση που περιγράψαμε, το πανεπιστήμιο της αγοράς.

Μετά τις εκλογές, βλέπουμε την σαφή προσπάθεια της κυβέρνησης να εφαρμόσει το νόμο που ψήφισε πέρυσι και καταδικάστηκε από τους φοιτητές. Η εφαρμογή του επιδιώκεται να γίνει σιγά-σιγά, ανά πανεπιστήμιο και τμήμα. Με την μεμονωμένη εφαρμογή του η Κυβέρνηση επιδιώκει να «διασπάσει» το φοιτητικό κίνημα, μεταφέροντας τις αντιδράσεις που σίγουρα θα υπάρξουν στο εσωτερικό των σχολών, περιορίζοντας τις σε κάθε τμήμα ξεχωριστά.

…ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ

Όμως, η εμπειρία των αγώνων, οι νίκες και οι ήττες που έχει δοκιμάσει το φοιτητικό κίνημα, ορίζει ότι ένας αγώνας μπορεί να είναι νικηφόρος όταν αναδεικνύει το συνολικό πρόβλημα και δεν περιορίζεται στην τάδε ή τη δείνα διάταξη του νόμου. Γι΄ αυτό και το επόμενο διάστημα πρέπει να αναμετρηθούμε συνολικά με τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ΝΔ και των βοηθών τους (ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ, ΓΣΕΕ). Να εναντιωθούμε στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ανθρώπους που σπουδάζουν πληρώνοντας από τα χρόνια του βρεφονηπιακού σταθμού, ανθρώπους που δουλεύουν χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα του αξιοπρεπούς μισθού και της ασφάλισης.

ΜΑΖΙΚΟΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Δεν αρκεί η αριστερή γκρίνια, τα έδρανα της Βουλής δεν δημιουργούν προϋποθέσεις ανατροπής των αντιεκπαιδευτικών-αντιεργατικών νόμων. Δε συμβάλει στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων το να μιλάει ο ΣΥΝ στη Βουλή ως εκπρόσωπος του κινήματος (όπως γινόταν σε όλη την προεκλογική περίοδο) και ταυτόχρονα να στηρίζει χυδαίες αντεργατικές διατάξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δε συμβάλουν ούτε οι χειραψίες των εκπροσώπων της ΠΚΣ με το νέο Υπουργό Παιδείας, όπως έγινε την περασμένη εβδομάδα ερήμην των φοιτητών, για να αποσπάσουν δήθεν ευνοϊκές αποφάσεις.

Το κίνημα όλο το προηγούμενο διάστημα επέλεξε να μη συμμετάσχει στο στημένο τους διάλογο και να κερδίσει όχι παρακαλώντας, αλλά εκβιάζοντας το πολιτικό σύστημα με τη μαχητικότητα και την αποφασιστικότητά του. Η συνάντηση του φοιτητικού κινήματος με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης (μαθητές, δάσκαλοι, καθηγητές) καθώς και με όλο τον κόσμο της εργασίας, είναι η βασικότερη προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος που θα βάλει τέλος στα σχέδια τους στην εκπαίδευση και την εργασία.

Ας γίνει η αρχή σήμερα:

Όλοι στην πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ την Δευτέρα 22/10, συγκέντρωση στη βουλή στις 12 μ.

Όλοι στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών Φιλοσοφικής στις 31/10 στις 12 μ. στην Aula

Όλοι στη σύνοδο των πρυτάνεων 1/11 στην Καλαμάτα

ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟ

ΜΠΡΟΣΤΑ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ!


ΒΙΒΛΙΑ..... Τ Ε Λ Ο Σ!!!

Με την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς βρεθήκαμε προ εκπλήξεως στα ξενόγλωσσα. Οι συνέπειες του νέου Νόμου-Πλαίσιο και η παρουσία ιδιωτών στα δημόσια Πανεπιστήμια έχουν αρχίσει να γίνονται φανερές στην καθημερινότητά μας.
Φέτος λοιπόν μείναμε χωρίς βιβλία στα ξενόγλωσσα διότι το Υπουργείο Παιδείας δεν έστειλε έγκαιρα την οδηγία για την έγκριση των κονδυλίων ώστε να προχωρήσει το Πανεπιστήμιο στην παραγγελία των βιβλίων. Κι αυτό γιατί δεν είχε αποφασιστεί αν και σε ποιο βαθμό θα εφαρμοστεί ο νέος Νόμος -Πλαίσιο στα Πανεπιστήμια. Έτσι λοιπόν δεν έγιναν οι μειοδοτικοί διαγωνισμοί, όπου δηλαδή κάποιος ιδιώτης θα αναλάμβανε, κάνοντας την καλύτερη προσφορά να εισάγει τα βιβλία από το εξωτερικό, μια διαδικασία αρκετά χρονοβόρα. στον βωμό λοιπόν των κερδών και των συμφερόντων των ιδιωτών και του Πανεπιστημίου θυσιάζονται οι ανάγκες μας για μάθηση.
Ας σκεφτούμε όμως τι πραγματικά συμβαίνει. Είναι τυχαίο που στα ξενόγλωσσα φέτος δεν υπάρχουν βιβλία; Σε τμήματα που όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης περνούν (portfolio, σεμιναριακά, απουσίες, αλυσίδες μαθημάτων κλπ); Δυστυχώς, δεν είναι καθόλου τυχαίο! Όταν οι καθηγητές παρουσιάζουν ως μόνη λύση βιβλία από την δανειστική βιβλιοθήκη, φωτοτυπημένα βιβλία από εμάς τους ίδιους, αφού το πανεπιστήμιο δεν αναλαμβάνει ούτε αυτό το κόστος, βιβλία από το internet κλπ, ουσιαστικά εφαρμόζουν με πλάγιο τρόπο το Νόμο-Πλαίσιο σε ένα πρώτο στάδιο.

Ακόμη, ορισμένοι καθηγητές (βλέπε Βελισσαρίου στο Αγγλικό) θα δίνουν τα ελάχιστα αποθέματα βιβλίων μόνο στους φοιτητές που παρακολουθούν το μάθημα, δημιουργώντας έτσι ένα κλίμα ανταγωνισμού μεταξύ μας αλλά βάζοντας και σε δεύτερη μοίρα τους εργαζόμενους φοιτητές, οι οποίοι δεν θα έχουν ουσιαστικά την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το μάθημα αφού έκαναν το μοιραίο λάθοςνα εργάζονται!
Επιπλέον, θα τρέχουμε στα μαθήματα και θα βασιζόμαστε κυριολεκτικά στην τύχη αφού τα βιβλία θα διανέμονται με κλήρωση, Και αυτοί που ούτε "συνεπείς" φοιτητές θα είναι, ούτε τυχεροί δεν θα λάβουν ποτέ τα βιβλία που δικαιούνται αφού όπως οι καθηγητές δηλώνουν "Γιατί να τα πάρετε μετά την εξεταστική αφού θα σας είναι άχρηστα;".
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αγοράσουμε βιβλία ή να τα φωτο
τυπήσουμε από την τσέπη μας. Θα πρέπει συλλογικά να απαιτήσουμε να παρακαμφθούν όλες οι γραφειοκρατικές και χρονοβόρες διαδικασίες ώστε να διανεμηθούν τα βιβλία το συντομότερο δυνατόν.


Απαιτούμε:

-->Την άμεση και έγκαιρη διανομή των βιβλίων σε όλους τους φοιτήτες

-->Δωρεάν φωτοτυπίες και σημειώσεις

-->Αύξηση του ποσοστού του Α.Ε.Π. για την Παιδεία

Καλούμε όλους και όλες στην Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου ώστε να τεθεί επιτακτικά το ζήτημα και να προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις!

ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Σ.Α.Φ. - ΚΑΡΦΙ